ปัจจัยจูงใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในประเทศไทยปัจจัยจูงใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในประเทศไทย
คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, แรงจูงใจด้านการท่องเที่ยว, ปัจจัยผลักดันและดึง, พฤติกรรมนักท่องเที่ยว, แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม, การตลาดการท่องเที่ยวบทคัดย่อ
การท่องเที่ยวการเชิงวัฒนธรรมเป็นการท่องเที่ยวอีกหนึ่งรูปแบบในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่มีการขยายตัวและเติบโตอย่างรวดเร็วไปทั่วโลก ในปัจจุบันการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเปลี่ยนแปลงไปหลังจากสถานการณ์โรคระบาด โควิค 19 คลี่คลายลง จึงส่งผลกระทบโดยตรงต่อแนวโน้มพฤติกรรมนักท่องเที่ยวและธุรกิจการท่องเที่ยว โดยปัจจัยหลักที่มีผลต่อการเลือกเดินทางท่องเที่ยว รวมถึง การทำกิจกรรมและพฤติกรรมทางการท่องเที่ยวอื่นๆ ของนักท่องเที่ยว ได้แก่ แรงจูงใจด้านการท่องเที่ยว ผู้เขียนได้นำแนวคิดทฤษฎีแรงจูงใจเกี่ยวกับการท่องเที่ยวในประเด็นที่เกี่ยวกับปัจจัยผลักและปัจจัยดึง มาวิเคราะห์แยกองค์ประกอบจากงานวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมมาสังเคราะห์ ประยุกต์เพื่อศึกษาถึงปัจจัยที่เป็นแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตามแนวคิดทฤษฎีแรงจูงใจปัจจัยผลักและปัจจัยดึงของ Crompton (1979) สามารถสรุปแรงจูงใจได้ ดังนี้ ปัจจัยผลัก เป็นแรงกระตุ้นภายในตัวนักท่องเที่ยวให้เดินทางท่องเที่ยวไปยังแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมประกอบด้วย 5 ปัจจัย ได้แก่ การเรียนรู้ทางวัฒนธรรมและการแสวงบูญ, การพักผ่อน, การหลีกหนีความจำเจ, สถานะและเกียรติภูมิ, และการเข้าสังคมและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ส่วนปัจจัยดึง เป็นปัจจัยจูงใจจากตัวแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในการดึงดูดให้นักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยว ประกอบด้วย 5 ปัจจัย ได้แก่ สถานที่ท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมที่มีชื่อเสียง, บรรยากาศ การเข้าถึง สิ่งอำนวยความสะดวก, ความคุ้มค่า, และสื่อสังคมออนไลน์ ซึ่งสอดคล้องกับทฤษฎีแนวคิดของ Crompton (1979) มีเพียงประเด็นเรื่อง ความคุ้มค่า, และสื่อสังคมออนไลน์ที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ในทางการตลาดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม
เอกสารอ้างอิง
Boonprasom, N., Chumnanchar, B., Suriya, S., Reangsuwan, A., Weanrawee, P., & Chupradit, W. (2021). Motivations and perceptions on cultural tourism of Thai tourists affecting revisit intention: Case study of famous temples in Smutprakarn Province. APHEIT journal, 27(1), 113-127.
Crompton, J. (1979). Motivations of pleasure vacations. Annals of tourism research, 6(4), 408-424.
Dann, G. (1977). Anomie, ego-enhancement and tourism. Annals of tourism research, (4), 184-194.
_______. (1977). Tourist motivation-an appraisal. Annals of tourism research, 8(2), 187–219.
Department of Tourism. (2013). Guide to quality assessment of cultural sites. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. (in Thai)
Esichaikul, R. (2014). Niche tourism management. Nonthaburi: The office of the university press, Sukhothai Thammathirat Open University. (in Thai)
Iso-Ahola, S. E., Allen, J. R., & Buttimer, K. J. (1982). Experience-related factors as determinants of leisure satisfaction. Scandinavian journal of psychology, 23(2), 141–146.
Kanchana, S. L., & Saranya, S. L. (2012). Sustainable heritage tourism. Journal of management, 32(4), 139-146.
Karamehmedović, D. (2018). Push-pull analysis towards creating holistic marketing of the cultural heritage tourism destination: The case study of dubrovnik. Ekonomska misao i praksa, 27(1), 29-51.
Kim, K., Oh, L., & Jogaratnam, G. (2007). College student travel: A revised model of push motives. Journal of vacation marketing, 13(1), 73-85.
Lung, M. T., & Sakulsinlapakorn, K. (2016). Exploring tourists’ push and pull travel motivations to participate in Songkran festival in Thailand as a tourist destination: A case of Taiwanese visitors. Journal of tourism and hospitality management, 4(5), 183-197.
Manolthummaraksa, K. (2016). A Study of motivation and satisfaction affecting to Thai tourists’ behavior a case study of Ayothaya floating market. Bangkok: Bangkok University. (in Thai)
Maslow, A. H. (1954). Motivation and personality. New York: Harper & Row Publishers.
Pizam, A., & Mansfeld, Y. (1999). Consumer behavior in travel and tourism. Haworth Hospitality Press.
Prentice, H., & Ximba, E. Z. (2009). Cultural and heritage tourism development and promotion in the Ndwedwe municipal area: Perceived policy and practice. University of Zululand.
Puaksanit, S., & Pasunon, P. (2021). Behavior of Thai tourists in cultural tourism Chachoengsao Province. JHUSO, 12(2), 204-215.
Richards, G. (1996). Cultural tourism in Europe CAB international. UK: Wallingford.
Sangpikul, A. (2008). An analysis and comparative study of travel motivations and travel behaviors of international tourists to Thailand. Bangkok: Dhurakij Pundit University. (in Thai)
SawangKaew, W. (2017). The effect of destination Image, components of tourism and motivation on Thai tourists’ decision making to floating aarket: A case study of Khlong Phra Ong Chao Chaiyanuchit floating market, Amphoe Bangbo, Samutprakarn Province. Bangkok: Bangkok University. (in Thai)
Schiffman, L. G., & Wisenblit, J. L. (2015). Customer behavior. (11th ed.). US: New Jersey.
Sisuksiripan, U. (2019). Factors affecting the decision of cultural tourism: A case study of sukhothai historical park. Bangkok: Ramkhamhaeng University. (in Thai)
