การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียน ที่มีความต้องการพิเศษ โรงเรียนอนุบาลเทศบาลตำบลหนองพอก อำเภอหนองพอก จังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับการพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ 2)เพื่อออกแบบและสร้างรูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ 3)เพื่อทดลองใช้รูปแบบบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ 4)เพื่อประเมินผลการทดลองใช้รูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ โรงเรียนอนุบาลเทศบาลตำบลหนองพอก อำเภอหนองพอก จังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครู จำนวน 16 คน นักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ จำนวน 5 คน และผู้ปกครองนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ การสนทนากลุ่ม แบบสอบถามความพึงพอใจ แบบทดสอบความสามารถด้านคณิตศาสตร์และภาษาไทย และแบบประเมินพฤติกรรมในการเรียน สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพการบริหารสถานศึกษายังไม่มีรูปแบบการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องที่ชัดเจนและการพัฒนาคุณภาพของนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษจำเป็นต้องมีนวัตกรรม วิธีการหรือรูปแบบที่เหมาะเพื่อพัฒนาทักษะความสามารถด้านคณิตศาสตร์และภาษาไทยและพฤติกรรมในการเรียนรู้ของผู้เรียน 2. รูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ โรงเรียนอนุบาลเทศบาลตำบลหนองพอก อำเภอหนองพอก จังหวัดร้อยเอ็ด ได้รูปแบบที่มีชื่อเรียกว่า “PU-PA Model” 3. การทดลองใช้รูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ โรงเรียนอนุบาลเทศบาลตำบลหนองพอก อำเภอหนองพอก จังหวัดร้อยเอ็ด พฤติกรรมในการเรียนของนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษโดยรวม มีระดับการปฏิบัติอยู่ในระดับมาก 4. ครูและผู้ปกครองมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ.(2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). ทศวรรษที่สองของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา (ฉบับที่ 3) พุทธศักราช 2553. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือฝึกอบรมวิทยากร การปรับกระบวนทัศน์และพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กองการศึกษาพิเศษ. (2545). การจัดการศึกษาพิเศษ. กรุงเทพมหานคร : กองการศึกษาพิเศษกระทรวงศึกษาธิการ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2547). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาสน์.
เบญจา ชลธาร์นนท์. (2546). รวมบทความวิชาการทางการศึกษาพิเศษ. กรุงเทพมหานคร : สหธรรมิก.
มนต์ชัย พงศกรนฤวงษ์. (2552). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามทฤษฎีการสร้างความรู้เพื่อส่งเสริมความสามารถในการสร้างความรู้ของนักเรียนช่างอุตสาหกรรม. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรีวรรณ เกียรติสุรนนท์ (2554). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมในการจัดการศึกษาขององค์กรเอกชน จังหวัดศรีสะเกษ. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล.
อาจินต์ จรูญผล. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิภาพของโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยบูรพา.
Hallahan, D.P. & Kauftman, J.M. (1994). Exceptional children : Introduction to special education. 6th ed. New Jersey : Prentice Hall.
Tony Wagner. (2008). Teaching and Testing the Skills That Matter Most. Retrieved 6 January 2020. From https://www.tonywagner.com/news/teaching-testing-skills-that-matter-most
