การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ไขปัญหา วิชาสุขศึกษา เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น โดยการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านหนองแสงโคกน้อย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ให้มีคะแนนเฉลี่ยไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 ของคะแนนเต็ม และมีจำนวนนักเรียนที่ผ่านเกณฑ์ไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด 2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ ก่อนเรียนและหลังเรียน เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน 3)เพื่อศึกษาความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ให้มีคะแนนความสามารถในการแก้ปัญหาเฉลี่ยไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 ของคะแนนเต็ม และมีจำนวนนักเรียนที่ผ่านเกณฑ์ไม่น้อยกว่าร้อยละ 70 ของจำนวนนักเรียนทั้งหมด 4)เพื่อศึกษาความพึงพอใจในการจัดการเรียนรู้ เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน กลุ่มเป้าหมายในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านหนองแสงโคกน้อย อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น จำนวน 12 คน เครื่องมือในการดำเนินการวิจัย คือ 1)แผนการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน 2)แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น 3)แบบทดสอบความสามารถในการแก้ปัญหา 4)แบบประเมินความพึงใจการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ร้อยละ ร้อยละความก้าวหน้าและใช้สถิติทดสอบค่าที (t-test)
ผลการวิจัยพบว่า 1. นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น มีค่าเฉลี่ย 3.66 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.71 คิดเป็นร้อยละ 73.26 และมีนักเรียนที่ผ่านเกณฑ์ 11 คน คิดเป็นร้อยละ 91.66 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ คือ 70/70 2. ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ของนักเรียน หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5 3. นักเรียนมีความสามารถ ในการแก้ปัญหา เรื่อง พฤติกรรมเสี่ยงวัยรุ่น มีค่าเฉลี่ย 2.76 คิดเป็นร้อยละ 71.80 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.2 และมีนักเรียนที่ผ่านเกณฑ์ 9 คน คิดเป็นร้อยละ 74.96 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.89 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ คือ 70/70 4. นักเรียนมีความพึงพอใจต่อกิจกรรมการเรียนรู้ มีเฉลี่ยเท่ากับ 4.72 และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.15 อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการแพทย์. (2562). เผยวัยรุ่นยุ่งเกี่ยวยาเสพติดมากขึ้น แนะพ่อแม่ดูแล/เป็นแบบอย่างที่ดี. สืบค้นเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2562. จาก https://www.facebook.com/fanmoph/posts/ 3631299150229747/
นรนนท์ รัตนนนท์ไชย. (2560). การพัฒนาความสามารถในการคิดแก้ปัญหา โดยการจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐานผ่านสื่อสังคม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนยางตลาดวิทยาคาร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ศึกษา. มหาสารคาม :มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ปิยะราช วรสวัสดิ์. (2562). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง วิเคราะห์ประเด็นสำคัญในประวัติศาสตร์ไทย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ภาริกา รุ่งพิชยพิเชฐ และณัฐพร โชตยะกุล. (2561). การลดพฤติกรรมการคุยกันในชั้นเรียนของนักศึกษาโดยประยุกต์ใช้วิธีการสอนแบบมีส่วนร่วม. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 10(พิเศษ). 242-251.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สุภาภรณ์ เผ่นโผน. (2561). การแก้ปัญหานักศึกษาไม่สนใจเรียนวิชาหลักการบัญชีเบื้องต้น 1 ของนักศึกษาห้องประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง(ปวส.)1/13. กรุงเทพมหานคร : วิทยาลัยเทคโนโลยีอรรถวิทย์พณิชยการ กรุงเทพมหานคร.
โสภา ช้อยชด. (2560). ผลการจัดการเรียนรู้วิชาสุขศึกษาโดยใช้ปัญหาเป็นฐานและทฤษฎีประมวลสารสนเทศทางสังคมที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ไขปัญหาพฤติกรรมการกลั่นแกล้งทางโลกออนไลน์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. คณะครุศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อริสา สินธุ. (2561). ผลการจัดการเรียนรู้ วิชาสุขศึกษา โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (PBL) เรื่อง มหันตภัยยาเสพติด ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
