The Development Interactive Multimedia from Virtual World to Enhancing Digital Literacy for Primary School Student

Authors

  • เดชา ชูศรีแก้ว คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช

Keywords:

Interactive Multimedia, Virtual World, Digital Literacy

Abstract

The objectives of this research were 1) to develop and assess the efficiency of interactive multimedia from virtual world to enhance digital literacy for primary school students, 2) to study implementation of interactive multimedia from virtual world, and 3) to study satisfaction on interactive multimedia media from virtual world. The research samples was 24 personal in primary school students at Ban Tha Phong School, obtained by a purposive sampling. Research instruments were 1) interactive multimedia form virtual world, 2) assessment from for quality of interactive multimedia form virtual world, 3) academic achievement test, 4) digital literacy assessment scale and 5) student satisfaction assessment. Data were analyzed using statistics mean, standard deviation, t-test dependent and quality level. The results of this research indicated as follows: The results of the developing and assessing the efficiency of interactive multimedia from virtual world were             1) Interactive multimedia consisted of 6 components, namely: Text, still image, animation, sound, video, and interactive. The efficiency index was 83.75/81.56, which was higher than the set criteria. 2)The results of implementing the interactive multimedia from virtual world were Academic achievement of the sample at posttest period was higher than that at pretest period with a statistical significance level of .05. The sample’s digital literacy was at excellent level. 3)The results of sample’s satisfaction with the interactive multimedia media students was at a high level.

References

กรวรรณ สืบสมและนพรัตน์ หมีพลัด. (2562). การประเมินการรู้สารสนเทศผ่านนวัตกรรมการสอนด้วยไอซีทีเพื่อส่งเสริม ทักษะของเด็กในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(7), 3453-3467.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). แผนพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง 2560). กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
เกียรติภูมิ อุเหล่า. (2559). การพัฒนาสื่อการเรียนการสอนด้วยเทคโนโลยีความจริงเสริม วิชาเคมี เรื่องแบบจำลองอะตอม สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 . วารสารโครงงานวิทยาการคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยี สารสนเทศ. 2(2), 73-79.
จตุภูมิ เขตจัตุรัส. (2560). การพัฒนาตัวบ่งชี้ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมของนักเรียนในศตวรรษที่ 21. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2553). หลักการออกแบบเว็บไซต์ทางการศึกษา : ทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : โครงการมหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทย, สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
ชัยยงศ์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 1-16.
ชาญณรงค์ ลักษณียนาวิน. (2558). การพัฒนาโลกเสมือนเพื่อเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นของนักศึกษาอาชีวศึกษา. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
ณัฐกร สงคราม. (2554). การออกแบบและพัฒนามัลติมีเดียเพื่อการเรียนรู้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐกร สงคราม. (2556). ระบบสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เสมือนจริงเพื่อเสริมสร้างทักษะในศตวรรษที่ 21 ด้านการคิดอย่างมีวิจารญาณและการคิดแก้ปัญหา สำหรับผู้เรียนระดับอุดมศึกษาของชุมชนวัฒนธรรมอาเซียน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการวิจัยแห่งชาติ.
ดาวรถา วีระพันธ์. (2562). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียแบบปฏิสัมพันธ์กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์. 14(3), 92-102.
ธานินทร์ อิทรวิเศษ. (2560). การพัฒนาสื่อเสมือนจริง เรื่องแหล่งเรียนรู้ลุ่มน้ำท่าแนะ จังหวัดพัทลุง ตามแนวคิดเมนทอล โมเดล. วารสารคุรุพิบูล, 5(1), 14-29
นวรัตน์ แซ่โค้ว. (2558). การพัฒนาบทเรียนมัลติมีเดียปฏิสัมพันธ์โลกเสมือนจริง การนำเทคนิคที่นำมาใช้ในการผลิตควรหาเทคนิคที่เหมาะสมกับบทเรียนมัลติมีเดียปฏิสัมพันธ์โลกเสมือนจริง. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์).
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาสน์.
พนิดา ตันศิริ. (2558). โลกเสมือนผสานโลกจริง Augmented Reality. วารสารนักบริหารมหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 30(2), 169-175.
พรชนิตว์ ลีนาราช. (2560). ทักษะการรู้ดิจิทัลเพื่อพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้. วารสารห้องสมุด, 61(2) 78-80.
ไพโรจน์ ตีรณธนากุล ไพบูลย์ เกียรติโกมล และเสกสรร แย้มพินิจ. (2554). เทคนิคการผลิตบทเรียนเรียนรู้ด้วยตนเองเพื่อการศึกษาทางไกลบนอินเตอร์เน็ต (e-Learning). กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
มาเรียม นิลพันธ์. (2555). วิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 7). นครปฐม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศิลปากร วิทยาเขพระราชวังสนาจันทร์.
วาทิตย์ สมุทรศรี. (2561). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียแบบปฏิสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมความฉลาดทางอารมณ์ สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารชุมชนวิจัย. 12(2), 230-240.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช.). (2560). การรู้ดิจิทัล (Digital literacy). สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2561 จาก, https://www.nstda.or.th/th/nstda-knowledge/142-knowledges/2632.
สำนักเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช. 2560- 2574. กรุงเทพฯ: บริษัทพริก หวานกราฟฟิค จำกัด.
Donald Crack. (2012). Instructional System Design – Analysis Phase. Retrieved May 20, 2018, From https:// www.nwlink.com/donclark/hrd/sat2.html.
Geoffy Rockwell. (2004). Multimedia for the Companion to Humanities. London Blackwell press, 5(2), 2-8.
Hobbs, R. (2011). Digital and media literacy Connecting culture and classroom. Thousand Oaks USA: Corwin Press.
Loannis Deliyannis. (2012). Interactive Multimedia. (2rd ed.). Rijaka, Croatia.

Downloads

Published

2021-12-01

How to Cite

ชูศรีแก้ว เ. (2021). The Development Interactive Multimedia from Virtual World to Enhancing Digital Literacy for Primary School Student. Al-HIKMAH Journal, 11(21), 73–85. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/HIKMAH/article/view/245965

Issue

Section

Research Article