Article Effects of exercise program and 3R technique to increase Muscle power and Balance of Children with Intellectual Disabilities.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to. 1) Compare Muscle Power of children with Intellectual Disabilities before and after using the exercise program and 3R teaching techniques. 2) Compare Balance of children with Intellectual Disabilities before and after using the exercise program and 3R teaching techniques. 3) Study the satisfaction of exercise program users and 3R teaching techniques to increase Muscle Power and Balance of children with Intellectual Disabilities. This research is a quasi experimental research. The target group of this research was children with Intellectual Disabilities aged 4-7 years 5 children. By purposive random sampling. The research tool was an Exercise Program and 3R teaching techniques for 6 activity for 6 weeks, 3 time/week, 40 minutes/time, total 18 times. The statistics used for data analysis were the mean (x) and the standard deviation (S.D) of the Muscle Power and Balance test scores. and satisfaction of Exercise Program users and 3R teaching techniques.
The results revealed that. 1) The Muscle Power of children with Intellectual Disabilities after using the exercise program and the 3R teaching technique increased more than before use in all children. 2) The Balance of children with Intellectual Disabilities after using the exercise program and 3R teaching technique all students had higher Balance than before use in all children. 3) Satisfaction of exercise program users and 3R teaching techniques averaged in all aspects. The mean was at a high level ( x= 3.91, S.D. = 0.15).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลวรรณ พงษ์นิรันดร. (2563). การศึกษาความสามารถในการใช้ทักษะกล้ามเนื้อมัดใหญ่ของเด็กกลุ่มอาการดาวน์ซินโดรมโดยการใช้กิจกรรมการแสดงบทบาทสมมติ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง. Lawarath Social E-Journal Vol. 2 No. 1 (January – April 2020)
ณิศศา อัศวภูมิ. (2565). ศึกษาผลของการออกกำลังกายด้วยโยคะต่อการทรงตัว ช่วงการเคลื่อนไหวของรยางค์ส่วนล่าง และประสิทธิภาพการทำงานของกล้ามเนื้อมัดใหญ่ในเด็กสมองพิการ. บูรพาเวชสาร ปีที่ 9 ฉบับที่ 1 (2565): มกราคม - มิถุนายน 2565.
ดารณี นวพันธุ์. (2560). การศึกษาความพึงพอใจของผู้ใช้หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา (5 ปี) (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ.2554) มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี ปีการศึกษา 2558. วารสารวิจัยรำไพพรรณี ปีที่ 11 ฉบับที่ 2 เดือนพฤษภาคม - สิงหาคม 2560.
ดาราวรรณ รองเมือง. (2561). ความพึงพอใจต่อการออกก าลังกายโดยการใช้ท่ารำเท่งตุ๊กของผู้สูงอายุ โรงเรียนผู้สูงอายุตำบลวังใหม่ อำเภอนายายอาม จังหวัดจันทบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี ปีที่ 1 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม –สิงหาคม2561
ตฤณ กิตติการอำพล. (2560). ศึกษาความต้องการพัฒนาการทางด้านร่างกายของเด็กพิเศษ
ที่จะส่งผลต่อการพัฒนาผลงานประติมากรรมเพื่อการบำบัด ในศูนย์การศึกษาพิเศษ ภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรข. (2560). ความบกพร่องทางสติปัญญา (Intellectual Disability), HAPPY HOME ACADEMY. กรุงเทพฯ.
นพรัตน์ สังฆฤทธิ์. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมการทำงานของกล้ามเนื้อลำตัวแบบแยกส่วนและการทรงตัวในเด็กที่มีภาวะการควบคุมกล้ามเนื้อลำตัวบกพร่อง, วารสารกายภาพบำบัด 2562; 41(1): 1-15
นภาวัลย์ ซิ่วนัส. (2562). การพัฒนาแผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคลเพื่อพัฒนาความสามารถ
ในการใช้กล้ามเนื้อมัดใหญ่สําหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับเล็กน้อยถึงปานกลาง ศูนย์การศึกษาพิเศษ เขตการศึกษา 6 จังหวัดลพบุรี, วารสารลวะศรี วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ปีที่ 3ฉบับที่ 1 มกราคม –มิถุนายน 2562.
นัยนันต์ จิตประพันธ์. (2557). การป้องกันและการดูแลเด็กกลุ่มอาการดาวน์ Prevention and Care of Children with Down Syndrome, วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้ ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 กันยายน - ธันวาคม 2557 หน้า 73-86.
เปรมวดี เด่นศิริอักษร. (2559). คู่มือ “ก้าวไปพร้อมกัน...กับดาวน์ซินโดรม”, กลุ่มบริการสถาบันราชานุกูล.
มนเฑียร อยู่เย็น. (2565). ผลการฝึกตารางเก้าช่องประกอบเพลงที่มีต่อการทรงตัวและความคล่องตัวของเด็กที่มีความต้องการพิเศษแบบเรียนร่วม. ภาควิชาพลานามัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ปีที่ 14 ฉบับที่ 3 (กันยายน-ธันวาคม 2565)
รุจิเรข หนูรอด. (2557). การพัฒนาการฝึกออกกำลังกายท่าฤๅษีดัดตนเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายด้านความอ่อนตัว สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี
ศุภรพรรณ ศรีหิรัญรัศมี. (2554). การศึกษาหลักไมล์พัฒนาการของเด็กกลุ่มดาวน์ซินโดรมวัยแรกเกิดถึง 2 ปี ที่มารับบริการจากหน่วยส่งเสริมพัฒนาการโปรแกรมวัยทารก, สถาบันราชานุกูล.
สาวิตรี เกษณี. (2560). การพัฒนาความสามารถในการอ่านโดยจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการประสาทสัมผัสร่วมกับหลักการสอนแบบ 3 R’s ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา, วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, ปีที่ 11 ฉบับที่ 1 มกราคม–มิถุนายน 2560
สุวิมล วัฒนกิตติศาสตร์. (2555). ผลการฝึกตารางเก้าช่างที่มีต่อการทรงตัวของเด็กสมองพิการ. หลักสูตรวิทยศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อภิเษก ลือศักดิ์. (2560). ผลการฝึกโปรแกรมการออกกำลังกายแบบวงจรที่มีต่อน้ำหนักตัวของนักเรียน โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก ที่มีภาวะโภชนาการเกิน, วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
Mike Davies. (2013). CBR Guidelines ขององค์การอนามัยโลก ฉบับภาษาไทย (Community Based Rehabilitation), กรุงเทพฯ. พรีเมี่ยม เอ็กซ์เพรส
Sungmin S. (2017). Effects of an abdominal muscle exercise program in people with intellectual disabilities residing in a residential care facility, The Journal of Physical Therapy Science, J. Phys. Ther. Sci. 29: 1196–1200, 2017.