ศึกษาการตั้งชื่อโรคในภาษาไทญ้อ : ตำบลท่าคล้อ อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการตั้งชื่อโรคที่ปรากฏในภาษาไทญ้อผลการวิจัยพบว่า การศึกษาการตั้งชื่อโรคในภาษาไทญ้อ จำนวน 57 โรค มีกลวิธีการตั้งชื่อโรค 2 รูปแบบใหญ่ๆ คือ การตั้งชื่อโรคแบบตรงตัวและการตั้งชื่อโรคแบบอุปลักษณ์หรือเชิงเปรียบเทียบ
การตั้งชื่อโรคแบบตรงตัว มีจำนวน 35 โรค ซึ่งแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทตามคำขึ้นต้นในตำแหน่งแรกของชื่อโรค ได้แก่ คำขึ้นต้นที่เป็นอาการของโรค จำนวน 26 โรค และคำขึ้นต้นที่เป็นอวัยวะที่เกิดโรค จำนวน 9 โรค ส่วนการตั้งชื่อโรคแบบอุปลักษณ์หรือเชิงเปรียบเทียบมีจำนวน 22 โรค ซึ่งแบ่งออกได้เป็น 9 ประเภท ได้แก่อุปลักษณ์ธรรมชาติ จำนวน 3 โรคอุปลักษณ์ชื่อเรียกสัตว์หรืออวัยวะของสัตว์ มีจำนวน 3 โรค อุปลักษณ์สิ่งของหรือลักษณะของสิ่งที่เราบริโภค มีจำนวน 4 โรค อุปลักษณ์ชื่อเรียกพืช มีจำนวน 1 โรค อุปลักษณ์ชื่อเรียกอาชีพ มีจำนวน 1 โรค อุปลักษณ์ชื่อเรียกสถานที่ มีจำนวน 2 โรค อุปลักษณ์ ภูตผีมีจำนวน 1 โรค อุปลักษณ์ลักษณะของโรคที่เกิดหรือลักษณะของอวัยวะที่เกิดโรค มีจำนวน 2 โรคและอุปลักษณ์สิ่งสกปรก มีจำนวน 5 โรค
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆจะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กิ่งแก้ว แห้วสุโน. (2552). อุปลักษณ์ในภาษาญ้อบ้านดงเย็น อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
กาญจนา คูวัฒนะศิริ. (2523). วรรณยุกต์ในภาษาญ้อ. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิตสาขาภาษาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิง ลู. (2553). กลวิธีการตั้งชื่ออาหารและอุปลักษณ์ในภาษาไทยและภาษาจีน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เชิดชัย อุดมพันธ์. (2554). อุปลักษณ์เกี่ยวกับโรคในภาษาไทยถิ่นใต้. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
นันตพร นิลจินดา. (2532). ศัพท์ภาษาญ้อในจังหวัดสกลนคร นครพนม และปราจีนบุรี.วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจารึกภาษาไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระสุขุม มัชชิกานัง. (2542). ลักษณะคำและการเรียงคำในภาษาญอ้ หมู่บ้านขอนยางอำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาจารึกภาษาไทย มหาวิทยาลัย ศิลปากร.
พรวลี เข้มแข็ง. (2545). การศึกษาเสียงวรรณยุกต์ภาษาญ้อในผู้พูดที่อายุต่างกัน บ้านท่าขอนยาง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตสาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ฟาง ฟาง. (2554). การตั้งชื่อคนไทยและการตั้งชื่อคนจีน : การศึกษาเปรียบเทียบ.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วรรณภา บุญประทีป. (2553). การศึกษาชื่อหมู่บ้านในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี.วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วิรัช ศิริวัฒนะนาวิน. (2544). การตั้งชื่อของคนไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิตสาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศรีพิน ศิริวิศิษฐ์กุล. (2529). ลักษณะภาษาย้อ(ญ้อ)ที่ตำบลคลองนํ้าใส อำเภออรัญประเทศจังหวัดปราจีนบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจารึกภาษาไทยมหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุรเกียรติ อาชานุภาพ. (2544). ตำราการตรวจรักษาโรคทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : หมอชาวบ้าน.
อวยพร พานิชและคณะ. (2550). ภาษาและหลักการเขียนเพื่อการสื่อสาร. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.