การมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการที่มีผลต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการ SMEs ในเขตภาคเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาถึงความสำคัญของการมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการและความสำเร็จของผู้ประกอบการ SMEs ในเขตภาคเหนือ 2)เพื่อศึกษาการมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการที่ประกอบด้วย การสร้างนวัตกรรม การเผชิญกับความเสี่ยง และการทำงานเชิงรุกที่มีต่อความสำเร็จของผู้ประกอบการ SMEs ในเขตภาคเหนือ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้ประกอบธุรกิจ SMEs ในเขตภาคเหนือ จำนวน 174 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยทดสอบองค์ประกอบเชิงยืนยัน การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอิสระ โดยใช้ Variance Inflation Factors(VIFs) และการตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของแบบจำลองการวิจัยกับข้อมูลเชิงประจักษ์
ผลการวิจัยพบว่า 1. การมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการของผู้ประกอบการ SMEs ในเขตภาคเหนือทุกตัวแปรมีความสัมพันธ์กันนอกจากนั้นการมุ่งเน้นในเรื่องการเผชิญกับความเสี่ยง การทำงานเชิงรุก และการสร้างนวัตกรรม มีผลต่อการประสบผลสำเร็จในการดำเนินธุรกิจ 2. ผลของการวิเคราะห์กรอบแนวคิดตามทฤษฎีและข้อมูลเชิงประจักษ์มีความสอดคล้องกลมกลืนกัน ดังนั้น ผลลัพธ์ที่ได้จากการวิจัยสามารถนำไปใช้เป็นข้อสนเทศในการพัฒนา การประเมินสถานการณ์ในการดำเนินธุรกิจและใช้ในการวางแผนกลยุทธ์เพื่อเป็นการสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันทางธุรกิจ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้า. (2563). ข้อมูลจำนวนและรายชื่อผู้ประกอบการ SMEs จดทะเบียน. สืบค้นเมื่อ 3 ธันวาคม 2563. จาก https://www.dbd.go.th/
ชุติกาญจน์ ทัพเจริญ, สุจินดา โพธิ์ไพฑูรย์ และ ปกรณ์ สัจจพงษ์. (2019). การมุ่งเน้นการเป็น ผู้ประกอบการที่โดดเด่นกับผลประกอบการบริษัทของอุตสาหกรรมเครื่องมือแพทย์ของไทย. Executive Journal. 39(2). 38-51.
ถนอมนวล ลีกลุพิทักษ์. (2560). องค์ประกอบของความเป็นผู้ประกอบการองค์กรธุรกิจไม้ยางพาราในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและเอกชน. นครปฐม : คณะสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
ภัทริกา ชิณช่าง. (2020). การมุ่งเน้นความเป็นผู้ประกอบการและความได้เปรียบทางการแข่งขัน อย่างยั่งยืนงานวิจัยเชิงประจักษ์ของธุรกิจส่งออกเฟอร์นิเจอร์ในประเทศไทย. JOURNAL OF SOUTHERN TECHNOLOGY. 13(1). 108-120.
รัชศิชภ ธีรัชต์กุล. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างการเพิ่มคุณค่าให้แก่ลูกค้ากับผลการดำเนินงานของบริษัทประกันในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาสารคาม : มหาวิทยาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ศิริวัฒน์ ตั้งทรงเจริญ. (2558). คุณลักษณะของการเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษาระดับปริญญาโท ด้านบริหารธุรกิจในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สถาบันพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2562). ธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. สืบค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2563. จาก https://ismed.or.th/insti.php
เสรี พงศ์พิศ. (2562). วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. สืบค้นเมื่อ 23 ธันวาคม 2563. จาก http:// www.personel.cdd.go.th/GroupJob/banju/webpage1/SME.htm
อาจารีย์ เจียรศิริสมบูรณ์. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างการประชาสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์กับผลการดำเนินงานของธุรกิจเครื่องดื่มในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาสารคาม : มหาวิทยาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Altinay, L., Madanoglu, M., De Vita, G., Arasli, H., &Ekinci, Y. (2016). The interface between organizational learning capability, entrepreneurial orientation, and SME growth. Journal of Small Business Management. 54(3). 871-891.
Corbett, A. C. (2005). Experiential learning within the process of opportunity identification and exploitation. Entrepreneurship theory and practice. 29(4). 473-491.
Covin, J.G., & Lumpkin, G.T. (2011). Entrepreneurial orientation theory and research: Reflections on a needed construct. Entrepreneurship Theory and Practice. 35(5). 855–872.
Covin, J.G., Green, K.M., &Slevin, D.P. (2006). Strategic process effects on the entrepreneurial orientation sales growth rate relationship. Entrepreneurship Theory and Practice. 30(1). 57–81.
Davidsson, P., Delmar, F., &Wiklund, J. (2002). Entrepreneurship as growth: Growth as entrepreneurship. In M.A. Hitt, R.D. Ireland, S.M. Camp, & D.L. Sexton (Eds.), Strategic entrepreneurship: Creating a new mindset. Oxford : Blackwell.
Frese, Michael. (2000). Success and Failure of Micro business Owners in Africa : A Psychological Approach. United States of America : Greenwood Publishing Group.
Hair, J., Black, W., Babin, B., & Anderson, R. (2019).Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. 8th ed. New Jersey : Pearson Prentice Hall.
Hessels, J., Grilo, I., Thurik, R., & van der Zwan, P. (2011). Entrepreneurial exit and entrepreneurial engagement. Journal of Evolutionary Economics. 21(3). 447-471.
Ireland, R. D., Hitt, M. A., &Sirmon, D. G. (2003) . A model of strategic entrepreneurship: The construct and its dimensions. Journal of Management. 29(6). 963-989.
Ismail, N. Z. F., & Mohamad, M. R. (2020). Entrepreneurial Skills and Business Success in the Informal Sector: A Qualitative Study. Journal of Business Management and Accounting. 5(2). 105-122.
Kevill, A., Trehan, K.,&Easterby-Smith, M. (2017). Perceiving ‘capability’ within dynamic capabilities: The role of owner-manager self-efficacy. International Small Business Journal. 35(8). 883-902.
Lumpkin, G.T., &Dess, G.G. (1996). Clarifying the entrepreneurial orientation construct and linking it to performance. Academy of Management Review. 21(1). 135-172.
Minzberg, H. (2004). Managers Not MBAs. San Francisco, CA : Berrett-Koehler.
Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory. 3rd ed. New York : McGraw-Hill.
Reuber, A. R., & Fischer, E. (1999). Understanding the consequences of founders' experience. Journal of Small Business Management. 37(2). 30-45.
Turner, R. C., & Carlson, L. (2003). Indexes of item-objective congruence for multidimensional items. International Journal of Testing. 3(2). 163-171.
Weerawardena, J., & Mort, G. S. (2012). Competitive strategy in socially entrepreneurial nonprofit organizations: Innovation and differentiation. Journal of Public Policy & Marketing. 31(1). 91-101.
