Socio-Cultural Dynamic in the Dimension of Holistic Human Development in Thai Society
Article Sidebar
Published:
Dec 20, 2019
Keywords:
Social Dynamic Social and Cultural Change Human Holistic Development
Main Article Content
Abstract
All societies in the world must go through the process of social and cultural change. But it is noteworthy that globally, cultural society has evolved in the same direction. The emphasis is on the economy as a driving force in developing society, coined as ‘Westernization’. However, the focus of development has been on capitalism to the detriment of social and cultural development being taken seriously. The world view and ideology that determines the human action framework are evolving to turn back the focus to the importance of ‘people’ or human capital. However, human capital development must be holistic, coupled with sustainable social development, including of biology, psychology and social systems. The nation is leading economic development for the peace of people who are central to the development and who must keep pace with future changes.
Article Details
Section
Academic Articles
1) The content of article in HROD journal is the author’s wholly responsibility to research, analyze, summarize, compile, and reference data. The editorial department will not be responsible in anyway.
2) The submitted articles in HROD journal must be unpublished before and must not be currently under consideration for publication elsewhere. If it is detected for its repetition, the author must be responsible for infringement of copyright.
3) Authors will be asked to transfer copyright of the article to the Publisher. The article is prohibited to reproduce all or part of the text, unless allowed.
References
จามมะรี เชียงทอง. (2549). สังคมวิทยาการพัฒนา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
จิรประภา อัครบวร. (พฤศจิกายน 2553). รายงานฉบับสมบูรณ์เรื่อง ‘ตัวแบบการพัฒนาคนบนฐานของความหลากหลายเพื่อความสมดุลและยั่งยืน’. กรุงเทพฯ: คณะพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติมนุษย์ นิด้า.
จุฑารัตน์ แสงทอง. (2560). สังคมผู้สูงอายุ (อย่างสมบูรณ์): ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณภาพ. วารสารรูสมิแล, 38(1), 6-28.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2553). การเป็นสมัยใหม่กับแนวคิดชุมชน. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2560). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยและผลิตตำรา มหาวิทยาลัยเกริก.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2560). บริหารทรัพยากรมนุษย์แบบเข้าใจง่าย. กรุงเทพฯ: ธิงค์ บียอนด์ บุ๊คส์.
ทรงพันธ์ เจิมประยงค์. (2562). มนุษย์กับ AI ใครวิ่งนำ ใครตาม. สืบค้นเมื่อ มกราคม 2562, จาก http://web.tcdc.or.th.
นิเทศ ติณณะกุล. (2544). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประเวศ วะสี. (2546). วิถีมนุษย์ในศตวรรษที่ 21 สู่ภพภูมิใหม่แห่งการพัฒนา. วารสารหมออนามัย, 12(4), 7-21.
ประเวศ วะสี. (2557). เครื่องมือเสริมพลัง สร้างคุณภาพ สู่สุขภาวะ. นิตยสารสุขศาลา สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ, 22(6), 17.
ปราโมทย์ ประสาทกุล และปัทมา ว่าพัฒนวงศ์. (2553). นิยามผู้สูงอายุด้วยช่วงชีวิตข้างหน้า. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ผ่องพันธุ์ มณีรัตน์. (2521). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พัชรพร ลีพิพัฒน์ไพบูลย์ และนันทนิตย์ ทองศรี. (2561). หุ่นยนต์ในภาคอุตสาหกรรม: กระแสใหม่ที่แรงงานต้องกังวลจริงหรือ?. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2562, จาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/EconomicConditions/AAA/
3AutomationLobur16Aug2017.pdf.
ยศ สันตสมบัติ. (2559). คน พรมแดน รัฐชาติ. กรุงเทพฯ: สำนักงานสนับสนุนกองทุนการวิจัย.
ยศ สันตสมบัติ. (2559). มนุษย์กับวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รณรงค์ จันใด. (2561). แนวทางการพัฒนาระบบการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวมในเขตเทศบาลนนทบุรี. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 16(1), 96-110.
วสันต์ ปัญญาแก้ว. (2559). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสังคมวิทยา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วินัย วีระวัฒนานนท์. (2541). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม. สืบค้นจาก http://www.nesdb.go.th.
สุริยัน หวันแก้ว. (2547). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
เสน่ห์ จามริก. (2542). สังคมไทยกับการพัฒนาที่ก่อปัญหา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
อัมพร สุคันธวณิช และศรีรัฐ โกวงศ์. (2557). มนุษย์กับสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Benedict, R. (1989). Patterns of culture. Boston: Mariner Books.
