การพัฒนาองค์ประกอบและการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวเมืองรองของเชียงราย

Main Article Content

มานะศิลป์ ศรทนงค์
ชวลีย์ ณ ถลาง
เสรี วงษ์มณฑา

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาพฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดเชียงราย 2)เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาองค์ประกอบของการท่องเที่ยวและการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงราย โดยใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เคยเดินทางไปท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงราย จำนวน 400 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบ   ค่าทีและการวิเคราะห์ของไคสแคว์


          ผลการวิจัยพบว่า 1) นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อยู่ในช่วงอายุ 36-50 ปี ระดับการศึกษาปริญญาตรีหรือสูงกว่า ประกอบอาชีพธุรกิจส่วนตัว มีรายได้ 15,001-30,000 บาทต่อเดือน มีจำนวนการเดินทาง 1 ครั้ง ลักษณะการเดินทางกับครอบครัว จำนวนวันที่พัก 2-4 วัน ลักษณะการเดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัว จำนวนค่าใช้จ่าย 5,001-10,000 บาท ด้านปัจจัยทางการท่องเที่ยวที่มีความสำคัญมาก คือ ด้านรูปแบบการท่องเที่ยว ด้านสิ่งดึงดูดในในการมาท่องเที่ยว และด้านกายภาพ 2) แนวทางการพัฒนาองค์ประกอบของการท่องเที่ยวและส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงราย พบว่า ด้านองค์ประกอบของการท่องเที่ยว 1) Accessibility: การเดินทางมาเชียงรายมีความสะดวก 2) Attractions: ควรมีความร่วมมือต่อการพัฒนาแหล่งเที่ยว 3) Activities: มีกิจกรรมหลายประเภท 4) Accommodations: มีความพร้อมด้านที่พักสำหรับรองรับนักท่องเที่ยวทุกรสนิยม 5)Ancillaries: ต้องเพิ่มประสิทธิภาพในการพัฒนาด้านการบริการเสริมให้ครอบคลุมพื้นที่ของแหล่งท่องเที่ยว และ 6) Amenities: ต้องส่งเสริมการพัฒนาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวทั้งระบบ ในด้านการส่งเสริมการท่องเที่ยว 1) Product: มีประเภทการท่องเที่ยวที่หลากหลาย 2) Price: ควรจัดทำราคาค่ารถเช่าให้มีมาตรฐาน 3) Place: ควรมีการใช้ application และเทคโนโลยีดิจิทัลในการทำธุรกรรมมากขึ้น 4) People: ควรมีการพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและบริการและควรปลูกจิตสำนึกในการให้บริการ(Service Mind) ให้ได้มาตรฐานสากล 5) Process: ต้องเน้นความเสถียรของระบบสารสนเทศที่จะทำให้นักท่องเที่ยวได้รับความสะดวกที่รวดเร็ว ถูกต้อง และแม่นยำ ในการทำธุรกรรม 6) Physical Evidence: สถานที่ท่องเที่ยวควรมีการปรับปรุงอาคารที่เสื่อมโทรมควรได้รับการปรับปรุงอย่างเร่งด่วนเพื่อรักษาความงามของทัศนียภาพ 7) Promotion: ควรมีการบูรณาการการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อสาร Offline และ Online

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศรทนงค์ ม., ณ ถลาง ช., & วงษ์มณฑา เ. (2020). การพัฒนาองค์ประกอบและการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวเมืองรองของเชียงราย. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 10(1), 807–817. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/243580
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2558). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว ฉบับที่ 1กรกฎาคม–กันยายน 2558. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

เขมลักษณ์ คุปคีตพันธ์ และปริญญา บรรจงมณี. (2563). แนวทางการพัฒนาองค์ประกอบการท่องเที่ยว เชิงสุขภาพของนักท่องเที่ยว. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 14(1). 1-13.

วิศรุต อินแหยม. (2562). โครงการเมืองรองต้องลอง. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2563. จาก https:// thainews.prd.go.th/th/news/detail/TCATG190509163352624

ศรัณพร ชวนเกริกกุล. (2561). กลยุทธ์การยกระดับการตลาดท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเมืองรองจังหวัดสิงห์บุรี. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยสยาม.

สุดา สุวรรณาภิรมย์. (2560). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการท่องเที่ยวเกาะช้าง จังหวัดตราด. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 9(3). 69-79.