การมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชนในเขตจังหวัดขอนแก่น

Main Article Content

ไกรสร เดชสิมมา

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชนในเขตจังหวัดขอนแก่น 2)เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชนในเขตจังหวัดขอนแก่น 3)เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชนในเขตจังหวัดขอนแก่น กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนที่มีสิทธิเลือกตั้งในเขตจังหวัดขอนแก่น จำนวน 400 คน และกลุ่มผู้ให้ข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เชิงพรรณนา


           ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชน ในเขตจังหวัดขอนแก่น ตัวแปรตามโดยรวมทุกด้านอยู่ในระดับปานกลาง 2. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการ  มีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชนในเขตจังหวัดขอนแก่นโดยรวมทุกด้านด้านความช่วยเหลือจากภาคีเครือข่าย ด้านบทบาทหน่วยงานท้องถิ่น มีค่าสัมประสิทธิ์ของตัวพยากรณ์ในคะแนนดิบ เท่ากับ .676 และ .174 ตามลำดับ 3. แนวทางการพัฒนาควรสร้างกระบวนการหรือนโยบายเรื่องกฎหมายให้กับประชาชน โดยมีรณรงค์ให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้ประชาชนที่ปฏิบัติตามกฎหมาย รับฟังความคิดเห็นจากประชาชนในช่วยเหลือกรณีเกิดข้อพิพาท จัดอบรมและจัดทำคู่มือเกี่ยวกับความรู้เรื่องกฎหมายในชุมชน หน่วยงานภาครัฐเข้ามาให้ความรู้เกี่ยวกับการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายในการปฏิบัติ โดยการปลูกฝังค่านิยมให้มีจิตสำนึกและสร้างความตระหนักในความรู้เรื่องกฎหมายชุมชนและประโยชน์ของการมีส่วนร่วมเรื่องกฎหมาย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เดชสิมมา ไ. (2022). การมีส่วนร่วมในการส่งเสริมความรู้เรื่องกฎหมายให้กับประชาชนในเขตจังหวัดขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(1), 629–639. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/256191
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Window. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัด สามลดา.

ฉัตรชัย เอมราช. (2563). งานวิจัยทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิการใช้ชีวิตร่วมกันของบุคคลเพศหลากหลายในประเทศไทย. CMU Journal of Law and Social Sciences. 13(2). 120-147.

ชัยสิทธิ์ ตราชูธรรม. (2556). คำสอนวิชา กฎหมายภาษีอากร. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร :บริษัท กรุงสยามพับลิชซิ่ง จำกัด.

ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2553). คำอธิบายกฎหมายปกครอง. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพมหานคร : บริษัทสำนักพิมพ์รัญญชน จำกัด.

พระบุญเพ็ง สิทธิวงษา, ภูวนิดา คุนผลิน และกนกอร บุญมี. (2562). การมีส่วนร่วมในการส่งเสริมสุขภาพพระสงฆ์ในเขตการปกครองคณะสงฆ์ ภาค 9. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 19(2). 91-100.

วัชรพล ศิริ. (2564). อำนาจรัฐกับสิทธิมนุษยชนในสถานการณ์ฉุกเฉิน: กรณีการระบาดของโควิด-19 ในประเทศไทย. CMU Journal of Law and Social Sciences. 14(2). 1-37.

ศุภลักษณ์ พินิจภูวดล. (2556). กฎหมายภาษีอากร. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้น ส่วนจำกัด จตุลักษณ์79.

สุภธิดา สุกใส. (2564). ปัญหาของผู้เสียหายในการเป็นโจทก์ดำเนินคดีอาญากับเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดกฎหมายยามสังคมพลิกผัน. CMU Journal of Law and Social Sciences. 14(2). 209-236.

Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York : Harper and Row Publications.