Boas, F. (1940). Race, language and culture. New York: Macmillan.
Case, S. (2017). The third wave: An entrepreneur's vision of the future. New York: Simon & Schuster.
Chalmers, D. (2010). The character of consciousness (Philosophy of mind). London: Oxford Press.
City University of Hong Kong. (2010). Whole person development award scheme. Retrieved from http://www.cityu.edu.hk.
Darwin, C. R. (1859). On the origin of species. London: John Murray.
Davenport, T., & Kirby, J. (2016). Only humans need apply: Winners and losers in the age of smart machines. New York: Harper Business.
Frazer, J. G. (1890). The golden bough: A study in magic and religion. New York: Macmillan & Co.
Frey, C. B., & Osborne, M. A. (2017). The future of employment: How susceptible are jobs to computerization.
Technological Forecasting and Social Change, 114, 254-280.
Graebner, R. F. (1924). The world view of the primitives. Munich: Verlag Ernst Reinhardt.
Kroeber, A. L. (1963). Anthropology: Culture patterns & processes. New York: Harcourt, Brace & World
Maine, H. S. (1861). Ancient law. London: Book Jungle.
Malinoski, B. (1954). Magic, science and religion. New York: Doubleday.
Marx, K. (1970). Selected writings in sociology and social philosophy. Middlesex: Penguin Books.
Mead, M. (1975). Culture and commitment: A study of the generation gap. London: The Bodley Head.
Morgan, L. H. (1877). Ancient society. Chicago: Charles H. Kerr & Company.
Mumford, L. (1946). City development. London: Secker & Warburg.
Radcliffe-Brown, A. R. (1940). The Andaman islanders. New York: Free Press.
Rivers, W. H. R. (1901). The colour vision of the natives of upper Egypt. Journal of the Anthropological Institute, 31, 229-247.
Rostow, W. (1990). The stages of economic growth. London: Cambridge University Press.
Sarafino, E. P. (1994). Health psychology: Biopsychosocial interaction. New York: John Wiley & Sons.
Saunders, T. J. (1995). Politics, Books I and II. London: Oxford University Press.
Schmidt, W. (1974). The culture historical method of Ethnology: The Scientific Approach to the Racial Question. Westport: Green Wood Press.
Smith, G. E. (1911). The ancient Egyptians and the origin of civilization. London: Harper & Brother.
Steward, J. H. (1955). Theory of culture change; the methodology of multilinear evolution. Urbana: University of Illinois Press.
Strauss, C. L. (1963). Structural Anthropology. New York: Basic Books.
Toffler, A. (1970). Future shock. New York: Random House.
Toffler, A. (1980). Third wave. New York: Bantam Books.
Toffler, A. (1990). Power shift. New York: Bantam Books.
Toffler, A. (2006). Revolutionary Wealth. New York: Knopf.
Tylor, E. B. (1871). Primitive culture. London: John Murray.
Translated Thai Reference
Akarabawon, J. (2010). Tua bæp kanphatthana khon bon than kho̜ng khwamlaklai phưa khwam samadun læ yangyưn [Human Development Model of Diversity for Balance and Sustainability]. Bangkok: Faculty of Human Resources Development, Nida.
Chammarik, S. (1999). Sangkhom Thai kap kanphatthana thi ko̜ panha [Thai Society and Development Problem] (2nd ed.). Bangkok: Khob Fi Press.
Charoensinolan, C. (2017). Wat kammakan phatthana: Amnat khwamru khwam ching ekkalak læ khwampen ưn [Development Discourse: Authority, Knowledge, Truth, Identity and Others] (6th ed.). Bangkok: Research and Book Production Center Krirk University.
Chiangtong, J. (2006). Sangkhomwitthaya kanphatthana [Social Development]. Bangkok: Odian Store.
Hwankeaw, S. (2004). Kan plianplæng thang sangkhom læ watthanatham [Social and Cultural Change]. Bangkok: National Research Council of Thailand.
Jundai, R. (2018). Næothang kanphatthana rabop kan songsœm sukkhaphap phu sung ayu bæp ong ruam nai khet thetsaban nonthaburi [Guidelines on Developing a Hoslistic Health Care System for the Elderly in Nakhon Nonthaburi Municipality]. King Prajadhipok’s Institute Journal, 16(1), 96-110.
