การพัฒนาหลักสูตรและการผลิตสื่อธรรมศึกษา สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อพัฒนาหลักสูตรและสื่อดิจิทัลธรรมธรรมศึกษาชั้นตรี ชั้นโท และชั้นเอก สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนธรรมศึกษาชั้นตรี ชั้นโท และชั้นเอก ระดับมัธย,ศึกษาก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่าง คือ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 100 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนธรรมศึกษาชั้นตรี ชั้นโท และชั้นเอก สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา สถิติที่ใช้ในการวิจัยข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที
ผลการวิจัยพบว่า 1. หลักสูตรและสื่อดิจิทัลธรรมศึกษาชั้นตรี ชั้นโท และชั้นเอก สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา โดยภาพรวมทั้ง 3 ชั้น มีประสิทธิภาพ 80.38/83.23 แสดงว่า หลักสูตรและสื่อดิจิทัลธรรมศึกษา สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา มีประสิทธิภาพสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 ที่กำหนดไว้ 2. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนธรรมศึกษาชั้นตรี ชั้นโท และชั้นเอก หลังการเรียนรู้โดยใช้สื่อดิจิทัลที่คณะผู้วิจัยผลิตขึ้น สำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา โดยภาพรวมสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชวลิต ชูกำแพง. (2559). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตร แนวคิด และกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระครูโกศลธรรมรัตน์(ประพันธ์ จิตฺตกโร). (2554). ความคิดเห็นของครูและนักเรียนที่มีต่อบทบาทพระภิกษุผู้สอน : ธรรมศึกษาในโรงเรียน อำเภอกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระใบฎีกาสมศักดิ์ อตฺตสาโร(แก้วมหา). (2554). ความคิดเห็นของนักเรียนที่มีต่อการสอนธรรมศึกษาของพระสงฆ์ : ศึกษาเฉพาะกรณีโรงเรียนแหลมบัววิทยา ตำบลแหลมบัว อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. นครปฐม : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระมหาคณาวุฒิ อคฺคปญฺโญ(บำรุงทรัพย์). (2563). การจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์วิชาธรรม หลักสูตรธรรมศึกษาชั้นตรี ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา การสอนสังคมศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เพ็ญนภา พวงทอง. (2556). การพัฒนาสื่อการเรียนการสอนเสริมรายวิชาคณิตศาสตร์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 บนอุปกรณ์แบบหน้าจอสัมผัสระบบปฏิบัติการแอนดรอยด์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ภูริชญา เผือกพรหม (2559). การพัฒนาหลักสูตรการรู้ภาษาอังกฤษตามแนวคิดการบูรณาการเนื้อหา กับภาษาและการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานสำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. คณะครุศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โรงเรียนโพธิสารพิทยากร. (2563). พิธีเปิดสนามสอบธรรมสนามหลวง ประจำปี 2562. สืบค้นเมื่อ19 เมษายน 2563. จาก http://www.ps.ac.th/psth/?p=5391
วีรภัทร ไม้ไหว. (2552). แนวทางการสร้างหลักสูตรสถานศึกษาของโรงเรียน เขตลาดกระบัง สังกัดกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สว่าง วงศ์ฟ้าเลื่อน. (2550). การบูรณาการเรียนรู้พระพุทธศาสนาในหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานแม่กองธรรมสนามหลวง. (2561). ขอบข่ายการเรียนการสอนและการออกข้อสอบธรรมศึกษา ธรรมศึกษาชั้นตรี-โท-เอก ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2561. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานแม่กองธรรมสนามหลวง.
สิรีธร สันแดง. (2559). การออกแบบสื่อบูรณาการเพื่อพัฒนาความสามารถด้านมิติสัมพันธ์และจินตภาพสำหรับเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศิลปมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการออกแบบ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
