แนวทางการพัฒนาคู่มือภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับผู้สูงวัยใน ศตวรรษที่ 21 ในเขตพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัญหา ตลอดจนความต้องการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร และเพื่อศึกษาแนวทางในการพัฒนาคูมื่อภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับผูสู้งวัยในศตวรรษที่ 21 ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ ผู้สูงวัยที่อาศัยอยู่ในเขตพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย จำนวน 50 คน โดยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) เครื่องมือที่ใชคื้อแบบสอบถามในรูปของชุดเอกสารและการสอบถามแบบออนไลน์ สถิติที่ใช้คือ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยสรุป พบว่าผู้สูงวัย ร้อยละ 64 ไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเองมาก่อน มีทักษะระดับทักษะอยู่ในระดับน้อย มากที่สุด ร้อยละ 48 ยังขาดทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ (การพูดและการฟัง) ร้อยละ 78 คิดว่าตนเองยังมีทักษะภาษาอังกฤษไม่เพียงพอ และ ร้อยละ 96 คิดว่าการสื่อสารภาษาอังกฤษมีความจำเป็น ส่วนประเด็นการแสวงหาความรู้ทางภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่าง ร้อยละ 38 เลือกที่จะใช้วิธีการสอบถามผู้รู้และผู้เชี่ยวชาญ ร้อยละ 28 ศึกษาด้วยตนเองผ่านตำรา ร้อยละ 16 ศึกษาด้วยตนเองผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ในประเด็นด้านความสนใจ ร้อยละ 64 ระบุมีความสนใจในการศึกษาภาษาอังกฤษเพิ่มเติม ในประเด็นของรูปแบบคู่มือ ผู้สูงวัยร้อยละ 38 ต้องการคู่มือที่เป็นรูปเล่มและต้องการศึกษาด้วยตนเอง เป็นเวลา 1 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ และในประเด็นปัญหาที่ส่งผลต่อการศึกษา พบว่าส่วนใหญ่ ร้อยละ 54 มีปัญหาด้านสายตา ในส่วนของเนื้อหาของคู่มือผู้สูงอายุต้องการเนื้อหาเกี่ยวกับการทักทาย คำศัพท์เกี่ยวกับอาหารและการกิน การบอกเวลาคำศัพท์เกี่ยวกับการไปพบแพทย์ การบอกทิศทาง คำศัพท์เกี่ยวกับผลไม้ และคำศัพท์เกี่ยวกับการรับโทรศัพท์ ตามลำดับ ส่วนประโยชน์ของการจัดทำคู่มือ ผู้สูงวัยคิดว่า คู่มือมีประโยชน์ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆจะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2561).มาตรการขับเคลื่อน ระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่อง สังคมผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ :อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
กิจปพน ศรีธานี ศศิธร กันหาจันทร์ วรุณยุภา หาสีโน และโยธะกา เย็นวัฒนา. (2563).ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อความต้องการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุ ในตำบลแวงนาง อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม วารสารราชพฤกษ์ ปีที่ 18 ฉบับที่ 2(พฤษภาคม-สิงหาคม 2563) หน้า 1-8.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2551). การศึกษาเพื่อผู้สูงอายุ. หนังสือพิมพ์บางกอกทูเดย์.18 กรกฎาคม 2551.
เครือวัลล์ เผ่าผึ้ง. (2548). การพัฒนาคู่มือการจัดการจัดกิจกรรมส่งเสริมการอ่านคิดวิเคราะห์และเขียนสื่อสำหรับครูภาษาไทย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการนิเทศ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐิติกาญจน์ อัศตรกุล. (2562). แบบแผนและปัจจัยกำหนดการใช้เวลาในการเรียนรู้ของผู้สูงอายุไทย. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ : ปีที 14 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม – มิถุนายน 2562. หน้า 89-104.
ฐิติมา ดวงวันทอง. (2560). การเรียนรู้สำหรับผู้สูงอายุ (โรงเรียนผู้สูงอายุ) ปริญญานิพนธ์ทางสถาปัตยกรรม. สาขาสถาปัตยกรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ธีรศักดิ์ สร้อยคีรี และ อัจฉรา ปุราคม (2019). การพัฒนารูปแบบนวัตกรรมบทเรียนออนไลน์ เพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุ (Development of InnovationDigital Learning with lifelong learning Model for the Elderly)Verician E-Journal, Silpakorn University Vol. 12 No. 4 (2019) : Humanities,Social Sciences, and Arts ( July – August 2019 ) หน้า 414-430.
