คุณภาพชีวิตของคนพิการที่ได้รับเบี้ยยังชีพในเขตเทศบาลตำบลตลาดแร้ง อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวัดระดับคุณภาพชีวิตคนพิการในตำบลตลาดแร้ง อำเภอ บ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของคนพิการที่ได้รับเบี้ยยังชีพใน เขตเทศบาลตำบลตลาดแร้ง อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิและ 3) เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคใน การพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนพิการที่ได้รับเบี้ยยังชีพในเขตเทศบาลตำบลตลาดแร้ง อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิและหาแนวทางแก้ไข เป็นการวิจัยแบบผสมผสานเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพโดยการใช้ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ คนพิการที่ได้รับเบี้ยยังชีพในเขต เทศบาลตำบลตลาดแร้ง อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ จำนวนทั้งสิ้น 260 คน และกลุ่มผู้ให้สัมภาษณ์ จำนวน 10 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ค่าความถี่ และค่าร้อยละ ค่าสหสัมพันธ์แบบพหุถดถอย ใช้วิธี พรรณนาแบบสรุปความ ตีความ และการพรรณนาวิเคราะห์ จากข้อเสนอแนะ
ผลการวิจัยพบว่า 1) จากการวิเคราะห์คุณภาพชีวิตด้านร่างกายรายข้อทุกด้านอยู่ในระดับปานกลาง และนอกจากนี้มี 2 ข้อ ซึ่งไม่ได้รวมอยู่ในองค์ประกอบ 4 ด้าน คือ ความพอใจกับสุขภาพ ให้คำเฉลี่ยในระดับต่ำและการมีคุณภาพชีวิต ระดับชีวิตความเป็นอยู่ ให้ค่าเฉลี่ยในระดับปาน กลาง 2) ตัวแปรด้านร่างกาย (X1) และตัวแปรด้านจิตใจ (X2) สามารถร่วมกันอธิบายความแปรปรวน ของระดับคุณภาพชีวิตของคนพิการที่ได้รับเบี้ยยังชีพในเขตเทศบาลตำบลตลาดแร้ง อำเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ ด้านร่างกาย ได้ร้อยละ 8.1 โดยที่ตัวแปรด้านด้านจิตใจ มีอิทพลในทางบวก ในขณะที่ตัว แปรด้านด้านร่างกายอิทธิพลในทางลบ โดยที่ตัวแปรด้านตัวแปรด้านร่างกายและตัวแปรด้านจิตใจมีอิทธิพลต่อสภาพทั่วไปของคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดร้อยเอ็ดมากที่สุด (Beta=.284) 3) การไม่ได้รับการเอาใจใส่จากบุตรหลานในครอบครัว การไม่ได้รับการพัฒนาคุณภาพชีวิต สุขภาพร่างกายของผู้พิการ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่ค่อยเอาใจใส่ในการการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้พิการให้มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง การจัดการให้มีการจัดกิจกรรมการตรวจสุขภาพประจำเดือนหรือประจำปีให้กับผู้พิการยังไม่มีประสิทธิผล การเสริมสร้างในการพัฒนาคุณภาพชีวิตเกี่ยวกับสุขภาพร่างกาย ไม่ทั่วถึง ภาคีเครือข่ายเขามาพัฒนาคุณภาพชีวิตให้กับผู้พิการไม่มากเท่าที่ควร การแนะนำเกี่ยวกับการรักษาสุขภาพโดยเฉพาะในการออกกำลังอาจจะทำให้ไม่สบายได้จึงควรจัดให้มีแพทย์ประจำตำบลมาคอยดูแลประจำเพื่อแก้ไขปัญหาและอุปสรรค โดยการจัดกิจกรรมโครงการสร้างความสุขชีวิตแจ่มใส และแก้ไขปัญหาอย่างเป็นรูปธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กันญาณี ศรีสุรักษ์. (2559). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดการศึกษาของโรงเรียนพลูตาหลวงวิทยา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฐิตินัน บุญภาพ คอมมอน. (2556). บทบาทของสื่อใหม่ในการสร้างค่านิยมทางสังคมและอัตลักษณ์ของเยาวชนไทยในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ทับทิม ศรีวิไล, ภมร ขันธะหัตถ์ และ ธนิศร ยืนยง. (2565). การบริหารการพัฒนาที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตคนพิการโดยกรมส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการในเขตภาคกลาง. วารสารรัชต์ภาคย์. 16(49). 371-385.
ปกรณ์ วชิรัคกุล. (2541). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้พิการในจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
พิศโสภา ทีฆาวงค์. (2560). คุณภาพชีวิตการทำงานของพนักงานส่วนตำบลในพื้นที่จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์หลักสูตรสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
วิชุพรรณ ทินนบุตรา. (2559). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนพิการที่ใชรถเข็นในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ. 26(1). 207-232.
วินัย อินเสมียน. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการทางการเห็นตามหลักภาวนา 4 ของสมาคมคนตาบอดเขาสวนกวาง อําเภอเขาสวนกวาง จังหวัดขอนแก่น. วารสารสหวิทยาการ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 4(2). 399-416.
สําราญ จูช่วย. (2555). วิถีชีวิตคนในชุมชนริมคลองบางกอกน้อยตอนบนจังหวัดนนทุรีที่สอดคล้องกับแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร : วิทยาลัยราชพฤกษ์.
Gusky, O. (1996). Leading mind: an anatomy of leadership. New York : Basic Book.
WHO. (1993). Training on Management of Human Resource for Health. Geneva : Publication Part A.
