การบริหารจัดการการเปลี่ยนแปลงที่เน้นดุลยภาพเชิงพลวัตของสถานศึกษา อาชีวศึกษาภาครัฐ จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดองค์ประกอบที่สำคัญของการบริหารจัดการการเปลี่ยนแปลงที่เน้นดุลยภาพเชิงพลวัตของสถานศึกษาอาชีวศึกษาภาครัฐ จังหวัดปทุมธานี กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยประกอบด้วยครูผู้สอนในสถานศึกษาอาชีวศึกษาภาครัฐ จังหวัดปทุมธานี จำนวน 210 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบวิเคราะห์เอกสารแบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง แบบสอบถามความคิดเห็น แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างและแบบตรวจสอบรายการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา การสังเคราะห์ข้อมูล และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ตลอดจนดำเนินการตรวจสอบยืนยันด้วยวิธีการประเมินตามกระบวนการอ้างอิงผู้ทรงคุณวุฒิโดยการสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญและผู้ทรงคุณวุฒิที่มีองค์ความรู้/ประสบการณ์ในการบริหารสถานศึกษา สถิติที่ใช้ในการประมวลผล และการตรวจสอบยืนยัน คือ ความถี่ ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ
ผลการวิจัยพบว่า การบริหารจัดการการเปลี่ยนแปลงที่เน้นดุลยภาพเชิงพลวัตของสถานศึกษาอาชีวศึกษาภาครัฐ จังหวัดปทุมธานี ประกอบด้วยองค์ประกอบที่สำคัญ 5 องค์ประกอบ คือ1)กลไกขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงใช้ภาวะผู้นำแบบสมดุลเป็นแกน 2)การบริหารผู้มีส่วนได้ส่วนเสียให้ความสำคัญกับการวิเคราะห์สนามพลังเป็นฐาน 3)ผลิตภาพมีศักยภาพฐานสมรรถนะวิชาชีพ ในการสร้างคุณค่าเชิงนวัตกรรม 4)การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเป็นสื่อกลางการสร้างคุณค่าความแตกต่าง และ 5)การปรับสมดุลการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมของสถานศึกษาแบบต่อเนื่อง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). ผู้บริหารสถานศึกษายุคใหม่ในศตวรรษที่ 21. การประชุมวิชาการระดับชาติครุศาสตร์ ครั้งที่ 1 การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่นสู่ประชาคมอาเซียน :ทิศทางใหม่ในศตวรรษที่ 21. มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. 28 กรกฎาคม 2559. 301-313.
ปัณรส มาลากุล ณ อยุธยา. (2553). การบริหารการเปลี่ยนแปลง : ประเด็นยุทธศาสตร์ขององค์การภาครัฐในยุคปัจจุบัน. กรุงเทพมหานคร : คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พฤทธิ์ เทศจีบ. (2552). การถดถอยขององค์การและแนวทางปรับตัวสู่ความเป็นเลิศ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. 29(3). 206-218.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2559). ความสำคัญของการรักษาดุลยภาพ. สืบค้นเมื่อ 21 มิถุนายน 2564. จาก https://siamrath.co.th/n/2892
วันทิตา โพธิสาร และคณะ. (2563). คุณลักษณะผู้บริหารสถานศึกษาอาชีวศึกษาสู่ความเป็นเลิศ.วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 5(5). 328-345.
สมชาย เทพแสง. (2559). ภาวะผู้นำสมดุล : รูปแบบของผู้นำในคริสต์ศตวรรษที่ 21. วารสารบริหารการศึกษา มศว. 13(24). 131-140.
สมพร ปานคำ. (2563). พื้นที่นักประดิษฐ์ วิถีคิดการสร้างนวัตกรยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการสถาบันอาชีวศึกษาภาคใต้. 5(1). 3-10.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2552). คู่มือการบริหารการเปลี่ยนแปลงเพื่อเสริมสร้างความเป็นเลิศในการปฏิบัติราชการของหน่วยงานภาครัฐ. กรุงเทพมหานคร :สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
สุภัทรศักดิ์ คำสามารถ และคณะ. (2562). การเสริมสร้างสมรรถนะครูด้านเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้. 2(1). 55-68.
สุรมน จันทร์เจริญ. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการจัดการความรู้ของสถานศึกษาด้านอาชีวศึกษา.วารสารสมาคมนักวิจัย. 24(3). 15-30.
Hoy, Wayne K. and Miskel, Cecil G. (1991). Education Administration Theory Research and Practice. 4th ed. Singapore : McGraw-Hall, Inc.
Katz, Danial and Kahn, Robert L. (1978). Organization and Management : A Systems Approach. 2nd ed. New York : McGraw–Hill Book Company.
Kotter, J. P. (2007). Leading change-Why transformation efforts fail. Harvard Business Review. 85(1). 96-103.
Laszlo, E. (1972). The Systems View of the World. New York : George Braziller.
Lewin, Kurt. (1951). Field Theory in Social Science. New York : Harper & Row.
