อัตลักษณ์ของพลเมืองไทยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์พลเมือง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเรื่องอัตลักษณ์ของพลเมืองไทยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์พลเมือง เป็นการวิจัยเพื่อศึกษาอัตลักษณ์ของพลเมืองไทยที่จะเข้ามาทำหน้าที่พลเมืองดี มีบทบาทร่วมในการบริหารภาครัฐ มีพลังนำไปสู่การขับเคลื่อนประเทศไทยเพื่อบรรลุประโยชน์สาธารณะตามความต้องการของพลเมือง นอกจากนี้ยังศึกษากรณีผลสำเร็จของรัฐประศาสนศาสตร์พลเมืองซึ่งก่อให้เกิดการพัฒนาประเทศไทย ทั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยแบบคุณภาพ การวิเคราะห์อภิมาน โดยการรวบรวมข้อมูลงานวิจัยต่าง ๆ จากการทำการวิจัยเอกสาร นำมาเปรียบเทียบสิ่งที่สัมพันธ์กันเพื่อเพิ่มกำลังของข้อมูล ใช้การให้เหตุผลแบบนิรนัย เพื่อสังเคราะห์ข้อมูลนำไปสู่การสรุปอัตลักษณ์ของพลเมืองไทยภายใต้รัฐประศาสนศาสตร์พลเมืองที่ก่อให้เกิดการขับเคลื่อนของประเทศไทยในการบรรลุประโยชน์สาธารณะ ผลการศึกษาสังเคราะห์ อัตลักษณ์ของพลเมืองดีที่ควรจะมีได้ดังนี้ 1) การเป็นผู้ที่มีความรู้ มีการศึกษา และความสามารถในการคิดวิเคราะห์และแก้ปัญหา 2) เป็นพลเมืองที่มีความรับผิดชอบต่อตนเอง ผู้อื่น และสังคม 3) เป็นพลเมืองที่มีส่วนร่วม และเห็นตนเองเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา และร่วมแก้ไขปัญหา 4) เคารพความแตกต่าง คือมีความเข้าใจ ยอมรับ และอดทนที่จะเคารพความแตกต่าง 5) เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ 6) เคารพหลักความเสมอภาค คือการเห็นทุกคนเท่าเทียมกันในแนวระนาบ (Horizontal) 7) เคารพสิทธิ เสรีภาพ และกฎกติกาของสังคมที่เป็นธรรม 8) เคารพและเชิดชู เชื่อฟังพระมหากษัตริย์ 9) มีความอดทนและเพียรพยายามมุ่งมั่นตั้งใจในการทำหน้าที่ให้บรรลุผลสำเร็จ 10) มีความเป็นผู้นำ 11) มีความละอายเกรงกลัวต่อความชั่ว และมุ่งทำความดีร่วมกัน (Common goods) 12) มีความภูมิใจที่เป็นคนไทย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธนวัฒน์ พรหมทอง, และ วรพงศ์ ตระการศิรินนท์. (2560). การศึกษาความเป็นพลเมือง: กรณีศึกษาประชาชนในเขตพื้นที่ตำบลอุโมงค์ อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. 8(2). 103-127.
พระพรหมคุณภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2561. จาก http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/dictionary_of_buddhism_pra-muan-dhaama.pdf
พระพรหมคุณากรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553).พุทธธรรม. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
ภณ ใจสมัคร. (2560). ความเป็นพลเมืองในสังคมยุคใหม่. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2561. จาก http://ge.kbu.ac.th/Download9_files/img/07.pdf
มานพ นักการเรียน. (2546). การวิเคราะห์การบริหารและการปกครองในคัมภีร์ชาดก. นครปฐม : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
มานิตตา ชาญไชย. (2559). ความเป็นพลเมืองกับการบริหารจัดการตนเองชุมชนไทย. วารสารรัฏฐาภิรักษ์. 59 (1). 77-95.
วรรณา สุติวิจิตร. (2541). พุทธวิธีสอนในระดับประถมศึกษา. กรุงเทพมหานคร : ภาควิชาการศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักพระราชวัง. (2561). โครงการจิตอาสา “เราทำความ ดี ด้วยหัวใจ”. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2561. จาก http://www.brh.thaigov.net/webboard/index.php?topic= 55.0
เอนก เหล่าธรรมทัศน์ และวลัยพร รัตนเศรษฐ. (2557). รัฐประศาสนศาสตร์พลเมือง. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
Chrislip, D. D., O’Malley, E. (2013). For the Common Good: Redefining Civic Leadership. Wichita, KS : Kansas Leadership Center Press.
Denhardt, J. V., & Denhardt, R. B. (2007). The new public service: Serving, not steering. Armonk, N.Y : M.E. Sharpe.
Scott, J. (1990). A matter of record: Documentary sources in social research. Cambridge, UK : Polity Press.
