การจัดการความรู้การบริหารจัดการกลุ่มตามแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่ม กลุ่มวิสาหกิจชุมชนสามัคคีเกษตรอินทรีย์ฟาร์มตำบลแม่ฟ้าหลวง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
การจัดการความรู้, การบริหารจัดการ, การสร้างมูลค่าเพิ่มบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการความรู้แนวคิดการบริหารจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชนและสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสามัคคีเกษตรอินทรีย์ฟาร์มตำบลแม่ฟ้าหลวง เก็บข้อมูลจากแกนนำและสมาชิกกลุ่ม ผู้นำ สมาชิกชุมชน และเจ้าหน้าที่ภาครัฐ 20 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์ แนวทางการสนทนากลุ่ม และอบรมเชิงปฏิบัติการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า การจัดการความรู้การบริหารจัดการกลุ่ม มุ่งจัดการความรู้จากตัวประธานกลุ่มที่มีองค์ความรู้การผลิตปุ๋ยอินทรีย์อัดเม็ดและเพิ่มเติมองค์ความรู้ที่จำเป็นเพื่อใช้ในแปลงเกษตรของตนและสมาชิก
มีเป้าหมายลดการใช้ปุ๋ยเคมี ลดต้นทุนการผลิต และลดการเผาวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรที่จะส่งผลต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมของคนในชุมชน จึงนำแนวคิดการเพิ่มมูลค่าวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรมาทำเป็นปุ๋ยอินทรีย์อัดเม็ดเพื่อใช้ในการผลิต และทำเป็นผลิตภัณฑ์เพื่อจำหน่ายในชุมชนและชุมชนใกล้เคียง ด้านการบริหารจัดการกลุ่มมุ่งผลิตปุ๋ยอินทรีย์เพื่อให้สมาชิกนำไปทดลองใช้ในแปลงเกษตร
จดบันทึกการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกัน มีการกำหนดที่ทำการกลุ่มอย่างชัดเจน จัดตั้งโครงสร้างองค์กร มีคณะกรรมการกำหนดทิศทางการขับเคลื่อนกลุ่ม กำหนดผลิตภัณฑ์ของกลุ่ม ควบคุมการดำเนินกิจกรรม ตลอดจนการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระบบการผลิต ปัญหาอุปสรรคต่าง ๆ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายการเป็นชุมชนเกษตรอินทรีย์ในอนาคต
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2563). ความสำคัญของการสร้างมูลค่าเพิ่มสินค้าเกษตร. สืบค้นเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2565, เข้าถึงได้จาก
http://www.sceb.doae.go.th/ความสำคัญของการสร้างมูลค่าเพิ่มสินค้าเกษตร.pdf
จรินรัตน์ วรวงศ์พิทักษ์ และฟาริดา เอ็ลลาฮี. (2563). รูปแบบการบริหารจัดการกลุ่มผลิตภัณฑ์จักสานจากเตยหนามอย่างยั่งยืนชุมชนบ้านพงบูโล๊ะ ตำบลสะเตงนอก อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(4), 55-66.
จุฬามณี แก้วโพนทอง ทรงพล โชติกเวชกุล ปัญญา คล้ายเดช และพระสุนทร ชำกรม. (2561). การบริหารจัดการชุมชนเพื่อความยั่งยืน. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(1), 263-273.
ชนนิกานต์ อินทรเผือก, ประเพศ ไกรจันทร์ และ ทวีศักดิ์ รูปสิงห์. (2564). รูปแบบการจัดการวิสาหกิจชุมชนเพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการคุรุอุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 12(2), 46-56.
บุญดี บุญญากิจ, นงลักษณ์ ประสพสุขโชคชัย, ดิสพงศ์ พรชนกนาถ และปรียวรรณ กรรณล้วน. (2549). การจัดการความรู้จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2551). พจนานุกรมศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2551. กรุงเทพฯ: อรุณ.
ศุภชัย เหมือนโพธิ์ และธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2561). การพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการชุมชน ตามแนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 10(1), 113-144.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2566). การจัดการความรู้ (Knowledge Management: KM) กับการบริหารราชการสมัยใหม่. สืบค้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2566, เข้าถึงได้จาก http://www.dla.go.th/work/km/home/kmstory/kmstory4.htm
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติสำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์. (2566). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ คืออะไร. สืบค้นเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.cea.or.th/th/about
อรทัย แสงทอง. (2558). การบริหารจัดการกลุ่มสัจจะออมทรัพย์เพื่อสวัสดิการชุมชนอย่างยั่งยืนในเขตจังหวัดภาคใต้. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
อาทิยา แปลงใจ และณรงค์ ศิริดล. (2561). ความเข้มแข็งของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงสัตว์รายย่อยในพื้นที่จังหวัดชัยภูมิ. เอกสารวิชาการสำนักงานปศุสัตว์จังหวัดชัยภูมิ อำเภอเมืองชัยภูมิ จังหวัดชัยภูมิ.
อุรัชชา สุวพานิช. (2560). เป้าหมายของการจัดการความรู้. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2566, เข้าถึงได้จาก https://erp.mju.ac.th/acticleDetail.aspx?qid=669
Hodgetts, R. M. (1992). Management: Theory, process and practice (5th ed). New York: McGraw-Hill.
Howkins, J. (2001). The Creative Economy: How People Make Money from Ideas. London: Penguin Books Ltd,.
Nonaka, I. and H. Takeuchi. (1995). The Knowledge creating company: how Japanese companies create the dynamics of innovation. New York, Oxford University Press.
Schermerhorn. J. R. (1999). Management (5th ed.). USA: John Wiley and Sons.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 ภาควิชาบัณฑิตศึกษานานาชาติการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright@HRD Journal, Burapha University
