The แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาในพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC)
คำสำคัญ:
สมรรถนะครู, ครูสอนภาษาจีน, พื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออกบทคัดย่อ
การวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาสภาพปัญหาการพัฒนาสมรรถนะครูสอนภาษาจีน(2) ศึกษาสมรรถนะครูสอนภาษาจีน และ (3) เสนอแนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาในพื้นที่ระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC) ดำเนินการวิจัยโดยใช้แบบสอบถามซึ่งกลุ่มผู้ให้ข้อมูล คือ ข้าราชการครูผู้รับผิดชอบสอนภาษาจีนชั้นมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี-ระยอง และสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาฉะเชิงเทรา จำนวน 102 คน จาก 79 โรงเรียน ซึ่งใช้วิธีเลือกแบบเจาะจงจากรายชื่อครูทั้งหมด ประกอบกับการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิการพัฒนาสมรรถนะครูสอนภาษาจีน โดยการสนทนากลุ่ม (Focus Group Discussion) ซึ่งสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ (percentage) คะแนนเฉลี่ย (Mean) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และการวิเคราะห์เนื้อหา (content analysis) ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัญหาการพัฒนาสมรรถนะครูสอนภาษาจีนอยู่ในระดับปานกลาง ปัญหาของครูที่พบ ได้แก่ สมรรถนะด้านภาษาอังกฤษ ทักษะในศตวรรษที่ 21 การใช้เทคโนโลยีเพื่อการสอน การสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ การพานักเรียนไปศึกษาในสถานประกอบการ การวิจัยสร้างนวัตกรรมในการแก้ปัญหานักเรียน และครูต้องทำงานด้านอื่นนอกเหนือจากการสอนมาก ในส่วนของสมรรถนะครูสอนภาษาจีนพบว่า ด้านจริยธรรม และจรรยาบรรณครู การพัฒนาผู้เรียน จิตวิทยา ศาสตร์การสอน ภาษาศาสตร์ ทักษะการวิจัยเพื่อพัฒนาผู้เรียน อยู่ในระดับมาก ส่วนสมรรถนะด้านความสัมพันธ์กับชุมชนเพื่อจัดการเรียนรู้ และความรู้ความสามารถทั่วไปของครูอยู่ในระดับปานกลาง สุดท้ายแนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูสอนภาษาจีนประกอบด้วย 1) พัฒนาครูให้มีความรู้และเข้าใจธุรกิจอุตสาหกรรมในพื้นที่ EEC 2) ส่งเสริมให้ผู้เรียนจัดทำโครงงานด้านธุรกิจการค้าเพื่อใช้ทักษะทางภาษาจีนได้มากขึ้น 3) ส่วเสริมครูภาษาจีนที่ดีมีจรรยาบรรณ 4) พัฒนาหลักสูตรวิถีชีวิตผู้ประกอบการในชุมชน 5) พัฒนาสมรรถนะสร้างนวัตกรรมและปรับเปลี่ยนการสอนแนวใหม่ 6) พัฒนาทักษะด้านจิตวิทยาและสร้างกำลังใจให้ผู้เรียนในการเรียนภาษา 7) อบรมพัฒนาการสอนเพื่อให้ผู้เรียนนำผลการเรียนรู้ไปใช้ในการสื่อสารได้ 3.8) ส่งเสริมครูให้ใช้การวิจัยในชั้นเรียนเพื่อพัฒนาผู้เรียนได้
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). สถานการณ์ท่องเที่ยวปี 2562. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2564. เข้าถึงได้จาก https://www.mots.go.th/download/article/article_20201104090605.pdf.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). การพัฒนาสมรรถนะของครูเพื่อให้ตอบสนองกับการศึกษาระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
เก็จกนก เอื้อวงศ์.(2562). การสนทนากลุ่ม: เทคนิคการเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพที่มีประสิทธิภาพ. วารสาร มสธ., 12(1), 17-30.
ครองขวัญ รอดหมวน.(2562). อีอีซีบูมเศรษฐกิจภาคตะวันออก. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2564. เข้าถึงได้จาก
ทวี ธีระวงศ์เสรี.(2552). หลักสูตรและการเรียนการสอนภาษาจีนในระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธัญญารัตน์ มะลาศรี.(2563). การศึกษาปัญหาและข้อเสนอแนะในการจัดการเรียนการสอนวิชาภาษาจีน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารราชภัฎกรุงเก่า, 7(1), 33-39.
