ทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด 2) เพื่อเปรียบเทียบทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด จำแนกตามหมู่บ้าน และ 3) เพื่อข้อเสนอแนะทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนอาศัยอยู่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด จำนวน 346 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลใช้แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าเอฟ การวิเคราะห์ความแปรปรวน และเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ย
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด อยู่ในระดับมากทั้งโดยภาพรวมและรายด้าน ความพึงพอใจในระดับมาก 2) เพื่อเปรียบเทียบทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด จำแนกตามหมู่บ้าน ประชาชนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่แตกต่างกัน ทั้งในภาพรวมและในรายด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) เพื่อข้อเสนอแนะทัศนคติของประชาชนที่มีต่อการบริหารจัดการตามหลักพรหมวิหาร 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด พบว่า เพื่อเสนอแนะแนวทาง การวางแผนบริหารจัดการ การปฏิบัติต่อผู้มาติดต่อคอยแนะนำผู้มาให้บริการด้วยความเอาใจใส่ต่อประชาชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิระพงศ์ เรืองกุน. (2556). การเปลี่ยนแปลงองค์การ: แนวคิด กระบวนการ และบทบาทของ นัก บริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 5(1). 194-203.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์สุวีริยาสาสน์ จำกัด.
เบญจมาศ อยู่เป็นแก้ว. (2548). ความหมายการบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์นิวัฒน์พร.
ประสิทธิชัย พิบูลรัตน์. (2552). อดีต ปัจจุบัน และอนาคตของ การจัดการความรู้. วารสารการเมือง
การบริหารและกฎหมาย. 1(1). 111-132.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2544). ความหมายการบูรณาการ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2538). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2548). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 13.กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอส.อาร์.พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์ จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร : บริษัท สหธรรมิกจำกัด.
พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537. (2537). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 111. ตอนที่ 53 ก. หน้า 11.
พระราชวรมุนี. (2538). คุณธรรมของนักบริหาร. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวุฒิชัย วชิรเมธี (ว. วชิรเมธี). (2557). ทฤษฎีการบริหาร. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร :
สถาบันวิมุตตยาลัย.
ไพศาล วรคำ. (2554). การวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. มหาสารคาม : ตักสิลาการพิมพ์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2550). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 124 หน้า 1-127
ราชบัณฑิตยสถาน. ( 2555). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร : อรุณการพิมพ์.
ศตพล พนิชศักดิ์พัฒนา. (2559). ทัศนคติของประชาชนชาวจังหวัดสกลนครที่มีต่อการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนจังหวังสกลนคร. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัย เกริก.
สมคิด เลิศไพฑูรย์. การบริหารงานบุคคลส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : การเมืองการปกครองท้องถิ่น.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมนึก ภัททิยธนี. (2546). หาค่าเฉลี่ยเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาให้คะแนนตามดัชนีความสอดคล้อง. ร้อยเอ็ด : มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด.
สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ. (2565). ขัดเคลื่อนนโยบายและแผนพัฒนาท้องถิ่นองค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ. ร้อยเอ็ด : สำนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลแสนชาติ.
สำนักงานอำเภอจังหาร. (2566). ข้อมูลสารเทศตำบลชาติแสน อำเภอจังหาร จังหวัดร้อยเอ็ด. ร้อยเอ็ด : สำนักงานอำเภอจังหาร.
