ความสัมพันธ์ของนันทนจิตอย่างจริงจัง (Serious Leisure) กับการมีกรอบความคิดแบบเติบโต (Growth Mindset) ของคนวัยทำงาน ในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในปัจจุบันความหลากหลายของสาขาวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์สามารขยายขอบเขตออกไปมากกว่าเพียงการให้ความสำคัญกับการพัฒนาที่อยู่ในบริบทการทำงานเท่านั้น นันทนจิตเป็นศาสตร์ในสาขาวิชาสังคมศาสตร์ด้านหนึ่งที่มีโอกาสส่งเสริมการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในการขยาย ขีดความสามารถดังกล่าวทั้งในด้านการวิจัยและการปฏิบัติได้ งานวิจัยนี้จึงศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกระบวนการและผลลัพธ์ของนันทนจิตอย่างจริงจังกับการพัฒนากรอบความคิดแบบเติบโต ซึ่งเป็นหนึ่งในเป้าหมายในบริบทการพัฒนาคนในศตวรรษที่ 21 นี้ โดยศึกษาจากคนวัยทำงานในกรุงเทพมหานคร เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามออนไลน์ 414 คน พบว่า (1) กระบวนการของนันทนจิตอย่างจริงจังมีความสัมพันธ์กับการพัฒนากรอบแนวคิดแบบเติบโตที่ระดับ 0.495 โดยมีนัยยะสำคัญทางสถิติที่ 0.01 และ(2) ผลลัพธ์ของนันทนจิตอย่างจริงจังมีความสัมพันธ์กับการพัฒนากรอบแนวคิดแบบเติบโตที่ระดับ 0.535 โดยมีนัยยะสำคัญทางสถิติที่ 0.01 ผลวิจัยแสดงว่ากรอบแนวคิดแบบเติบโตนั้นสัมพันธ์กับกระบวนการที่นอกเหนือจากการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในบริบทที่ทำงาน ในอนาคตควรมีการวิจัยเชิงคุณภาพเพิ่มเติมเพื่อขยายความรู้ความเข้าใจเชิงลึกเกี่ยวกับการส่งเสริมกันระหว่างนันทนจิตกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ส่วนทางการปฏิบัติสามารถต่อยอดไปเป็นระบบหรือแนวทางการออกแบบงานด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ผ่านกระบวนการนันทนจิตซึ่งเป็นแนวทางใหม่ต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1) เนื้อหาทั้งหมดของบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ เจ้าของผลงานมีการคิด ค้นคว้า ทบทวนวิเคราะห์ สรุป เรียบเรียงและอ้างอิงข้อมูลโดยผู้แต่งเอง กองบรรณาธิการไม่มีส่วนร่วมรับผิดชอบ
2) บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารนี้ ต้องไม่เคยได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการเสนอเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่น หากตรวจพบว่า มีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียวในการละเมิดลิขสิทธิ์
3) ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวารสารห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากทางกองบรรณาธิการวารสารฯ
เอกสารอ้างอิง
กองธรรมศาสตร์และการเมือง สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2558). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ร่วมสมัย. สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
ดาวิษา ศรีธัญรัตน์. (2562). นันทนจิตกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. ใน รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติเนื่องในโอกาสครบรอบปีที่ 53 แห่งการสถาปนาสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์: เปลี่ยนโฉมประเทศไทยให้ก้าวไกลอย่างมั่นคง, (น. 271-299). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ชัชวาลย์ ศิลปกิจ, อรวรรณ ศิลปกิจ, และ รสสุคนธ์ ชมชื่น. (2558). ความตรงของแบบวัดชุดความคิด. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 23(3), 166-174.
บุญศรี พรหมมาพันธุ์. (2561). เทคนิคการแปลผลการวิเคราะห์ข้อมูลสำหรับการใช้สหสัมพันธ์และการถดถอยในการวิจัย. วารสารศึกษาศาสตร์หาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 11(1), 32-45.
