รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของสมรรถนะครูสามัญในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชน อำเภอเมือง จังหวัดปัตตานี
รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของสมรรถนะครูสามัญในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม
Keywords:
สมรรถนะครูสามัญในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามReferences
กนิษฐา คูณมี. 2557. ศึกษาความต้องการพัฒนาสมรรถนะการปฏิบัติงานของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานีเขต 1-5. ประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม ครั้งที่6.
ชุลีพร ใช้ปัญญา. 2550. สมรรถนะของครูสุขศึกษาที่สอนระดับประถมศึกษาโรง เรียนประถมศึกษาในกรุงเทพมหานคร. สาขาวิชาสุขศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. 2542. โมเดลลิสเรล: สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย (พิมครั้งที่ 2).กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤป สืบวงษา. 2552. ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษากับสมรรถนะการปฏิบัติหน้าที่ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุดรธานี. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี.
เบญจวรรณ อินต๊ะวงศ์. 2554. ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูสายผู้สอน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 2. สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พงษ์ศักดิ์ ด้วงทา. 2557. สมรรถนะวิชาชีพครูโรงเรียนเอกชน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
พิณสุดา สิริธรังศรี. 2552. รายงานการวิจัย ภาพการศึกษาไทยในอนาคต 10-20 ปี.
สุรีย์พร รุ่งกำจัด. 2556. ความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษากับการดำเนินงานด้านบุคคลของสถานศึกษา อำเภอองครักษ์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.2553. คู่มือประเมินสมรรถนะครู (ฉบับปรับปรุง).กรุงเทพมหานคร. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
วรพจน์ สิงหราช. 2548. ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของข้าราชการครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่สมุทรปราการ เขต 1. มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี.
วรรญา สิงห์ทอง. 2559. การศึกษาสภาพและแนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 1. สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก.
อุทัยรัตน์ ทองเนื้อตัน. 2558. สมรรถนะของพนักงานครูโรงเรียนสังกัดเทศบาลนคร นครปฐม. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Cooper, R.K., & Sawaf, A. 1997. Executive EQ intelligence in leadership and
organization.NewYork:Grosser&Punum.
Marcoulides, G. A., &Schumacker, R. E. 2001. New developments and techniques in structural equation modeling. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
ชุลีพร ใช้ปัญญา. 2550. สมรรถนะของครูสุขศึกษาที่สอนระดับประถมศึกษาโรง เรียนประถมศึกษาในกรุงเทพมหานคร. สาขาวิชาสุขศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. 2542. โมเดลลิสเรล: สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย (พิมครั้งที่ 2).กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤป สืบวงษา. 2552. ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารงานบุคคลของผู้บริหารสถานศึกษากับสมรรถนะการปฏิบัติหน้าที่ของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุดรธานี. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี.
เบญจวรรณ อินต๊ะวงศ์. 2554. ปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะครูสายผู้สอน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 2. สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พงษ์ศักดิ์ ด้วงทา. 2557. สมรรถนะวิชาชีพครูโรงเรียนเอกชน ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
พิณสุดา สิริธรังศรี. 2552. รายงานการวิจัย ภาพการศึกษาไทยในอนาคต 10-20 ปี.
สุรีย์พร รุ่งกำจัด. 2556. ความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษากับการดำเนินงานด้านบุคคลของสถานศึกษา อำเภอองครักษ์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.2553. คู่มือประเมินสมรรถนะครู (ฉบับปรับปรุง).กรุงเทพมหานคร. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
วรพจน์ สิงหราช. 2548. ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของข้าราชการครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่สมุทรปราการ เขต 1. มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี.
วรรญา สิงห์ทอง. 2559. การศึกษาสภาพและแนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุโขทัย เขต 1. สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก.
อุทัยรัตน์ ทองเนื้อตัน. 2558. สมรรถนะของพนักงานครูโรงเรียนสังกัดเทศบาลนคร นครปฐม. สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Cooper, R.K., & Sawaf, A. 1997. Executive EQ intelligence in leadership and
organization.NewYork:Grosser&Punum.
Marcoulides, G. A., &Schumacker, R. E. 2001. New developments and techniques in structural equation modeling. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
Downloads
Published
2019-06-21
How to Cite
จะปะกิยา ม., เชิงเชาว์ ช., & และหีม เ. (2019). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของสมรรถนะครูสามัญในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชน อำเภอเมือง จังหวัดปัตตานี: รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของสมรรถนะครูสามัญในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม. Al-HIKMAH Journal, 9(17), 53–64. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HIKMAH/article/view/134030
Issue
Section
Research Article
