การเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าวของคนไทยในศตวรรษที่ 21

Main Article Content

สุเมตร์ เทพโสภา
จิราภรณ์ ผันสว่าง
พระครูปราโมทย์สีลคุณ
ทองเปลือง อภัยวงศ์

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อทดลองการเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าว 2)เพื่อประเมินผลการทดลองการเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าว 3)เพื่อปรับปรุงและพัฒนาการเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าวของคนไทยในศตวรรษที่ 21 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ เยาวชนที่เป็นนักเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง จำนวน 375 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบสมมติฐานการวิจัย โดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว


          ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลทดลองการเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าวของคนไทยในศตวรรษที่ 21 โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. ผลการประเมินผลการทดลองที่มี เพศ อายุ ระดับการศึกษา สภาพที่อยู่อาศัย การรับสื่อมวลชน แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อการเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าวของคนไทยในศตวรรษที่ 21 ไม่แตกต่างกัน 3. ข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงและพัฒนาการเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าวของคนไทยในศตวรรษที่ 21 ด้านเมตตา  คือ ต้องมีความระลึกถึงความทุกข์ของผู้อื่น และยังจิตให้มีกุศลอยู่เสมอ ด้านกรุณา คือ ควรมีความปรารถนาที่จะช่วยหรือสงเคราะห์ผู้อื่นให้พ้นทุกข์จากการหิวโหยอดยาก ด้านมุทิตา คือ แนะนำแนวทางต่อการยังประโยชน์ของผู้อื่นให้เจริญยิ่งขึ้นไป ด้านอุเบกขา คือ มีความเป็นธรรมและความเสมอภาคต่อผู้อื่น ให้ความเคารพต่อความคิดและการแสดงออกของผู้อื่น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เทพโสภา ส., ผันสว่าง จ., พระครูปราโมทย์สีลคุณ, & อภัยวงศ์ ท. (2020). การเผยแผ่พุทธวิธีเพื่อลดพฤติกรรมก้าวร้าวของคนไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 10(1), 792–806. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/247850
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เติมทิพย์ พานิชพันธุ์. (2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็กและเยาวชนชายในศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชน เขต 2 จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พระครูปทุมศีลาภรณ์. (2557). การศึกษากับการแก้ปัญหาทะเลาะวิวาทในทัศนะพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

พระครูพินิจรัตนากร (อนุสรณ์ ฐานทตฺโต). (2556). การประยุกต์พรหมวิหารธรรมในสร้างสันติสุขในอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสราวุธ สุขิโต (ปัดจะมะ). (2558). การประยุกต์ใช้หลักธรรมพรหมวิหาร 4 ในการบริหารงานบุคลากร องค์การบริหารส่วนตำบลสะอาดสมบูรณ์ อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยมหากุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด. 4(1). 209-244.

สุชา จันทร์เอม. (2545). จิตวิทยาเด็กเกเร. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.

สุนีย์ ธีรวิรุฬห์. (2542). การศึกษารายกรณีนักเรียนที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวในเขตกรุงเทพมหานคร. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

หยุด แสงอุทัย. (2532). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.