การบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์ภาค 12

Abstract

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) สภาพปัญหาการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธ ศาสนาของคณะสงฆ์ภาค 12 (2) แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์ภาค 12 และ (3) ปัจจัยสนับสนุนการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์ภาค 12 การวิจัยครั้งนี้ได้กำหนดให้รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพเป็นหลักและการวิจัยเชิงปริมาณเป็นข้อมูลเสริมกลุ่มตัวอย่างของการวิจัยเชิงคุณภาพเป็นการเลือกแบบเจาะจง จากผู้เชี่ยวชาญหรือผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 21 คน โดยเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกตัวต่อตัวด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึกที่มีโครงสร้าง นอกจากนั้น ยังมีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสนทนากลุ่มเฉพาะอีกด้วย จากนั้น จึงนำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยการแปลความ และเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ในส่วนของการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ พระสงฆ์ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 12 จำนวน 390 รูป โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลสนาม และนำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพปัญหาการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่สำคัญคือ คณะสงฆ์ภาค 12 สนใจปฏิบัติงานด้านการปกครองมากกว่างานเผยแผ่พุทธศาสนาและขาดความคิดริเริ่ม และวิธีการใหม่ ๆในการเผยแผ่พุทธศาสนา (2) แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่สำคัญคือ คณะสงฆ์ภาค 12 ควรส่งเสริมสนับสนุนและให้ความสำคัญกับการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พุทธศาสนามากขึ้น รวมทั้งควรกล้ามีความคิดริเริ่ม และวิธีการใหม่ ๆในการเผยแผ่พุทธศาสนา และ (3) ปัจจัยสนับสนุนการบริหารจัดการด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนา แบ่งเป็นปัจจัยภายใน ได้แก่ การที่คณะสงฆ์ภาค 12 มีภาวะผู้นำที่มีความคิดริเริ่ม กล้าตัดสินใจ และสนับสนุนวิธีการใหม่ ๆ ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาส่วนปัจจัยภายนอก คือ การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาและการตัดสินใจในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาอย่างชัดเจนและต่อเนื่อง