การบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

Main Article Content

อมร เอื้อกิจ
จิราภรณ์ ผันสว่าง
สุรสิทธิ์ ไกรสิน

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาการบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 2)เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของบุคลากรต่อการบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย 3)เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะแนวทางการบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยกลุ่มตัวอย่าง คือบุคลากรมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย จำนวน 163 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติที่ใช้ในทดสอบสมมติฐานโดยใช้ t-test และ F-test


           ผลการวิจัยพบว่า 1. การบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยโดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. การเปรียบเทียบความคิดเห็นของบุคลากรต่อการบริหารทรัพยากรบุคคล จำแนกตามเพศโดยรวมไม่แตกต่างกัน จำแนกตามตำแหน่ง โดยรวมและรายด้านไม่แตกต่างกัน จำแนกตามระดับการศึกษา ด้านการวางแผนบุคลากรและด้านการสรรหาและคัดเลือกบุคลากรมีความคิดเห็นแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนด้านการธำรงรักษาบุคลากรด้านการพัฒนาบุคลากรและด้านการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากรมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน 3. ข้อเสนอแนะการบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย มีดังนี้ 1)ด้านการวางแผนบุคลากรควรวางแผนกำลังคนให้สอดคล้องกับการเกษียณอายุราชการของบุคลากรสำรวจข้อมูล สภาพปัจจุบันและปัญหาของบุคลากรเพื่อนำมาวางแผน ควรจัดทำแผนพัฒนาบุคลากรสายวิชาการและสายสนับสนุนวิชาการอย่างชัดเจน 2)ด้านการสรรหาและคัดเลือกบุคลากรควรสรรหาบุคลากรที่มีความรู้ ความชำนาญ คุณวุฒิ และประสบการณ์ให้ตรงตามสายงานและเปิดโอกาสให้บุคลากรที่ปฏิบัติงานภายในองค์กรได้รับได้การบรรจุแต่งตั้ง 3)ด้านการธำรงรักษาบุคลากรควรมีสวัสดิการค่ารักษาพยาบาลให้กับบุคลากรอัตราจ้างควรเพิ่มระยะเวลาในการจ้างบุคลากรสัญญาจ้างควรเพิ่มขวัญและกำลังใจในการปฏิบัติหน้าที่ของบุคลากรอย่างเหมาะสม 4)ด้านการพัฒนาบุคลากรส่งเสริมให้บุคลากรได้รับการอบรบอย่างสม่ำเสมอควรจัดหาทุนพัฒนาบุคลากร ทุนวิจัย ทุนศึกษาต่อให้เพียงพอและเหมาะสมควรจัดอบรมเพิ่มศักยภาพในการปฏิบัติงานให้กับบุคลากรทุกสายงานอย่างต่อเนื่อง 5)ด้านการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากรควรนำผลการประเมินที่เป็นความจริงมาวางแผนพัฒนาบุคลากรอย่างจริงจังควรมีการปรับรูปแบบการประเมินบุคลากรให้สอดคล้องความเป็นจริงและชัดเจนในการประเมินผลการปฏิบัติงานควรยึดผลสัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานเป็นหลัก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เอื้อกิจ อ., ผันสว่าง จ., & ไกรสิน ส. (2022). การบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(1), 34–48. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/255212
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

งานเลขานุการสภามหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. (2551). ระเบียบข้อบังคับข้อกำหนดประกาศมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย(ฉบับประมวลเล่ม) พ.ศ. 2540-2550. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

จิณต์จุฑา จันทร์ประสิทธิ์. (2559). การพัฒนาทรัพยากรบุคคลของบุคลากรทางการศึกษาสถาบันบัณฑิต. การศึกษาอิสระหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานวัตกรรมการบริหารและการจัดการรัฐกิจ. วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.

บรรจง ลาวะลี, พระครูวิจิตรปัญญาภรณ์, สุเทพ เมยไธสง. (2564). ตัวแบบพุทธบูรณาการการบริหารเพื่อความเป็นเลิศของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 6(5). 140-156.

พัชรกันต์ นิมิตรศดิกุล. (2558). กระบวนการบริหารทรัพยากรบุคคลของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. (2563). รายงานประจำปี 2562. นครปฐม : โรงพิมพ์สาละพิมพการ.

สรร กลิ่นวิชิต. (2558). การบริหารทรัพยากรบุคคลตามบทบาทหน้าที่ของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยบูรพา.

หัสชัย ตั้งมั่งมี. (2559). การศึกษากระบวนการบริหารทรัพยากรบุคคลที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษา เขตอำเภอเมืองตาก จังหวัดตาก.วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. วิทยาลัยนอร์ทเทิร์น.

องอาจ นัยพัฒน์, นิภา ศรีไพโรจน์, ดวงใจ สีเขียว, นพวรรณ ศรีเกตุ. (2558). การพัฒนาระบบการประเมินผลการปฏิบัติงานของบุคลากรคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทร วิโรฒ (มศว) โดยใช้ตัวชี้วัดสำคัญรายบุคคล. รายงานการวิจัย. สถาบันยุทธศาสตร์ทางปัญญาและวิจัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อรปวีณ์ จุลัยยานนท์. (2559). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ของมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York : Harper and Row.