ประพัฒน์ ลักษณะพิสุทธิ์. (2558). นันทนจิต (Leisure): แนวคิดที่ควรทำความเข้าใจให้ถ่องแท้. อ้างอิงจาก http://www.chulapedia.chula.ac.th/images/6/6a/นันทนจิต _(LEISURE)_แนวคิดที่ควรทำความเข้าใจให้ถ่องแท้.pdf
Bartlett, K. R. (2018, June). Work and leisure: A critical integrative literature review to explore the impacts of a false dichotomy on HRD research and practice. Paper presented at the 19th International Conference on Human Resource Development Research and Practice across Europe. Newcastle, UK: Newcastle Business School.
Battelle for Kids. (2019). Framework for 21st century learning. Retrieved from http://static.battelleforkids.org/documents/p21/P21_Framework_Brief.pdf
Blackwell, L. S., Trzesniewski, K. H., & Dweck, C. S. (2007). Implicit theories of intelligence predict achievement across an adolescent transition: A longitudinal study and an intervention. Child Development, 78(1), 246–263. https://doi.org/10.1111/j.1467-8624.2007.00995.x
Brajša-Žganec, A., Merkaš, M., & Šverko, I. (2011). Quality of life and leisure activities: How do leisure activities contribute to subjective well-being? Social Indicators Research, 102(1), 81-91.
Bower, M., & Konwerski, P. (2017). A mindset for career curiosity: Emerging leaders working in the digital space. New Direction for Student Leadership, 2017(153), 89-101.
Brightbill, C. (1960). The challenge of leisure. Prentice-Hall.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. Harpar and Row.
Curtis, J.E. (1979). Recreation: Theory and practice. Mosby.
Daft, R. L. (2008). The leadership experience (4th ed.). Thomson South-Western.
Dardis, R., Soberon-Ferrer, H., & Patro, D. (1994). Analysis of leisure expenditures in the United States. Journal of Leisure Research, 26(4), 309–321. https://doi.org/10.1080/00222216.1994.11969964
Dattilo, J. (2018). Inclusion and education: Creating a path through leisure. In M. J. Monteagudo (Ed.). Leisure experiences, opportunities and contributions to human development (pp. 111-128). DuestoDigital.
Dattilo, A., Ewart, A., & Dattilo, J. (2012). Learning as leisure: Motivation and outcome in adult free time learning. Journal of Park and Recreation Administration, 30(1), 1-18.
Dweck, C. S. (2012). Mindset: How you can fulfill your potential. Ballantine Books.
Faulkner, J., & Latham, G. (2016). Adventurous living lives: Teacher qualities for 21st century Learning. Australian Journal of Teacher Education, 4(4), 137-150.
Garavan, T. M. (1997). Training, development, education and learning: different or the same? Journal of European Industrial Training, 21(2), 39-50.
Gunn, L., & Caissie, L. T. (2006). Serial murder as an act of deviant leisure. Leisure/Loisir, 30(1), 27–53. https://doi.org/10.1080/14927713.2006.9651340
Henderson, K. A., & Bialeschki, M. D. (2005). Leisure and active lifestyles: Research reflections. Leisure Sciences, 27(5), 355–365. https://doi.org/10.1080 /01490400500225559
Heo, J., Lee, I. H., Kim, J., & Stebbins, R. A. (2012). Understanding the relationships among central characteristics of serious leisure: An empirical study of older adults in competitive sports, Journal of Leisure Research, 44(4), 450-462. https://doi.org/10.1080/00222216.2012.11950273
Holder, M. D., Coleman, B., & Sehn, Z. (2009). The contribution of active and passive leisure to children's well-being. Journal of Health Psychology, 14(3), 378-386. https://doi.org/10.1177/1359105308101676
Isopahkala-Bouret, U. (2008). Developmental leisure: Why work-related learning takes place outside of working hours. Human Resource Development International, 11(5), 479–491. https://doi.org/10.1080/13678860802417619
Jackson, E. L. (1999). Leisure and the internet. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 70(9), 18–22. https://doi.org/10.1080 /07303084 .1999.10605963
Kelly, J. R. (1990). Leisure. (2nd ed.). Prentice Hall.