นิวัตต์ น้อยมณี และกัญภร เอี่ยมพญา. (2560). จิตวิญญาณครู (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: 21 เซนจูรี่.
นพดล จันทร์กระจ่างแจ้ง, ยุภาพร นอกเมือง และอรรคภณ วชิรวัชร์.(2565).สภาพปัญหาการจัดการเรียนรู้ภาษาของครู ในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายแผนการเรียนภาษาจีนในโรงเรียนพื้นที่จังหวัดปทุมธานี. วารสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 16(1).
ปาริชาต บัวเป็ง. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อความผูกพันองค์กรของพนักงาน บริษัท ไดกิ้น อันดัสทรีส์ ประเทศไทย (จำกัด) (ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์ และคณะ.(2561). การพัฒนากลไกขับเคลื่อนระบบการผลิตและพัฒนาครูสมรรถนะสูงสำหรับประเทศไทย 4.0. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
พิชัย แก้วบุตร.(2564).ความต้องการจำเป็นของครูอาสาสมัครจีนต่อวิทยากรฝ่ายไทย: กรณีศึกษาโครงการอบรมครูอาสาสมัครจีน (ประเทศไทย) ประจำปี 2562. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยแมโจ้, 9(1),65-81.
ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา และ ยุวดี ถิรธราดล. (2564). สมรรถนะภาษาจีนที่คาดหวังของนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่เรียนวิชาภาษาจีนในมหาวิทยาลัยมหิดล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี,15(2), 163-175.
วรรณณิษา ไวยฉายี.(2564). การจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในสถานการณ์ปัจจุบัน: มุมมองของผู้เรียนต่อการพัฒนาสถาบันสอนภาษา. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 16(1), 153-165.
วิภาวรรณ จันทร์ประชุม และ ประสพชัย พสุนนท์.(2561).การวิเคราะห์ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารงานของสมาคมการค้า กระทรวงพาณิชย์ตามหลักระบบบริหารงานและประเมินผลทั่วทั้งองค์กร.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(ฉบับพิเศษ), 101-116.
วิภาวรรณ สุนทรจามร.(2559). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนาระบบการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนระดับชั้นมัธยมศึกษาของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
วัลภา พงษ์พันธุ์.(2558). การส่งเสริมสมรรถนะของครูสอนภาษาจีนระดับมัธยมศึกษาในภาคตะวันออก (ดุษฎีนิพนธ์). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา
สุมิตรา สุรรัตน์เดชา. (2557). การศึกษาปัญหา ความจำเป็น และความต้องการในการใช้ภาษาและวัฒนธรรมไทยของครูอาสาสมัครชาวจีนในโรงเรียนไทย. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 33(1), 57-79.
สุไม บิลไบ. (2558). สมรรถนะ ทักษะและบทบาทครูไทนในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2564. เข้าถึงได้จาก https://rb.gy/ru3745
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก.(2561). แผนภาพรวมเพื่อการพัฒนาเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก พ.ศ.2560-2565. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2564. จาก
https://eeco.or.th/th/filedownload/1478/cf4092afd2456bb1f03995574db27a75.pdf
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.(2562). ราชกิจจานุเบกษาประกาศรายละเอียดของมาตรฐานความรู้และมาตรฐานวิชาชีพครูตามข้อบังคับคุรุสภา ว่าด้วยมาตรฐานวิชาชีพฉบับที่ 4. สืบเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2564. เข้าถึงได้จาก www.ksp.or.th/ksp2018/2020/06/19628/.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.(2561).การพัฒนากลไกการขับเคลื่อนระบบการผลิตครูและพัฒนาครูสมรรถนะสูงสำหรับประเทศไทย 4.0.กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค.
โสรญา พิกุลหอม.(2561). ความต้องการแรงงานไทยในเขตพิเศษภาคตะวันออก (พ.ศ. 2561-2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
อนุชิดา ชินศิรประภา.(2564). ผลกระทบโควิด 19 กับเศรษฐกิจด้านการท่องเที่ยวภาคตะวันออก. วารสารบริหารธุรกิจอุตสาหกรรม, 3(2), 1-4.
Scott,J.(1990). A Matter of Record, Documentary Sources in Social Research. Cambridge: Polity Press.
Ying Lan Hua. (2018). The core competencies for Chinese language teachers in Taiwan: A multiple criteria decision making approach. Ed.D.,University of Missouri-St Louis,USA.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 ภาควิชาบัณฑิตศึกษานานาชาติการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright@HRD Journal, Burapha University