หลักการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในสังคมไทยตามหลักพุทธธรรม

บทคัดย่อ

           บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอหลักการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในสังคมไทยตามหลักพุทธธรรมมนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมกับหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติ แต่มีหลักการสำคัญประการหนึ่งที่จะทำให้มนุษย์ปฏิบัติหน้าที่และอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างมีสันติสุข หลักการดังกล่าว คือ พุทธธรรม ซึ่งเป็นหลักความประพฤติ เกณฑ์ตัดสินความถูก-ผิด ควร-ไม่ควร ที่มนุษย์แสดงออกตามความเชื่อของตนแต่ละกลุ่มซึ่งเป็นบรรทัดฐานในทางสังคมและเป็นหลักการประสานมนุษย์ในแต่ละสังคมให้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ซึ่งจะมีผล ทำให้เกิดความสงบสุขในสังคม ดังนั้นบทความนี้จึงได้นำเสนอพุทธธรรมซึ่งเป็นหลักการในพุทธศาสนา เป็นหลักการประพฤติและหลักปฏิบัติของมนุษย์ที่จะทำให้เกิดความสุข ความสงบในสังคม ความสุขดังกล่าวนี้ก็เพื่อประโยชน์สุขแก่ตนเอง เพื่อประโยชน์สุขแก่ผู้อื่นหรือสิ่งที่กระทำต่อคนอื่นและเพื่อประโยชน์สุขต่อสังคมไทย หลักคำสอนของพระองค์นั้นจึงก่อให้เกิดความรักความสามัคคีซึ่งกันและกันและผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุสงฆ์หรือฆราวาสที่ปฏิบัติหน้าที่ในสังคมจำต้องทำให้เกิดความสงบสุขและพึงมีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์และส่งเสริมอารยธรรมโลกด้วย และความสงบสุขอันเป็นสิ่งที่ดีหรือเรียกว่า พุทธธรรม ดังนั้นพระพุทธศาสนานั้น ถือใจเป็นสำคัญที่สุด ถือว่าใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ทุกสิ่งสำเร็จด้วยใจ เป็นบ่อเกิดทั้งความรุนแรงและความสงบสุขทั้งมวล