Leepipatphaiboon, P., & Thongsri, N. (2018). Hunyon nai phak utsahakam: Krasæ mai thi rængngan to̜ng kangwon ching rư ? [Industrial Robots and Its Impacts on Labour Market]. Retrieved June 1, 2019, from https://www.bot.or.th/Thai /MonetaryPolicy/EconomicConditions/AAA/3AutomationLobur16Aug2017.pdf.
Maneerat, P. (1978). Kan plianplæng thang sangkhom læ watthanatham [Social and Cultural Change]. Bangkok: Thammasart University.
Natsupa, C. (2010). Kan pen samai mai kap næokhit chumchon [Modernization and Community Concept]. Bangkok: Sangsan Books.
Office of the National Economics and Social Development Board. (2019). Phæn phatthana setthakit læ sangkhom [Economic and Social Plan]. Retrieved September, 2019, from http://www.nesdb.go.th.
Prasartkul, P., & Vapattanawong, P. (2010). Niyam phu sungʻayu duai chuang chiwit khang na [Redefine Aging by Remaining Life Expectancy]. Nakhon Pathom: Institute for Population and Social Research, Mahidol University.
Punyakeaw, W. (2016). Khwamru bưangton kieokap sangkhomwitthaya [Introduction of Sociology]. Chiang Mai: Chiang Mai University.
Sangthong, J. (2017). Sangkhom phu sungʻayu (yang sombun): phawa sung wai yang mi khunnaphap [Aging Society (Complete Aged): The elderly condition of good quality]. Rusamilae Journal, 38(1), 6-28.
Santisombat, Y. (2016). Manut kap watthanatham [Human and Culture] (4th ed.). Bangkok: Thammasart University Press.
Santisombat, Y. (2016). Khon phromdæn rat chat [Person, Border, State]. Bangkok: The Thailand Research Fund.
Seangtong, N. (2017). Bo̜rihan sapphayako̜n manut bæp khaochai ngaI [Easy Guide Human Resources]. Bangkok: Think Beyond Book.
Sukontawanid, A & Gowong, S. (2014). Manut kap sangkhom [Human and Society] (11th ed.). Bangkok: Kasertsart University Press.
Tinnakul, N. (2001). Kan plianplæng thang sangkhom læ watthanatham [Social and Cultural Change]. Bangkok: Faculty of Politic Sciences, Chulalongkorn University.
Wasee, P. (2003). Withi manut nai satawat thi yisipʻet su phop phum mai hæng kanphatthana [21st Century Human Way to a New World of Development]. Medical Journal, 12(4), 7-21.
Wasee, P. (2014). Khrưangmư sœm phalang sang khunnaphap su sukphawa [Reinforcement Tools Make a Good Quality of Health]. Suk Sala Magazine of Journal Social Research and Health Center, 22(6), 17.
Werawatananon, W. (1998). Singwætlo̜m læ kanphatthana [Environment and Development]. Bangkok: Faculty of Education Srinakarinwiroj University.
จิรประภา อัครบวร. (พฤศจิกายน 2553). รายงานฉบับสมบูรณ์เรื่อง ‘ตัวแบบการพัฒนาคนบนฐานของความหลากหลายเพื่อความสมดุลและยั่งยืน’. กรุงเทพฯ: คณะพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติมนุษย์ นิด้า.
จุฑารัตน์ แสงทอง. (2560). สังคมผู้สูงอายุ (อย่างสมบูรณ์): ภาวะสูงวัยอย่างมีคุณภาพ. วารสารรูสมิแล, 38(1), 6-28.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2553). การเป็นสมัยใหม่กับแนวคิดชุมชน. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2560). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์และความเป็นอื่น (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยและผลิตตำรา มหาวิทยาลัยเกริก.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2560). บริหารทรัพยากรมนุษย์แบบเข้าใจง่าย. กรุงเทพฯ: ธิงค์ บียอนด์ บุ๊คส์.
ทรงพันธ์ เจิมประยงค์. (2562). มนุษย์กับ AI ใครวิ่งนำ ใครตาม. สืบค้นเมื่อ มกราคม 2562, จาก http://web.tcdc.or.th.
นิเทศ ติณณะกุล. (2544). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประเวศ วะสี. (2546). วิถีมนุษย์ในศตวรรษที่ 21 สู่ภพภูมิใหม่แห่งการพัฒนา. วารสารหมออนามัย, 12(4), 7-21.
ประเวศ วะสี. (2557). เครื่องมือเสริมพลัง สร้างคุณภาพ สู่สุขภาวะ. นิตยสารสุขศาลา สำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ, 22(6), 17.
