ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอุดมการณ์ในวาทกรรมการบำบัดฟื้นฟูผู้ตกเป็นเหยื่อ ของกระบวนการค้ามนุษย์: การวิเคราะห์วาทกรรมเชิงวิพากษ์

Abstract

รายงานวิจัยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอุดมการณ์ในวาทกรรมการบำบัดฟื้นฟูผู้ตกเป็นเหยื่อของกระบวนการค้ามนุษย์: การวิเคราะห์วาทกรรมเชิงวิพากษ์ มุ่งศึกษาเรื่อง วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีทางภาษากับอุดมการณ์ในวาทกรรมการบำบัดฟื้นฟูผู้ตกเป็นเหยื่อของกระบวนการค้ามนุษย์ตามแนวคิดวาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ และสร้างแบบเรียนจากกลวิธีทางภาษาในวาทกรรมการบำบัดฟื้นฟูผู้ตกเป็นเหยื่อของกระบวนการค้ามนุษย์ เก็บข้อมูลจากประชากรการวิจัยในครั้งนี้คือประชากรที่ใช้ในการวิจัยจะมีอาสาสมัครและเจ้าหน้าที่ขององค์กร 2 องค์กร ดังนี้ องค์กร A และ องค์กร B  โดยการลงพื้นที่สังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม (direct observation) เพื่อสังเกตลักษณะการสื่อสารทางภาษาระหว่างทำการบำบัดฟื้นฟู  โดยใช้วิธีการจดบันทึกอย่างละเอียดและบันทึก ผลการวิเคราะห์ข้อมูลพบรูปแบบทางกลวิธีทางภาษาเรียงตามที่ปรากฏมากที่สุดไปหาน้อยที่สุดได้ดังต่อไปนี้ (1) การถาม (2) การกล่าวชี้นำ (3) การกล่าวแสดงออก (4) การนิ่งเงียบ (5) การทวน (6) การอ้างถึง (7) การใช้สหวาทกรรม และ (8) การขอโทษ  ต่อมาการวิเคราะห์วาทกรรมเชิงวิพากษ์พบได้ว่ากลวิธีทางภาษามีอุดมการณ์ที่แฝงอำนาจซ้อนเร้นของผู้ใช้ภาษา สามารถสังเคราะห์เป็นอุดมการณ์ได้ดังนี้ (1) อุดมการณ์ผู้มีอำนาจมากกว่า (2) อุดมการณ์อำนาจชนชั้น และ (3) อุดมการณ์ความเป็นเมืองพุทธศาสนา จากการศึกษาการสร้างแบบเรียนสามารถนำมาสังเคราะห์สร้างเป็นแบบเรียนในการสนทนาสื่อสารกับเหยื่อถือเป็นแนวทางนำไปปฏิบัติต่อได้ ทั้งนี้กลวิธีทางภาษาเพื่อการบำบัดฟื้นฟูผู้ตกเป็นเหยื่อของกระบวนการค้ามนุษย์นั้น คือการต้องการช่วยเหยื่อหรือผู้ถูกค้ามนุษย์ให้ดีดังเดิมด้วยการใช้ภาษาที่บำบัดฟื้นฟูที่ถูกต้องแล้วจริงหรือ