รูปแบบการพัฒนาเบญจวิถีกลุ่มโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

Main Article Content

ศิริพร ภูมิพันธุ์
อุรสา พรหมทา
จำเนียร พลหาญ

บทคัดย่อ

         บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาองค์ประกอบ ตัวบ่งชี้ และแนวทางการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนด้วยเบญจวิถี 2)เพื่อสร้างรูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนด้วยเบญจวิถี ผู้วิจัยได้ดำเนินการวิจัยตามขั้นตอนกระบวนการวิจัยและพัฒนา โดยดำเนินการวิจัยจำแนกเป็น  2 ระยะ ดังนี้ ระยะที่ 1 ศึกษาองค์ประกอบ ตัวบ่งชี้ และแนวทางการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนด้วยเบญจวิถี โดยศึกษาเอกสารงานวิจัย และศึกษาดูงานโรงเรียนต้นแบบ 3 แห่ง ระยะที่ 2 สร้างรูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนด้วยเบญจวิถี ประเมินโดยผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1)แบบบันทึกข้อมูล 2)แบบบันทึกการศึกษา และ 3)แบบประเมินความเหมาะสม สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


         ผลการวิจัยพบว่า 1. คุณลักษณะเบญจวิถีกลุ่มโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มีจำนวน 5 องค์ประกอบ 23 ตัวบ่งชี้ ดังนี้ คือ องค์ประกอบที่ 1 เทิดทูนสถาบัน มี 4 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 2 กตัญญู มี 5 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 3 บุคลิกดี มี 4 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 4 มีวินัย มี 5 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบที่ 5 ให้เกียรติ พอประมาณมี 5 ตัวบ่งชี้ 2. รูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนด้วยเบญจวิถี มีลักษณะเป็นแผนภูมิโครงสร้างที่สัมพันธ์กันใน         6 องค์ประกอบ คือ 1)หลักการและเหตุผล 2)วัตถุประสงค์ 3)เบญจวิถี 4)แนวทางการพัฒนาเบญจวิถี มี 7 กิจกรรมขับเคลื่อน และ 1 กิจกรรมสนับสนุน 5)สื่อการเรียนรู้ และ 6)การวัดและประเมินผล  โดยมีแนวทางในพัฒนาด้วย 2 แนวทาง คือ การจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบบูรณาการและการจัดโครงการส่งเสริมคุณลักษณะของผู้เรียนด้วยเบญจวิถีและผลการประเมินรูปแบบพบว่ารูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะของนักเรียนด้วยเบญจวิถี มีความเหมาะสมโดยรวมอยู่ในระดับมาก และมีความเป็นไปได้โดยรวมอยู่ในระดับมาก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ภูมิพันธุ์ ศ., พรหมทา อ., & พลหาญ จ. (2022). รูปแบบการพัฒนาเบญจวิถีกลุ่มโรงเรียนเฉลิมพระเกียรติ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(2), 329–341. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/249078
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ฉบับที่ 11. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

ชัยนิตย์ พรรณาวร และรุจิร์ ภู่สาระ. (2556). การพัฒนาหลักสูตรการเป็นพลเมืองที่ดี สำหรับเยาวชน.สืบค้นเมื่อ 15 ธันวาคม 2562. จาก https://www.academia.edu/10262587/The_ Development_of_Training_ Programs_For_Good_Youth_Citizens

ทวีศักดิ์ จินดานุรักษ์. (2560). ครูและนักเรียนในยุคการศึกษาไทย 4.0. การศึกษาไทยยุค 4.0 ให้เรียนในสิ่งที่ชอบ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.

นพดล เด่นดวง. (2560). การประเมินโครงการตามแนวทางเบญจวิถีเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะความเป็นสุภาพบุรุษสุภาพสตรีของนักเรียนโรงเรียนกาญจนาภิเษกวิทยาลัย นครปฐม (พระตำหนักสวนกุหลาบมัธยม). นครปฐม : โรงเรียนกาญจนาภิเษกวิทยาลัย นครปฐม.

บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.

ประไพรัตน์ ลำใจ. (2557). รูปแบบการพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม นักเรียนระดับมัธยมศึกษา.วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการการศึกษา. พระเยา : มหาวิทยาลัยพะเยา.

ปรีชา การสอาด. (2560). การพัฒนารูปแบบการประเมินการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมทักษะชีวิตในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนระดับมัธยม. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการการศึกษา. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ปาริชาติ ธีระวิทย์. (2561). รายงานวิจัยเรื่องการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมที่มีประสิทธิภาพ:กรณีศึกษากลุ่มเด็ก/เยาวชนและช้าราชการภาครัฐ. กรุงเทพมหานคร : กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม.

ไพศาล วรคำ. (2559). การวิจัยทางการศึกษา. มหาสารคาม : ตักสิลาการพิมพ์.

เยาวดี รางชัยกุล วิบูลย์ศรี. (2548). การประเมินโครงการ : แนวคิดและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รัตนะ บัวสนธ์. (2554). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร : นานมีบุ๊คส์พับบลิเคชั่น.

สถาบันพระปกเกล้า. (2558). พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวกับแนวพระราชดำริด้านการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : สถาบันพระปกเกล้า.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงศึกษาธิการ.

สิริวรรณ ศรีพหล. (2559). รายงานการวิจัยการพัฒนาชุดฝึกอบรมทางไกลสำหรับครูสังคมศึกษาเรื่องการจัดการเรียนการสอน วิชาพระพุทธศาสนาในสถานศึกษา. นนทบุรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุทธิวรรณ ตันติรจนาวงศ์ และศศิกาญจน์ ทวิสุวรรณ. (2552). การส่งเสริมคุณภาพที่มีประสิทธิภาพ: กรณีศึกษา กลุ่มเด็ก/เยาวชนและข้าราชการภาครัฐ. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงวัฒนธรรม.

สุระ อ่อนแพง และนงลักษณ์ วิรัชชัย. (2556). รูปแบบการบริหารเพื่อพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมนักเรียนระดับประถมศึกษาในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ :มหาวิทยาลัยนเรศวร.

Abowitz and Harnish. (2006). Contemporary Discourses of Citizenship, in Review of Educational Research 2006. Retrieved 15 December 2019. From https://social. crru.ac.th/activeLearning

Audun Dahl and Melanie Killen. (2018). A Developmental Perspective on the Origins of Morality in Infancy and Early Childhood. Retrieved 15 December 2019. From https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6159747/

Buell, E. K. (2009). The relationship of ethics education to the moral development of accounting students (D.B.A.). Retrieved 15 December 2019. From https://search. proquest.com/pqdtglobal/docview/305149926/abstract/4F472A17222C449CPQ/9

Fitzgerald, D. (2011). The relationship between high school leadership Organizations and moral growth. (Ed.D.). Ann Arbor, United States. Retrieved 15 December 2019. From https://search.proquest.com/pqdtglobal/docview/887798209/abstract/ 911168281CAC4F4EPQ/26