การบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของวัดในจังหวัดปทุมธานี ตามแนวคิดตะวันออก

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อศึกษา (1) ปัญหาเกี่ยวกับการบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของวัดในจังหวัดปทุมธานีตามแนวคิดตะวันออก (2) แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของวัดในจังหวัดปทุมธานีตามแนวคิดตะวันออก และ (3) ตัวแบบการบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของวัดในจังหวัดปทุมธานีตามแนวคิดตะวันออก ระเบียบวิธีวิจัยของการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วยรูปแบบการวิจัยแบบผสม โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณเป็นหลัก ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงสำรวจโดยใช้แบบสอบถามซึ่งผ่านการทดสอบเพื่อหาความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม ได้ค่า IOC ที่ระดับ 0.94 และหาค่าความเชื่อถือได้ของแบบสอบถาม ได้ค่าที่ระดับ 0.90 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนที่มาปฏิบัติธรรมใน 5 วัดของจังหวัดปทุมธานี รวม 1,101 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าการถดถอยพหุคูณ และการหาค่าสัมประสิทธ์สหสัมพันธ์บร็บ        ของเพียร์สัน ในส่วนของการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้มีการสัมภาษณ์แนวลึกเฉพาะผู้เชี่ยวชาญ หรือผู้ให้ข้อมูลหลัก จำนวน 9 คน ผลการศึกษาพบว่า (1) ปัญหาเกี่ยวกับการบริหารจัดการที่สำคัญ คือ บุคลากรของวัดบางส่วนไม่ได้ส่งเสริมการปฏิบัติธรรมด้วยวาจาที่สุภาพ และวัดยังขาดตัวแบบการบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรม (2) แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการที่สำคัญ คือ บุคลากรของวัดควรส่งเสริมการปฏิบัติธรรมด้วยวาจาที่สุภาพและประทับใจตามแนวคิดตะวันออก และ (3) ตัวแบบการบริหารจัดการเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติธรรมของวัดในจังหวัดปทุมธานีตามแนวคิดตะวันออกควรประกอบด้วย 5 ด้าน