ปิยะ ศักดิ์เจริญ (2558). องคป์ ระกอบสำคัญที่ช่วยส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารครุศาสตร์. ปีที่ 43 ฉบับที่ 2 ประจำเดือนเมษายน-มิถุนายน 2558.
พลอยพรรณ เชี่ยวชาญ. (2559). บทบาทของผู้สูงอายุในการพัฒนาชุมชน. ปริญญารัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.พัชรินทร์ จันทร์แจ้ง. (2559). การพัฒนาคู่มือการเบิกจ่ายในการจัดทำโครงการบริการวิชาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. มหาวิทยยาลัยราชภัฏนครปฐม.โครงการวิจัยสถาบันบูรณาการงานวิจัยกับงานประจำ R to R.
ไพบูลย์ พงษ์แสงพันธ์ ทนงศักดิ์ ยิ่งรัตนสุข สุวิชัย โกศัยยะวัฒน์ และอนามัย เทศกะทึก.(2557). การพัฒนาการเรียนรูแ้ ละอาชีพของผูสู้งอายุ : การวิเคราะห์สถานการณ์.มหาวิทยาลัยบูรพา. คณะสาธารณสุขศาสตร์
ลัดดาวรรณ นวลสงค์. (2558). การพัฒนาคู่มือปฏิบัติการทำแผนที่ทุนมนุษย์เพื่อสุขภาวะของเครือข่ายชุมชนแบบมีส่วนร่วม กรณีศึกษา เครือข่ายสัจจะลดรายจ่ายวันละ1 บาท เพื่อทำสวัสดิการเพื่อประชาชน จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์. วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สหัสทัศน์ ศ., สหัสทัศน์ ช., วิมุกตานนท์ ธ., หารฤทธิ์ ., & ทรัพย์สมบัติ น. (2017). การพัฒนาคู่มือสนทนาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารกับนักท่องเที่ยวต่างชาติสำหรับวิสาหกิจทอผ้าไหมแพรวาบา้ นโพน อำเภอคำม่วง จังหวัดกาฬสินธุ์.วารสารการบริหารการปกครอง มหาวิทยาลัยกาฬสิน. ปีที่ 6. ฉบับที่ 2. กันยายน 2507. หน้า 105-119.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ. (2557). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560- 2564). สืบค้นจาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422 วันที่สืบค้น 12 พฤษภาคม 2563.
สุพรรณา เพ็ชรรักษา และสมเกียรติ กอบัวแก้ว. (2558). 21st Century ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษใหม่. (ออนไลน์). แหล่งที่มา http://supannapetraksa.blogspot.com/
สุชาดา แม้นพยัค. (2017). รูปแบบการเรียนรู้ของผู้สูงอายุเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต.ปีที่ 8 ฉบับที่ ฉบับพิเศษ (2017) : วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. หน้า 141-155.
สุธีรา บัวทอง, สุทธิพงศ์ สภาพอัตถ์ และศิริณา จินต์จรัส (2558). ผู้สูงอายุกับเหตุผลในการเรียนรู้ วิธีการเรียนรู้ และสิ่งที่ต้องการเรียนรู้. วารสารศึกษาศาสตร์.ปีที่ 12 ฉบับที่ 1,2 : June 2014 - March 2015 (มิถุนายน 2557 - มีนาคม 2558).
หน้า 6-17.
สุรัสวดี จินดาเนตร. (2553). การพัฒนาคู่มือการสอนโครงงานคณิตศาสตร์สำหรับครู ในช่วงชั้นที่ 4 โรงเรียนดาราวิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่ . มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, :ม.ป.ท.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2558). ปรัชญาและมโนทัศน์สังคมแหง่ การเรียนรู้ = Philosophyand Concepts of Learning Society. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วลัยวัลล์ พุ่มพึ่งพุทธ. (2554). การพัฒนาคู่มือการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนตามหลักสูตรขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนสาธิตแห่งมหาลัยรังสิต. สารนิพนธ์. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.
อาชัญญา รัตนอุบล, วีระเทพ ปทุมเจริญวัฒนา, วรรัตน์ ปทุมเจริญวัฒนา, ปาน กิมปี, และระวี สัจจโสพณ (2554). รายงานฉบับสมบูรณ์การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุไทย. มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผูสู้งอายุไทย (มส.ผส.) สถาบันวิจัย
ระบบสาธารณสุข (สวรส). คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพ.
Havighurst, Robert J. (Ed.). Society and Education : A Book of Readings. NewYork : Allyn & Bacon, 1967.
