ภูมินามชื่อโรงเรียนประถมศึกษาในสังกัด สพป. เขต 2 จังหวัดสงขลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาที่มาของภาษาที่ใช้ในการตั้งชื่ออิทธิพลที่มีผลต่อการตั้งและเปลี่ยนชื่อและภาพสะท้อนทางสังคม ผ่านการตั้งชื่อโรงเรียนประถมศึกษาในสังกัด สพป. เขต 2 จังหวัดสงขลา จำนวน 127 โรงเรียนซึ่งผู้วิจัยใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพ โดยรวบรวมข้อมูลประวัติความเป็นมาของโรงเรียนจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2 และเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง พบว่า ที่มาของภาษาที่ใช้ในการตั้งชื่อโรงเรียนมีทั้งหมด 7 ภาษา ได้แก่ภาษาไทยมาตรฐาน ภาษาไทยถิ่นใต้ ภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษาบาลี-สันสกฤตภาษาเขมร และภาษามลายู โดยในการตั้งชื่อโรงเรียนมีอิทธิพลมาจากลักษณะภูมิประเทศ ชื่อสัตว์ ชื่อพืช ชื่อสถานที่สำคัญ ชื่อบุคคล การประกอบอาชีพ และประวัติศาสตร์ นอกจากนี้ยังมีปัจจัยที่ทำให้โรงเรียนมีการเปลี่ยนชื่อ คือ ด้านสถานะของโรงเรียน ด้านสถานที่ ด้านการได้รับการสนับสนุนหรือปรับปรุงพัฒนาโรงเรียนด้านความหมาย และด้านสภาพกาล และประเด็นภาพสะท้อนที่มาจากชื่อโรงเรียนได้แก่ ความเป็นมาของชุมชนการตั้งถิ่นฐานของชาวบ้าน อำนาจของบุคคลและสถานที่ที่มีผลต่อการตั้งชื่อชุมชนและโรงเรียน รวมไปถึงสภาพแวดล้อม พืช สัตว์ และระบบการทำมาหากินเลี้ยงชีพของชาวบ้านด้วย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใดๆจะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารฟ้าเหนือระบบ ThaiJO2 ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ขวัญชนก นัยจรัญ. (2560). การศึกษาคุณค่าของภูมินามในตำบลเมืองบางขลังอำเภอสวรรคโลกจังหวัดสุโขทัย. มหาวิทยาลัยพิบูลสงคราม.
จักรกฤษณ์ อู่ตุ้ม. (2559). ภูมินามวัดในจังหวัดอุตรดิตถ์ : รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
พัทธนันท์ พาป้อ. (2561). การศึกษาอิทธิพลของชุมชนที่มีต่อภูมินามหมู่บ้าน ในเขตตำบลนาเสียว อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.
ไพฑูรย์ ปิยะปกรณ์. (2537). ภูมินามทั่วไปในการตั้งถิ่นฐานหมู่บ้านชนบทในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ วิเคราะห์รูปแบบทาง ภูมิศาสตร์ของนามทั่วไป. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 13(2), 49-60.
ไพทูรย์ ปิยะปกรณ์. (2557). ภูมิศาสตร์ชนบท (พิมพ์ครั้งที่ 3). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รัตนดรุณ มณีเนตร และคณะ. (2559). วัฒนธรรมภาษาในการตั้งชื่อบ้านนามเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมรและไทยกูยในตำบลดองกำเม็ด อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 7(2), 55-69.
ราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554.ราชบัณฑิตยสถาน.
ศันสนีย์ สายติ๊บ และคณะ. (2559). ภูมินามท้องถิ่น: ที่มา ความหมาย และอัตลักษณ์ของชื่อหมู่บ้านในอำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่. พิฆเนศวร์สาร, 12(2), 43-61.
สภาวัฒนธรรมอำเภอควนเนียง. (2555). ศึกษาตำนานชื่อบ้านในอำเภอควนเนียงจังหวัดสงขลา. http://www.khuanniangcity.go.th/culture.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสงขลา เขต 2. (2556). รายชื่อโรงเรียน.https://www.data.bopp-obec.info/.
อัญชลิน ปานทอง. (2560). การตั้งชื่อคลองในพื้นที่ฝั่งธนบุรี จังหวัดกรุงเทพมหานคร[วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อุษณีย์ ทองลิมป์. (2537). การศึกษาประวัติชื่อหมู่บ้านในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ภาคใต้.
โอฬาร รัตนภักดี. (2556). การศึกษาคุณค่าของภูมินามในตำบลเมืองบางขลัง อำเภอสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 14 (1),61-72.
