การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างครูมืออาชีพสังกัดโรงเรียนมัธยมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัดครูมืออาชีพ 2) ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของครูมืออาชีพ 3) ศึกษาวิธีการการเสริมสร้างครูมืออาชีพสังกัดโรงเรียนมัธยมศึกษา และ 4) พัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างครูมืออาชีพ การวิจัยแบ่งออกเป็น 4 ระยะ ดังนี้ ระยะที่ 1 ศึกษาองค์ประกอบและตัวชี้วัดครูมืออาชีพ ใช้แบบประเมินความเหมาะสมประเมินโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน ระยะที่ 2 ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ครูมืออาชีพ ใช้แบบสอบถาม เก็บข้อมูลกับกลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้บริหารและครู สถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27 จำนวน 345 คน ระยะที่ 3 ศึกษาวิธีการเสริมสร้างครูมืออาชีพจากโรงเรียนต้นแบบ 3 แห่ง ใช้แบบสัมภาษณ์ ระยะที่ 4 พัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างครูมืออาชีพสังกัดโรงเรียนมัธยมศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และการวิเคราะห์หาค่าดัชนีความต้องการจำเป็น
ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ประกอบและตัวชี้วัดของครูมืออาชีพ ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ 26 ตัวชี้วัด องค์ประกอบ ได้แก่ (1)ความรอบรู้ในวิชา (2)ความสามารถในการจัดการเรียนรู้ (3) มีความเป็นครู (4) ความเข้าใจและเอื้ออาทรต่อผู้เรียน และ (5) การเปิดใจกว้างและยอมรับฟังผู้อื่น และผลการประเมินความเหมาะสมโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก 2)โรงเรียนมัธยมศึกษา มีสภาพปัจจุบันด้านครูมืออาชีพ โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และมีสภาพที่พึงประสงค์โดยรวมอยู่ในระดับมาก 3)พบวิธีการเสริมสร้างครูมืออาชีพจากการศึกษาโรงเรียนต้นแบบ 6 วิธี 4) โปรแกรมเสริมสร้างครูมืออาชีพ ประกอบด้วย (1) บริบทของโปรแกรม (2) รายละเอียดของโปรแกรม (3) การประเมินผลโปรแกรม โดยรวมมีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พระมงคลธรรมวิธาน. (2561). ครูมืออาชีพสู่การเรียนรู้แบบมืออาชีพ. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ.11(1). 2486-2499.
ยิ่งยง ประดับกรณ์. (2560). การพัฒนาโปรแกรมพัฒนาครูด้านการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้สำหรับและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 8(3). 148-161.
วสันต์ ปานทอง. (2556). รูปแบบการพัฒนาครูเพื่อศิษย์ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 15(ฉบับพิเศษ).193-205.
วิไลลักษณ์ ลังกา. (2559). อนาคตภาพของคุณลักษณะครูไทยในทศวรรษหน้า (พ.ศ.2560-2569). วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 11(1). 36-50.
ศศิธร ขันติธรางกูร. (2551). การจัดการชั้นเรียนของครูมืออาชีพ. วารสารครุศาสตร์. 1(2). 1-19.
ศาสตรา สายสุนันทรารมย์ และณภัสวรรณ ธนาพงษ์อนันท์. (2561). การพัฒนาโปรแกรมการเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านการวัดและประเมินผลตามสภาพจริง สำหรับสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 32. วารสารช่อพะยอม. 29(2). 341–352.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. (2556). ข้อมูลสารสนเทศทางการศึกษา ปีการศึกษา 2556. ร้อยเอ็ด : กลุ่มนโยบายและแผนสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2551). ภาพการศึกษาไทยในอนาคต 10-20 ปี. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2561. จาก http://planning.pn.psu.ac.th/plan_doc/procedure /docs_procedure/300_1498816636.pdf
อภิภา ปรัชญพฤทธิ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการผลิตครูเพื่อรองรับการศึกษายุค 4.0. กรุงเทพมหานคร : รายงานการวิจัย กองทุนคณะครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (ม.ป.ป.). ครูมืออาชีพ. สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2561. จาก http://www.trueplookpanya.com/new/cms_detail/teacher/26315