Kelly, M, C., Stauss, K,. Arnold, J,. & Stride, C. (2019). The relationship between leisure activities and psychological resources that support a sustainable career: The role of leisure seriousness and work-leisure similarity. Journal of Vocational Behavior, 117. https://doi.org/10.1016/j.jvb.2019.103340
Kim, J., Heo, J., Lee, I.H., & Kim., J. (2015). Predicting personal growth and happiness by using serious leisure model. Social Indicators Research, 122(1), 147–157. https://doi.org/10.1007/s11205-014-0680-0
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610. https://doi.org /10.1177/001316447003000308
Lee, Y. G., & Bhargava, V. (2004). Leisure time: Do married and single individuals spend it differently? Family and Consumer Sciences Research Journal, 32(3), 254–274. https://doi.org /10.1177/1077727X03261631
McGuire, D. (2010). Foundations of human resource development. Retrieve http://www.sagepub.com/upm-data/36589_01_McGuire_CH_01.pdf
McLean, G. N. (1998). HRD: A three-legged stool, an octopus, or a centipede? Human Resource Development International, 1(4), 375-377.
McLean, G. N., & McLean, L. D. (2001). If we can't define HRD in one country, how can we define it in an international context? Human Resource Development International, 4(3), 313-326.
Morris, M. L., & Madsen, S. R. (2007). Advancing work—life integration in individuals, organizations, and communities. Advances in Developing Human Resources, 9(4), 439–454. https://doi.org/10.1177/1523422307305486
Nadler, C. & Nadler, Z. (1992), Every manager’s guide to human resource development. Jossey-Bass.
Nawrin, R. & Mongkolsirikiet, K. (2012). Post-positivism and its implication on human resource and organization development. Human Resources and Organization Development Journal, 4(1), 10-34.
Neufeld, V. (1998). Webster’s new world dictionary, third college edition. Book Prentice Hall.
Pieper, J. (1963). Leisure: The basis of culture. Random House.
Rojek, C. (2005). Leisure theory: Principles and practice. Palgrave Macmillan.
Sirgy, M.J., Efraty, D., Siegel, P., & Lee, D. J. (2001). A new measure of quality of work life (QWL) based on need satisfaction and spillover theories. Social Indicators Research, 55, 241–302. https://doi.org/10.1023/A:1010986923468
Sritanyarat, D., Kanjanajuta, C. & Tanawattanakorn, C. (2010). Positivism: To see, to hear, to smell, to touch, but not to feel. Human Resource and Organization Development Journal, 2(2), 31-50.
Sritanyarat, D., Tehmarn, A., Thongteera, W., & Marin, T. (2019). Serious leisure as HRD intervention. In S. Nachmias (Ed.). Proceedings of the 20th International Conference on Human Resource Development Research and Practice across Europe. (pp. 28-42). Nottingham Trent University.
Stebbins, R. (2009), Serious leisure and work. Sociology Compass, 3(5), 764-774. https://doi.org/10.1111/j.1751-9020.2009.00233.x
Stodolska, M., Berdychevsky, L., & Shinew, K. J. (2017). Gangs and deviant leisure. Leisure Sciences, 41(4), 278–293. https://doi.org/10.1080/01490400 .2017.1329040
Swanson, R. A. (1995). Performance is the key. Human Resource Development Quarterly, 6(2), 207-213.
Taber, K. S. (2017). The use of Cronbach’s alpha when developing and reporting research instruments in science education. Research in Science Education, 48 (6), 1273–1296. https://doi.org/10.1007/s11165-016-9602-2