ปราโมทย์ ประสาทกุล และปัทมา ว่าพัฒนวงศ์. (2553). นิยามผู้สูงอายุด้วยช่วงชีวิตข้างหน้า. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ผ่องพันธุ์ มณีรัตน์. (2521). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พัชรพร ลีพิพัฒน์ไพบูลย์ และนันทนิตย์ ทองศรี. (2561). หุ่นยนต์ในภาคอุตสาหกรรม: กระแสใหม่ที่แรงงานต้องกังวลจริงหรือ?. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2562, จาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/EconomicConditions/AAA/
3AutomationLobur16Aug2017.pdf.
ยศ สันตสมบัติ. (2559). คน พรมแดน รัฐชาติ. กรุงเทพฯ: สำนักงานสนับสนุนกองทุนการวิจัย.
ยศ สันตสมบัติ. (2559). มนุษย์กับวัฒนธรรม (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รณรงค์ จันใด. (2561). แนวทางการพัฒนาระบบการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวมในเขตเทศบาลนนทบุรี. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 16(1), 96-110.
วสันต์ ปัญญาแก้ว. (2559). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสังคมวิทยา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วินัย วีระวัฒนานนท์. (2541). สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม. สืบค้นจาก http://www.nesdb.go.th.
สุริยัน หวันแก้ว. (2547). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
เสน่ห์ จามริก. (2542). สังคมไทยกับการพัฒนาที่ก่อปัญหา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
อัมพร สุคันธวณิช และศรีรัฐ โกวงศ์. (2557). มนุษย์กับสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Benedict, R. (1989). Patterns of culture. Boston: Mariner Books.
Boas, F. (1940). Race, language and culture. New York: Macmillan.
Case, S. (2017). The third wave: An entrepreneur's vision of the future. New York: Simon & Schuster.
Chalmers, D. (2010). The character of consciousness (Philosophy of mind). London: Oxford Press.
City University of Hong Kong. (2010). Whole person development award scheme. Retrieved from http://www.cityu.edu.hk.
Darwin, C. R. (1859). On the origin of species. London: John Murray.
Davenport, T., & Kirby, J. (2016). Only humans need apply: Winners and losers in the age of smart machines. New York: Harper Business.
Frazer, J. G. (1890). The golden bough: A study in magic and religion. New York: Macmillan & Co.
Frey, C. B., & Osborne, M. A. (2017). The future of employment: How susceptible are jobs to computerization.
Technological Forecasting and Social Change, 114, 254-280.
Graebner, R. F. (1924). The world view of the primitives. Munich: Verlag Ernst Reinhardt.
Kroeber, A. L. (1963). Anthropology: Culture patterns & processes. New York: Harcourt, Brace & World
Maine, H. S. (1861). Ancient law. London: Book Jungle.
Malinoski, B. (1954). Magic, science and religion. New York: Doubleday.
Marx, K. (1970). Selected writings in sociology and social philosophy. Middlesex: Penguin Books.
Mead, M. (1975). Culture and commitment: A study of the generation gap. London: The Bodley Head.
Morgan, L. H. (1877). Ancient society. Chicago: Charles H. Kerr & Company.
Mumford, L. (1946). City development. London: Secker & Warburg.
Radcliffe-Brown, A. R. (1940). The Andaman islanders. New York: Free Press.
Rivers, W. H. R. (1901). The colour vision of the natives of upper Egypt. Journal of the Anthropological Institute, 31, 229-247.
Rostow, W. (1990). The stages of economic growth. London: Cambridge University Press.
Sarafino, E. P. (1994). Health psychology: Biopsychosocial interaction. New York: John Wiley & Sons.
Saunders, T. J. (1995). Politics, Books I and II. London: Oxford University Press.
Schmidt, W. (1974). The culture historical method of Ethnology: The Scientific Approach to the Racial Question. Westport: Green Wood Press.
Smith, G. E. (1911). The ancient Egyptians and the origin of civilization. London: Harper & Brother.
Steward, J. H. (1955). Theory of culture change; the methodology of multilinear evolution. Urbana: University of Illinois Press.
Strauss, C. L. (1963). Structural Anthropology. New York: Basic Books.
Toffler, A. (1970). Future shock. New York: Random House.
Toffler, A. (1980). Third wave. New York: Bantam Books.
Toffler, A. (1990). Power shift. New York: Bantam Books.
Toffler, A. (2006). Revolutionary Wealth. New York: Knopf.
