การศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยความผูกพันของบุคลากรชาติอาเซียนต่อองค์การไทย: กรณีศึกษาบุคลากรสัญชาติ กัมพูชา อินโดนีเซีย เมียนมาร์ และเวียดนาม

บทคัดย่อ

       เนื่องจากประเทศกัมพูชา อินโดนีเซีย เมียนมาร์ และเวียดนาม (CIMV) เป็นศูนย์กลางของตลาดทุนในภูมิภาคอาเซียน กอร์ปกับข้อกำหนดของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ส่งผลให้เกิดการเคลื่อนย้ายแรงงานของประเทศเหล่านี้อย่างมาก ประเทศไทยเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการใช้แรงงานจากประเทศใน CIMV มากที่สุด การทำความเข้าใจถึงความต้องการของบุคลากรกลุ่มนี้เพื่อสร้างความผูกพันของบุคลากรชาว CIMV ต่อองค์การไทยจึงเกิดขึ้น ทีมวิจัยโดยนักศึกษาหลักสูตรวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิตด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ ได้ร่วมกันทาการศึกษาถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากรต่อองค์การไทย ทำการศึกษาคนละประเทศในปี พ.ศ. 2558 โดยใช้เครื่องมือ Emo-meter ซึ่งเป็นแบบสำรวจความอยู่ดีมีสุขและความผูกพันชุดเดียวกันที่ได้รับการพัฒนาจากจิรประภา อัครรบวร และคณะ (2558) โดยกลุ่มบุคลากรที่ศึกษาเป็นบุคลากรชาว CIMV ที่ปฏิบัติงานในองค์การไทย บุคลากรกลุ่มตัวอย่างในการศึกษานี้ส่วนใหญ่เป็นกลุ่มผู้ปฏิบัติงาน (Operation) Generation Y (อายุ 24–38 ปี) โสด ไม่มีผู้ใต้อุปการะ (ยกเว้นกลุ่มตัวอย่างจากประเทศอินโดนีเซีย) การศึกษาระดับปริญญาตรี เพิ่งเริ่มทำงานประมาณ 1–3 ปี สถานะทางเศรษฐกิจบุคลากรกลุ่มตัวอย่างชาวกัมพูชาและชาวอินโดนีเซียส่วนใหญ่มีพอเหลือเก็บ ซึ่งแตกต่างจากบุคลากรชาวเวียดนามที่มีพอแต่ไม่เหลือเก็บ ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างชาวอินโดนีเซีย ชาวเมียนมาร์ และชาวเวียดนามส่วนใหญ่มีค่าความอยู่ดีมีสุขและผูกพัน หรือ Emo-meter ในระดับสูง (ร้อยละ 70.9 – 58 – 60 ตามลาดับ) ส่วนชาวกัมพูชาส่วนใหญ่มีค่าความอยู่ดีมีสุขและผูกพัน หรือ Emo-meter ในระดับกลางเท่านั้น (ร้อยละ 51.1) บุคลากรจากทั้งสี่ประเทศมีระดับการรับรู้ต่อปัจจัยสนับสนุนขององค์การ (POS) อยู่ในระดับปานกลางเท่านั้น ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าผู้บริหารองค์การไทยยังไม่สามารถตอบสนองความต้องการของบุคลากรชาว CIMV ที่เป็นกลุ่มตัวอย่างครั้งนี้ได้ตรงตามความต้องการเท่าใดนัก ชาวกัมพูชาและอินโดนีเซียมีปัจจัยความมั่นคงในงาน (JS: Job Security) เป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลผลต่อความผูกพันของบุคลากรมากที่สุด ส่วนชาวเมียนมาร์และชาวเวียดนามมีปัจจัยสมดุลในชีวิตและงาน (WB: Work-Life Balance) เป็นปัจจัยที่มีอิทธิพลผลต่อความผูกพันของบุคลากรมากที่สุด เป็นที่น่าสนใจที่ปัจจัยเรื่องค่าตอบแทน (CO: Compensation) ไม่มีอิทธิพลต่อความอยู่ดีมีสุขและความผูกพันของบุคลากรกลุ่มนี้