ทบทวนกระบวนการฟื้นฟูอิสลามของผู้หญิงมุสลิมในสังคมไทย

Main Article Content

อัมพร หมัดเด็ม, 6852279

Abstract

This article presents the Islam rehabilitation process carried by middle class and lower-middle class Thai Muslim women, and issues of and thoughts on woman activity. There are many movements mainly focusing Islam rehabilitation with main thoughts covering reviving fundamentalism camping, modern Islam, Islamic reformation. Traditional Islamic thought is the mainstream of Thai Muslim society.


There are discussions on thought influence and its application to urban middle-class Muslim new generations’ daily life to call for self-discipline and rehabilitate society based on “Islam”. This is in the trace of returning to friendly Muslim life as in the part by attempting to reduce, be independent from and avoid different living, specifically following modern living. However, Islamic movement in Thai society reflects a composite picture of co-existence of praising “Islamic” thoughts and modern-thought based living under facing, negotiating and selecting for the purpose of application and thought response.

Article Details

How to Cite
หมัดเด็ม อ. (2018). ทบทวนกระบวนการฟื้นฟูอิสลามของผู้หญิงมุสลิมในสังคมไทย. Al-HIKMAH Journal, 1(2), 49–67. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HIKMAH/article/view/111938
Section
Academic Articles

References

กุสุมา รักษมณี. 2550. 100 ปี ราชการุญ. กรุงเทพฯ:สมาคมราชการุญ.

จรัญ มะลูลีม. 2534. “ขบวนการอิสลามระหว่างประเทศ” ใน บทนำแห่งตะวันออกกลาง. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชลิดาภรณ์ ส่งสัมพันธ์. 2539. “ไทยศึกษากับอิตถีศาสตร์พินิจ” ใน จินตนาการสู่ปี 2000: นวกรรมเชิงกระบวนทัศน์ด้านไทยศึกษา, ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ (บรรณาธิการ). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

ชลิดาภรณ์ ส่งสัมพันธ์. 2545. “ไทยศึกษากับอิตถีศาสตร์พินิจ” ใน ของฝากว่าด้วยเรื่องมิติหญิงชาย ฉบับที่ 5 มกราคม 2545. กรุงเทพฯ: คณะทำงานส่งเสริมมิติหญิงชายในการพัฒนา.

ซุฟอัม อุษมาน และ อุษมาน อิดริส. 2547. ขบวนการวะฮาบีย์ นิยามและความหมาย. กรุงเทพฯ: อิสลามิค อะเคเดมี.

แพทริค โจรี. 2549. “จาก “มลายูปาตานี” สู่ “มุสลิม” ภาพหลอนแห่งอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ในภาคใต้ของไท.” ใน ฟ้าเดียวกัน, นิพนธ์ โซะเฮง และปริญญา นวลเปียน (แปล). ปีที่ 4 ฉบับที่ 2 (เมษายน - มิถุนายน 2549), 154 – 165.

รอมฎอน ปันจอร์. 2552. “ฮิญาบและกรือเซะ: ประวัติศาสตร์ปาตานีระยะใกล้และการต่อรองทางการเมืองที่หายไป.” ใน เอกสารประกอบการประชุมนานาชาติเรื่อง ภาพหลอกหลอน ณ ชายแดนใต้ของไทย การเขียนประวัติศาสตร์ปาตานีและโลกอิสลาม, จุฬาลงการณ์มหาวิทยาลัย วันที่ 11-12 ธันวาคม 2552, กรุงเทพฯ: 212-253.

ศรีศักร วิลลิโภดม. 2538. “คำบรรยายเรื่อง บทบาทของเชคอะฮฺมัด ในราชสำนักอยุธยา” ใน เจ้าพระยาบวรราชนายกกับประวัติศาสตร์สยาม. กรุงเทพฯ: ศูนย์วัฒนธรรม สาธารณรัฐอิสลามแห่งอิหร่าน

สมาน อรุณโอษฐ์ และคณะ. 2545. สายสกุลสัมพันธ์. กรุงเทพฯ: มปพ.

เสาวนีย์ จิตต์หมวด. 2537. สลามุน. กรุงเทพฯ: พิศิษฐ์การพิมพ์.

อิบราฮิม ชุกรี. 2541. ประวัติศาสตร์ราชอาณาจักรมลายูปะตานี (Sejarah Kerajaan Melayu Patani), หะสัน หมัดหมาน และ มะหามะซากี เจ๊ะหะ (แปล). ปัตตานี: โครงการจัดตั้งสถาบันสมุทรรัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.