การศึกษาวิเคราะห์วิบากกรรมของเปรตตามหลักพุทธจริยศาสตร์

บทคัดย่อ

           บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อศึกษาเปรตและวิบากกรรมของเปรตในพระพุทธศาสนา 2)เพื่อศึกษาหลักพุทธจริยศาสตร์ในทางปรัชญา และ 3)เพื่อวิเคราะห์วิบากกรรมของเปรตตามหลักพุทธจริยศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเน้นการวิจัยทางเอกสาร โดยการศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย พุทธศักราช 2525 เกี่ยวกับวิบากกรรมของเปรตตามหลักพุทธจริยศาสตร์ อรรถกถา ฎีกา อนุฎีกา ปกรณ์วิเสส และเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับวิบากรรมของเปรตตามหลักพุทธจริยศาสตร์แล้วลำดับความสำคัญในเรื่องเหตุผลและที่มาเพื่อแยกประเภท นำเสนอผลการวิจัยด้วยรูปแบบพรรณนาวิเคราะห์

           ผลการวิจัยพบว่า 1. เปรต คือ ผู้ที่ทำกรรมมาก่อนและจะต้องรับผลกรรม เปรตเกิดจากคนที่ทำกรรมไว้ในสมัยที่เป็นมนุษย์ประกอบอกุศลกรรม หลังจากตายไปอุบัติเป็นสัตว์นรกและเสวยทุกข์ พอหมดอายุขัยจากนรกเศษส่วนอกุศลกรรมที่ยังคงเหลืออยู่ 2. หลักพุทธจริยศาสตร์ในทางปรัชญา พุทธจริยศาสตร์ในฐานะเป็นศาสตร์ที่ว่าด้วยระบบความรู้เกี่ยวกับความประพฤติตามหลักการทางพุทธศาสนามีความสัมพันธ์กันอยู่ 3 ระดับ ทั้งความรู้ ความจริง ความดี เป็นหลักเกณฑ์ทางจริยธรรม กล่าวตามหลักปรัชญาคือทฤษฎีเกี่ยวกับหลักการซึ่งรับรองความประพฤติ ความคิด ความรู้ของมนุษย์ 3. ผลการวิเคราะห์วิบากกรรมของเปรตตามหลักพุทธจริยศาสตร์ เบื้องต้นการทำผิดศีล 5 ล้วนไปเกิดเป็นเปรตในนรก ไม่ว่าจะเป็นกุศลหรืออกุศล การฝึกฝนให้ข่มจิตใจละทิ้งวิบากกรรมในอดีตหรือชาตินี้เป็นสิ่งที่เราสร้างสะสมมาจากเหตุและผลทั้งสิ้น ในเมื่อมีเหตุแห่งการกระทำย่อมมีผลลัพธ์แห่งการกระทำเช่นกัน