The Application of Sufficiency Economy Philosophy (SEP) in Local Government: Lower Northern and Upper Central Area
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aimed to study the level of Sufficiency Economy Philosophy (SEP) of local goverment, to analyze different SEP level and characteristics of local administrative LAO and to enhancing SEP application level. 18 local administrative organizations (LAO) from 4 provinces were selected as samples by purposive sampling. This study incorporated the following tools in data collection process; document analysis, focus group discussion, in-depth interviews, and observation.
The major findings show that 2 agencies are at the top level, called “Inspiration”; Kong Thanu Administrative Organization and Tha Manow Administrative Organization. 12 agencies are at the second level, “Comprehension,” 4 agencies are not practicing level, “Partial Practice”, and others are below the basic level. Indexes of SEP are able to apply for both municipal and administrative organization and difference characteristic of LAO in both context and organization because leader and staffs learn and understand the indexes and can improve their works according to them.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1) The content of article in HROD journal is the author’s wholly responsibility to research, analyze, summarize, compile, and reference data. The editorial department will not be responsible in anyway.
2) The submitted articles in HROD journal must be unpublished before and must not be currently under consideration for publication elsewhere. If it is detected for its repetition, the author must be responsible for infringement of copyright.
3) Authors will be asked to transfer copyright of the article to the Publisher. The article is prohibited to reproduce all or part of the text, unless allowed.
References
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2554). ชุมชน ท้องถิ่น น่าอยู่อย่างเพียงพอด้วยปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2560). ระบบข้อมูลกลางองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. สืบค้นเมื่อ 12 สิงหาคม 2561, จาก http://info.dla.go.th/public/surveyInfo.do?random=153511 4103216.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาประเทศตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง (2558). บทเรียนการขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงโดยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์ และพิชิต รัชตพิบุลภพ. (2561). การวิเคราะห์คะแนนสรุปการทางานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. บทความนำเสนอในการประชุมวิชาการระดับชาติของนักเศรษฐศาสตร์ ครั้งที่ 12. (266-282) กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
บุษยา มั่นเลิศ. (2556). การนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการของผู้บริหารองค์การบริหารส่วนตำบลจังหวัดนครปฐม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์, สุวัจฉรา เปี่ยมญาติ, และฐิติพร พันธเสน. (2547). โครงการสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
วรรณา ประยุกต์วงศ์, โชคธำรง จงจอหอ และลัดดาวัลย์ โพธิวิจิตร. (2562). นวัตกรรมเพื่อพัฒนาท้องถิ่นตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนครสวรรค์และอุทัยธานี. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
วีระศักดิ์ สมยานะ. (2555). การประยุกต์ใช้คุณธรรมตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อการขับเคลื่อนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2551). อบต.ท่าข้าม จ.สงขลา สร้างชุมชนที่ยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม 2561. จาก http://www.thaihealth.or.th/Content/16140--อบต.ท่าข้าม%20จ.สงขลา%20สร้างชุมชนที่ยั่งยืน.html.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2544). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 9 พ.ศ.2544-2549. สืบค้นเมื่อ 5 ธันวาคม 2563, จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ewt_dl_link.php?nid=3784
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ.2560-2564. สืบค้นเมื่อ 5 ธันวาคม 2563, จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link. php?nid=6422
อภิชัย พันธเสน. (2560). เศรษฐกิจพอเพียง: พระอัจฉริยภาพและพระกรุณาธิคุณของในหลวง รัชกาลที่ 9. มหาวิทยาลัยรังสิต.
อภิชัย พันธเสน. (2563ก). กรอบวิจัยกลาง. ใน การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับองค์กรปกครองส่วน ท้องถิ่นทั่วประเทศไทย (น.39-73). สถาบันการจัดการเพื่อชนบทและสังคม.
อภิชัย พันธเสน. (2563ข). ผลการประเมินระดับความเป็นเศรษฐกิจพอเพียงขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและ ข้อเสนอแนะ. ใน การขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทั่วประเทศ ไทย (น.265-272). สถาบันการจัดการเพื่อชนบทและสังคม.
Kantabutra, S. (2016). From philosophy to business practice. In G.C. Avery & H. Bergsteiner (Eds.), Sufficiency thinking: Thailand’s gift to an unsustainable world (pp.216-232). Allen & Unwin.
บทสัมภาษณ์
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลโก่งธนู. สัมภาษณ์, 28 สิงหาคม 2562.
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลท่ามะนาว. สัมภาษณ์, 28 สิงหาคม 2562.
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลประดู่ยืน, สัมภาษณ์, 26 ธันวาคม 2561.
นักพัฒนาชุมชน องค์การบริหารส่วนตำบลหนองบัว. สัมภาษณ์, 24 มกราคม 2562.
นักวิชาการเงินและบัญชี องค์การบริหารส่วนตำบลหนองบัว. สัมภาษณ์, 24 มกราคม 2562.
ประธานสภา องค์การบริหารส่วนตำบลหนองยาง. สัมภาษณ์, 24 ธันวาคม 2562.
ผู้อำนวยการกองช่าง องค์การบริหารส่วนตำบลเขาดิน. สัมภาษณ์, 11 ธันวาคม 2561.