การใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ โดยใช้แบบจำลองเป็นฐานในรายวิชาภูมิศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม(ฝ่ายมัธยม)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในการพัฒนาการจัดการเรียนรู้โดยการใช้แบบจำลองเป็นฐานในรายวิชาภูมิศาสตร์ระดับมัธยมปีที่ 4 การวิจัยใช้ครั้งนี้ใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/1โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม(ฝ่ายมัธยม) จำนวน 40 คน เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วย แบบบันทึกการประชุมกลุ่ม แบบสังเกตชั้นเรียน แบบบันทึกการสอนทำการวิเคราะห์ข้อมูลตามวัตถุประสงค์การวิจัย และนำเสนอผลการวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาการเรียนรู้โดยใช้แบบจำลองเป็นฐานมีดังนี้ ขั้นวางแผน สร้างชุมชนการเรียนรู้ร่วมกับภาควิชาภูมิศาสตร์ จัดทำแผนการจัดการเรียนรู้ที่เน้นการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning โดยให้ผู้เรียนได้ลงมือปฏิบัติด้วยตนเอง ขั้นปฏิบัติ จัดการเรียนรู้โดยใช้แบบจำลองเป็นฐานเพื่อให้ผู้เรียนมีความรู้และเข้าใจลักษณะภูมิประเทศทางกายภาพ แนวทางการพัฒนาในวงรอบต่อไปคือสร้างแบบจำลองตามความลาดชันของพื้นที่ในรูปแบบของ Jigsaw ขั้นสังเกต ผู้ร่วมสังเกตสามารถร่วมสังเกตโดยสมบูรณ์คือนอกจากทำหน้าที่เป็นผู้ให้คำปรึกษาการจัดทำแบบจำลองแล้วยังสามารถร่วมให้ความรู้ ร่วมอภิปรายผล และร่วมให้คะแนนหรือให้รางวัลผู้เรียนได้ขั้นสะท้อนผล ต้องจัดให้มีการสะท้อนผลอย่างน้อยสองครั้งหลังการสังเกตการเรียนรู้โดยเว้นระยะห่าง 1 สัปดาห์ หลังการสะท้อนผลในครั้งแรก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กิตติคุณ รุ่งเรือง. (2556). การจัดการเรียนการสอนสาระภูมิศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2558). ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ. พังงา : วิทยาลัยชุมชนพังงา จังหวัดพังงา.
มนัส สุวรรณ. (2549). การจัดการสิ่งแวดล้อม : หลักการและแนวคิด. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
เรวดี ชัยเชาวรัตน์. (2558). วิถีสร้างครูสู่ศิษย์ : ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ: เอกสาร ประมวลแนวคิดและแนวทางพัฒนาวิชาชีพครูสำหรับคณะทำงานโครงการ พัฒนาระบบกลไกและแนวทางการหนุนเสริมชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อพัฒนาผู้เรียน. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.
สิทธิโชค บุญเอื่ยม และคณะ. (2563). การศึกษาความคิดสร้างสรรค์ และความสามารถในการสร้างแบบจำลองทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้แบบจำลองเป็นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร. 8(1). 159-172.
DuFour, R. (2006). Professional learning communities: A bandwagon, an idea worth considering, or our best hope for high levels of learning?. Middle School Journal. 39. 4-6.
Gilbert, J. K., Boulter, C. J., & Elmer, R. (2000). Positioning models in science education and in design and technology education. In Gilbert, J. K. Boulter, C. J., Developing Models in Science Education. Netherlands : Kluwer cademic Publishers.
Harrison, A. G., &Treagust, D. F. (2000). A typology of school science models. International Journal of Science Education. 22(9). 1011-1026.
Kemmis, S. and R. McTaggart. (1998). The Action Research Planner. Victoria : Deakin University Press.
Leonard, J.J. (2003). The physical properties of compost. Compost. Science&Utilization. 11(3). 238–264.
Owen, C. L. (1998). Design research: building the knowledge base. Design Studies. 19(1). 9-20.
