การออกแบบเครื่องแต่งกายของนักเต้นคณะหมอลำวาทขอนแก่น

Main Article Content

วสันต์ ไตรรัตน์รังษี
อุรารมย์ จันทมาลา

บทคัดย่อ

         บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการเครื่องแต่งกายของนักเต้นคณะหมอลำวาทขอนแก่นและการออกแบบเครื่องแต่งกายของนักเต้นคณะหมอลำวาทขอนแก่น โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ การเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารและข้อมูลภาคสนามจากกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้รู้ จำนวน 9 คน ผู้ปฏิบัติ จำนวน 18 คน และบุคคลทั่วไป จำนวน 20 คน รวมทั้งสิ้น 47 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเกตและแบบสัมภาษณ์ นำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีพรรณนาวิเคราะห์


          ผลการวิจัยพบว่า 1. พัฒนาการเครื่องแต่งกายของนักเต้นคณะหมอลำวาทขอนแก่น จากอดีตจนถึง ปี พ.ศ.2562 สามารถแบ่งพัฒนาการได้ 3 ยุค ซึ่งแต่ละยุคสมัยนั้นมีพัฒนาการและกระบวนการถ่ายทอดประดิษฐ์คิดค้น รวมถึงการรับแนวคิดจากภายนอกเข้ามาผสมผสานอยู่ตลอดเวลา เช่น การคิดดัดแปลงการผลิตเครื่องแต่งกาย เพื่อตอบสนองปรากฏการณ์ของสังคม                เพื่อกระตุ้นความมั่นคงและความอยู่รอดตามกระแสสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลงในแต่ละยุคสมัย โดยเฉพาะในวิถีสังคมที่มีการขับเคลื่อนอยู่ตลอดเวลาและ มีการแข่งขันด้านธุรกิจสูง 2. ด้านการออกแบบเครื่องแต่งกายของนักเต้นคณะหมอลำวาทขอนแก่นนั้นมีกระบวนทัศน์ในการสร้างผลงานผ่านแนวคิดการออกแบบที่สอดคล้องกับแนวทางการปฏิบัติตามกระแสนิยมเป็นหลัก โดยการเลียนแบบการแต่งกายแดนเซอร์ตามสถานบันเทิงและสื่อบันเทิงต่าง ๆ ผสมผสานกับจิตนาการและประสบการณ์ของผู้ออกแบบ ภายใต้แนวคิด2 กลุ่มหลัก คือ 1) กลุ่มแนวเพลงโชว์ 2)กลุ่มแนวเพลงลูกทุ่งและลูกทุ่งหมอลำ โดยสามารถจัดแบ่งรูปแบบตามลักษณะการแต่งกายทั้งหมดออกเป็น 6 ประเภท คือ 1) รูปแบบเสื้อ 2) รูปแบบกระโปรง 3) รูปแบบกางเกง 4) รูปแบบผ้าถุง 5) รูปแบบโจงกระเบน และ 6) รูปแบบชุดสำเร็จรูป

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ไตรรัตน์รังษี ว., & จันทมาลา อ. (2023). การออกแบบเครื่องแต่งกายของนักเต้นคณะหมอลำวาทขอนแก่น. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 12(2), 14–26. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/256579
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ทวีเกียรติ ไชยยงยศ. (2538). สุนทรียะทางทัศนศิลป์โครงการตําราคณะศิลปกรรมศาสตร์ สถาบันราชภัฎสวนดุสิต ในโอกาสฉลองครบรอบ 60 ปี วิทยาลัยครูสวนดุสิต. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สถาบันราชภัฎสวนดุสิต.

ธีรยุทธ์ มูลละออง. (2553). การศึกษาและพัฒนาการเครื่องแต่งกายไทยทรงดำเพื่อธุกิจชุมชน : กรณีศึกษาจังหวัดสุพรรบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานวัตกรรมการออกแบบ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

บรรจบ กำจัด. (2549). ศาสตร์แห่งสีเพื่อบำบัดโรคชีวจิต ปีที่ 9. สืบค้นเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2564. จาก https://www.kkgcap.com/th/articles/97834

บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย, สำเร็จ คำโมง. (2561). การวิเคราะห์วรรณกรรมลำเรื่องต่อกลอนทำนอง ขอนแก่น : กรณีศึกษา หมอลำอร่าม มุงคำภา. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม 2564. จาก https://oer.learn.in.th/search_detail/result/107524

ประมวล พิมพ์เสน. (2546). หมอลำหมู่วาทขอนแก่น. พิมพ์ครั้งที่ 2. ขอนแก่น : ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดขอนแก่น โรงเรียนกัลยาณวัตร.

ปัทมาวดี ชาญสุวรรณ. (2542). พัฒนาการของหางเครื่องหมอลำหมู่วาทขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พรเทพ วีระพูล. (2535). การแสดงหางเครื่องหมอลำหมู่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

วิภาพร ฝ่ายเพีย. (2556). การสร้างสรรค์ฟ้อนพื้นบ้านอีสาน : กรณีศึกษาวิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการแสดง. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

วุฒิชัย ค้าทวี. (2559). พัฒนาการเครื่องแต่งกายยืนเครื่องละครสวนสุนันทา. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการแสดง. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สุรพล วิรุฬห์รักษ์. (2547). นาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพมหานคร : ภาควิชานาฏศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อดิศร เพียงเกษ. (2536). ศิลปินพื้นบ้าน (หมอลำ) ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและการอบรมเยาวชนวัฒนธรรมของแก่น ปี 2536. ขอนแก่น : ขอนแก่นการพิมพ์.