Tylor, E. B. (1871). Primitive culture. London: John Murray.
Translated Thai Reference
Akarabawon, J. (2010). Tua bæp kanphatthana khon bon than kho̜ng khwamlaklai phưa khwam samadun læ yangyưn [Human Development Model of Diversity for Balance and Sustainability]. Bangkok: Faculty of Human Resources Development, Nida.
Chammarik, S. (1999). Sangkhom Thai kap kanphatthana thi ko̜ panha [Thai Society and Development Problem] (2nd ed.). Bangkok: Khob Fi Press.
Charoensinolan, C. (2017). Wat kammakan phatthana: Amnat khwamru khwam ching ekkalak læ khwampen ưn [Development Discourse: Authority, Knowledge, Truth, Identity and Others] (6th ed.). Bangkok: Research and Book Production Center Krirk University.
Chiangtong, J. (2006). Sangkhomwitthaya kanphatthana [Social Development]. Bangkok: Odian Store.
Hwankeaw, S. (2004). Kan plianplæng thang sangkhom læ watthanatham [Social and Cultural Change]. Bangkok: National Research Council of Thailand.
Jundai, R. (2018). Næothang kanphatthana rabop kan songsœm sukkhaphap phu sung ayu bæp ong ruam nai khet thetsaban nonthaburi [Guidelines on Developing a Hoslistic Health Care System for the Elderly in Nakhon Nonthaburi Municipality]. King Prajadhipok’s Institute Journal, 16(1), 96-110.
Leepipatphaiboon, P., & Thongsri, N. (2018). Hunyon nai phak utsahakam: Krasæ mai thi rængngan to̜ng kangwon ching rư ? [Industrial Robots and Its Impacts on Labour Market]. Retrieved June 1, 2019, from https://www.bot.or.th/Thai /MonetaryPolicy/EconomicConditions/AAA/3AutomationLobur16Aug2017.pdf.
Maneerat, P. (1978). Kan plianplæng thang sangkhom læ watthanatham [Social and Cultural Change]. Bangkok: Thammasart University.
Natsupa, C. (2010). Kan pen samai mai kap næokhit chumchon [Modernization and Community Concept]. Bangkok: Sangsan Books.
Office of the National Economics and Social Development Board. (2019). Phæn phatthana setthakit læ sangkhom [Economic and Social Plan]. Retrieved September, 2019, from http://www.nesdb.go.th.
Prasartkul, P., & Vapattanawong, P. (2010). Niyam phu sungʻayu duai chuang chiwit khang na [Redefine Aging by Remaining Life Expectancy]. Nakhon Pathom: Institute for Population and Social Research, Mahidol University.
Punyakeaw, W. (2016). Khwamru bưangton kieokap sangkhomwitthaya [Introduction of Sociology]. Chiang Mai: Chiang Mai University.
Sangthong, J. (2017). Sangkhom phu sungʻayu (yang sombun): phawa sung wai yang mi khunnaphap [Aging Society (Complete Aged): The elderly condition of good quality]. Rusamilae Journal, 38(1), 6-28.
Santisombat, Y. (2016). Manut kap watthanatham [Human and Culture] (4th ed.). Bangkok: Thammasart University Press.
Santisombat, Y. (2016). Khon phromdæn rat chat [Person, Border, State]. Bangkok: The Thailand Research Fund.
Seangtong, N. (2017). Bo̜rihan sapphayako̜n manut bæp khaochai ngaI [Easy Guide Human Resources]. Bangkok: Think Beyond Book.
Sukontawanid, A & Gowong, S. (2014). Manut kap sangkhom [Human and Society] (11th ed.). Bangkok: Kasertsart University Press.
Tinnakul, N. (2001). Kan plianplæng thang sangkhom læ watthanatham [Social and Cultural Change]. Bangkok: Faculty of Politic Sciences, Chulalongkorn University.
Wasee, P. (2003). Withi manut nai satawat thi yisipʻet su phop phum mai hæng kanphatthana [21st Century Human Way to a New World of Development]. Medical Journal, 12(4), 7-21.
Wasee, P. (2014). Khrưangmư sœm phalang sang khunnaphap su sukphawa [Reinforcement Tools Make a Good Quality of Health]. Suk Sala Magazine of Journal Social Research and Health Center, 22(6), 17.
Werawatananon, W. (1998). Singwætlo̜m læ kanphatthana [Environment and Development]. Bangkok: Faculty of Education Srinakarinwiroj University.