การสร้างหลักสูตรสำหรับปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยใช้หลักไตรสิกขาของพระพุทธศาสนา

Main Article Content

พระครูพิศิษฏ์ธรรมนิเทศ
พระมหาสายัณห์ วงศ์สุรินทร์
จุรี สายจันเจียม
สำราญ ศรีคำมูล

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม 2)เพื่อสร้างหลักสูตรสำหรับปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม 3)เพื่อประเมินหลักสูตรสำหรับปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม 4)เพื่อจัดทำคู่มือหลักสูตรสำหรับปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยใช้หลักไตรสิกขาของพระพุทธศาสนา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหาร ครูผู้สอน และเจ้าหน้าที่ ในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา กลุ่มที่ 3 จำนวน 173 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่  ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน


           ผลการวิจัยพบว่า 1. พฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยใช้หลักไตรสิกขาของพระพุทธศาสนา โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง  2. การสร้างหลักสูตรประกอบด้วย ศีล(สีลสิกขา) สมาธิ(สมาธิสิกขา) ปัญญา(ปัญญาสิกขา) 3. รูปแบบของหลักสูตรโดยภาพรวมมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก 4. คู่มือการปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยใช้หลักไตรสิกขาของพระพุทธศาสนา ได้ดำเนินการตามหลักการและเหตุผลวัตถุประสงค์ กลุ่มเป้าหมาย วิธีการดำเนินงาน สถานที่ดำเนินการ ระยะเวลา การอบรมทีมวิทยากร ผลที่คาดว่าจะได้รับ การติดตามและการประเมินผล สาระสำคัญของหลักสูตรสำหรับปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยใช้หลักไตรสิกขาของพระพุทธศาสนากำหนดการรายละเอียดของฐานที่ได้กำหนดไว้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระครูพิศิษฏ์ธรรมนิเทศ, วงศ์สุรินทร์ พ., สายจันเจียม จ., & ศรีคำมูล ส. (2022). การสร้างหลักสูตรสำหรับปรับพฤติกรรมของนักเรียนในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา โดยใช้หลักไตรสิกขาของพระพุทธศาสนา. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 11(2), 355–366. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/AJMBU/article/view/258159
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชวลิต ชูกําแพง. (2551). การพัฒนาหลักสูตร. มหาสารคาม : ทีคิวพี จํากัด.

บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2551). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์.

ประสาท เนืองเฉลิม. (2554). วิจัยการเรียนการสอน. มหาสารคาม : อภิชาติการพิมพ์.

พระครูสมุห์พิษณุ เสนามนตรี. (2561). แนวทางการจัดการเรียนการสอนที่บูรณาการตามหลักไตรสิกขาในโรงเรียนวิถีพุทธ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและการพัฒนาการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พระนฤพล โถวสกุล. (2548). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มที่มีต่อการปรับตัวของสามเณร ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

พระมหาสมชาย ศรีเลิศ. (2544). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการปรับตัวของสามเณรชาวเขาศึกษาเฉพาะกรณีนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิชัย ธรรมเจริญ. (2541). คู่มือปฏิบัติการงานโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.

สุนีย์ ภู่พันธ์. (2546). แนวคิดพื้นฐานการสร้างและการพัฒนาหลักสูตรยุคปฏิรูปการศึกษาไทย. เชียงใหม่ : The Knowledge Centre.

สุมน อมรวิวัฒน์. (2530). การสอนโดยสร้างศรัทธาและโยนิโสมนสิการ. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.