นาฏศิลป์สร้างสรรค์ ชุด แก้วกัลยา
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและสร้างสรรค์ผลงานนาฏศิลป์สร้างสรรค์ ชุด แก้วกัลยา โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ จากการศึกษาเอกสารและภาคสนาม กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ สัมภาษณ์ผู้รู้ จำนวน 3 คน ผู้ปฏิบัติ จำนวน 10 คน บุคคลทั่วไปจำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเกตและแบบสัมภาษณ์ และนำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า การศึกษาและสร้างสรรค์ผลงานนาฏศิลป์มีกระบวนท่าทั้งหมด 3 กลุ่มท่า คือ ท่านาฏศิลป์ ท่าออกกำลังกายและท่าธรรมชาติ ท่าที่พบมากที่สุด คือ ท่านาฏศิลป์และท่าธรรมชาติในสัดส่วนใกล้เคียงกัน ส่วนท่าออกกำลังกายมีสัดส่วนน้อยกว่า แต่เป็นท่าที่นำมาใช้เริ่มต้นในการแสดง ท่านิ่งของการแสดง และท่kเคลื่อนไหวเพื่อเชื่อมท่าการแสดง การแปรแถว เป็นรูปแบบเลขาคณิต ผู้แสดงเคลื่อนที่จากจุดหนึ่งไปยังจุดหนึ่ง โดยอาศัยรูปแบบการแปรแถว โดยพยายามไม่ให้เห็นหรือผู้ชมรับทราบได้ว่าผู้แสดงจะเคลื่อนที่ไปยังตำแหน่งใดใน ทั้งนี้เพื่อสร้างความน่าสนใจ สร้างมิติบนเวที กระบวนท่าที่คิดสร้างสรรค์พบว่าในแต่ละกลุ่มท่ามีการใช้กล้ามเนื้อมัดต่างๆ ของร่างกาย ตั้งแต่ ใบหน้า ได้แก่การยิ้ม การใช้สายตา ศีรษะ เป็นการก้ม การเอียง การใช้ไหล่ แขน ขา นิ้วมือ นิ้วเท้า การใช้ลำตัว สะโพก ในการเคลื่อนไหวท่าทาง โดยการออกแบบสร้างสรรค์แต่ละท่านั้นเน้นกำลังของการออกกำลังกายระดับปานกลาง เพื่อไม่ให้กระทบต่อกล้ามเนื้อหรือกำลังที่มีจำกัดของผู้สูงอายุ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัญชพร ตันทอง. (2557). นาฏยศิลป์สร้างสรรค์จากคลื่นพายุซัดฝั่ง. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาศิลปกรรมศาสตร์. คณะศิลปกรรมศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัญญาวีร์ เปี้ยนสีทอง, นภดล อินทร์จันทร์ และศรีรัฐ ภักดีรณชิต. (2561). การบริหารกล้ามเนื้อในผู้สูงอายุ โดยใช้กิจกรรมนาฏศิลป์บำบัดสำหรับชุมชนไทยพวน จังหวัดนครนายก. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม. 6(1). 126-136.
จารุวรรณ ศิลา. (2546). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายโดยใช้ท่ารำประกอบเพลงพื้นเมืองอีสานประยุกต์ต่อความสามารถในการทรงตัวและความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาในหญิงผู้สูงอายุ. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยบูรพา.
นิสา ชูชัยยะ. (2560). การสร้างกิจกรรมนาฏศิลป์ บำบัดเพื่อช่วยในการปรับตัวทางสังคมของผู้สูงอายุแรกเข้าบ้านพักคนชรา กรณีศึกษา : ศูนย์พัฒนาการจัดการ สวัสดิการสังคมผู้สูงอายุวาสนะเวศม์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิชาการสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะมหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ. 19(37). 166-176.
มนฤดี ธาดาอำนวยชัย, ขวัญเรือน กิติวัฒน์ และธนามล ธนสถิตย์. (2562). กระบวนการสร้างสรรค์โดยเรื่องเล่าข้ามสื่อจากบทพระราชนิพนธ์สู่ภาพยนตร์สั้น เรื่อง “สายไปเสียแล้ว”. Siam Communication Review. 18(24). 73-91.
ศรินทิพย์ ดวนลี และกุสุมา เทพรักษ์. (2560). นาฏยศิลป์บำบัด : แนวทางหนึ่งในการรักษา.มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.