การทดสอบสมรรถภาพด้านปฏิกิริยาตอบสนองในการเตะเฉียงของนักกีฬาต่อสู้
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อสร้างเครื่องมือวัดเวลาปฏิกิริยาตอบสนองในการเตะเฉียงของนักกีฬาต่อสู้ต่อสู้ด้วยมือเปล่าที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น 2)เพื่อศึกษาเวลาปฏิกิริยาตอบสนองในการเตะเฉียงสำหรับกีฬาต่อสู้ด้วยมือเปล่า 3)เพื่อทำการทดสอบประสิทธิภาพการเตะเฉียงสำหรับกีฬาต่อสู้ด้วยมือเปล่า ได้นำเครื่องมือไปทำการทดสอบในอาสาสมัคร จำนวน 45 คน เป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตโซนภาคกลาง 45 คน อายุ 18-25 ปี แบ่งเป็นนักกีฬา ปันจักสีลัตชาย 10 คน หญิง 5 คน เทควันโดชาย 10 หญิง 5 คน มวยไทยชาย 10 คน หญิง 5 คน เพื่อแยกกลุ่มอาสาสมัครที่มีเวลาปฏิกิริยาตอบสนองออกจากกันและนำข้อมูลมาวิเคราะห์หาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน
ผลการวิจัยพบว่า 1. เครื่องมือวัดสมรรถภาพด้านเวลาปฏิกิริยาตอบสนองในการเตะเฉียงของนักกีฬาต่อสู้ด้วยมือเปล่า มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาเท่ากับ 0.93 2. เมื่อทำการทดสอบความเชื่อถือได้ของเครื่องมือวัดเวลาปฏิกิริยาตอบสนอง จากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นหญิง 5 คน และชาย 5 คน เครื่องมือวัดสมรรถภาพด้านเวลาปฏิกิริยาตอบสนองในการเตะเฉียงของนักกีฬาต่อสู้ด้วยมือเปล่า มีความเชื่อถือได้ด้านเวลาปฏิกิริยาตอบสนอง เท่ากับ 0.89 เวลาการเคลื่อนไหว เท่ากับ 0.92 ตามลำดับ โดยมีความเป็นปรนัย เท่ากับ 0.94 สำหรับเวลาปฏิกิริยาและสำรับเวลาการเคลื่อนไหว เท่ากับ 0.93 ตามลำดับ 3. ความสามารถในการเตะเฉียงสำหรับกีฬาต่อสู้ด้วยมือเปล่าด้านอำนาจจำแนกในอาสาสมัคร 45 คน จำแนกแบ่งกลุ่มเพศชายและหญิง เวลาปฏิกิริยาดีมาก 10 คน เวลาการเคลื่อนไหวดีมาก 14 คน เวลาปฏิกิริยาดี 18 คน เวลาการเคลื่อนไหวดี 19 คน เวลาปฏิกิริยาปานกลาง 5 คน เวลาการเคลื่อนไหวปานกลาง 5 คน เวลาปฏิกิริยาช้า 11 คน เวลาการเคลื่อนไหวช้า 8 คน ดังนั้น สรุปได้ว่า เครื่องทดสอบเวลาปฏิกิริยาตอบสนองที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีคุณภาพทางด้านความเที่ยงตรงและความเชื่อมั่นความเป็นปรนัยในระดับที่สูง สามารถที่จะนำมาใช้ทดสอบการทดสอบสมรรถภาพด้านเวลาปฏิกิริยาตอบสนองในการเตะเฉียงของนักกีฬาต่อสู้ด้วยมือเปล่าได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชนาธิป ซ้อนขำ. (2560). ผลฉันพลันของการให้ผลย้อนกลับและการตั้งเป้าหมายต่อความเร็วในการเตะเฉียงของนักกีฬาเทควันโดทีมชาติไทย. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยยงค์ ลิ้มเสถียรกุล. (2545). การสร้างเครื่องมือวัดเวลาปฏิกิริยาตอบสนองในการประสานงานระหว่างมือกับตาในการส่งบอลสำหรับกีฬาบาสเกตบอล. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชูชาติ ดวงหาญ. (2558). การพัฒนาเครื่องมือในการวัดเวลาปฏิกิริยาในการตอบสนองและเวลาการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อหาภายใต้การจำลองสถานการณ์ในการขับขี่รถยนต์ขา.วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธราดล ดีประชา. (2556). รูปแบบการเคลื่อนไหวแบบคิเนเมติกส์ในทักษะเตะตัดบนของนักกีฬามวยไทยสมัครเล่นในการแข่งขันกีฬาแห่งชาติ ครั้งที่ 42. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิรอมลี มะกาเจ. (2555). แบบทดสอบความอดทนที่เฉพาะเจาะจงกับกีฬาฟุตซอลตามความต้องการทางสรีรวิทยาและกิจกรรมที่ใช้ขณะแข่งขัน. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
บุญเรียง ขจรศิลป์. (2539). วิธีวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : ฟิสิกส์เซนเตอร์การพิมพ์.
พิษณุ ฟองศรี. (2550). การประเมินผลทางการศึกษา: แนวคิดสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : เทียมฝ่าการพิมพ์.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2539). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร : ชมรมเด็ก.
วราภรณ์ ไชยสุริยานันท์. (2546). การสร้างเครื่องมือวัดความอ่อนตัว. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
Hastad, D. N., & Lacy, A. C. (1998). Measurement and evaluation in physical education and exercise science. 3rd ed. Boston : Allyn & Bacon.
Kirkendall, D., R. J.J. Gruder & R.E. Johnson. (1980). Measurement and Evaluation for Physical Education. Dubuque, lowa : Wm.C. Brown Company.