จากประสบการณ์สู่วิถีใหม่: การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อการเกษียณที่ยั่งยืนผ่านกระบวนการสุนทรียสาธก

Main Article Content

ปริวัตร ศิระเกียรติสกุล
ธัญญ์ฐิตา สถิรไชยวิทย์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาการพัฒนาหลักสูตรเตรียมความพร้อมก่อนเกษียณของอาจารย์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนือ ด้วยกระบวนการสุนทรียสาธก ข้อมูลถูกรวบรวมจากการสัมภาษณ์อาจารย์คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคเหนืออายุ 55-60 ปี จำนวน 11 ราย และผู้บริหารมหาวิทยาลัยที่เกี่ยวข้องกับงานบริหารทรัพยากรมนุษย์ จำนวน 13 ราย รวมทั้งสิ้น 24 ราย ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาหลักสูตรเตรียมความพร้อมก่อนเกษียณของอาจารย์ ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ค้นหาองค์ความรู้ด้านการทำงานและประสบการณ์ชีวิตของอาจารย์ที่กำลังจะเกษียณอายุ และค้นหาความต้องการคุณลักษณะและบทบาทของที่ปรึกษา 2) กำหนดเป้าหมายการเตรียมความพร้อมก่อนเกษียณตั้งแต่เริ่มเข้าทำงานร่วมกันระหว่างอาจารย์ ผู้บริหาร และที่ปรึกษา 3) ออกแบบหลักสูตร และกระบวนการเรียนรู้ตามความต้องการของอาจารย์ผู้เกษียณอายุ และ 4) การขับเคลื่อนการเตรียมความพร้อมก่อนเกษียณของอาจารย์ไปสู่เป้าหมายที่กำหนดอย่างยั่งยืน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ. (2559). ความสัมพันธ์ของกิจกรรมทางกายกับสุขภาวะทางจิต สังคม และจิตวิญญาณของผู้สูงอายุสามกลุ่มวัย. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า, 33(4), 300–313.

แคมพ์แบลล์, เจ. (2551). The Power of Myth [พลานุภาพแห่งเทพปกรณัม]. อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์.

จิตรา มาคะผล, พรรณภัทร ปลั่งศรีเจริญสุข, คีรีบูน จงวุฒิเวศย์, นวลฉวี ประเสริฐสุข, สมประสงค์ น่วมบุญลือ, บุญมา เขียววิชัย, วรรณภา แสงวัฒนกุล และ พลอยพรรณ มาคะผล. (2564). การพัฒนารูปแบบมหาวิทยาลัยที่สาม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร สำหรับการจัดการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 13(2), 336-355.

จิรประภา อัครบวร. (2554). พัฒนาคนบนความยั่งยืน. สำนักพิมพ์เต๋า (2000).

ชวลิต ขอดศิริ, วชิรา เครือคำอ้าย, และ ดารณีย์ พยัคฆ์กุล. (2566). การจัดการศึกษาสำหรับผู้สูงวัยเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 8(1), 176-192.

ชุติมา สินชัยวนิชกุล และ จิราพร เกศพิชญวัฒนา. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการสูงวัยอย่างมีสุขภาวะของผู้สูงอายุในชุมชนเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารพยาบาลทหารบก, 19(พิเศษ), 100-109.

ตรัสณัฐ ไตรกิจวัฒนกุล และ ภิญโญ รัตนาพันธุ์. (2559). การประยุกต์ใช้ทฤษฎีสุนทรียสาธกเพื่อเพิ่มความประทับใจให้กับลูกค้า กรณีศึกษา ร้านขอนแก่นอีเล็คทริค. วารสารวิทยาบัณฑิตศึกษาการจัดการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(1), 151-164.

นิสรา ใจซื่อ. (2563). แนวทางการส่งเสริมการเตรียมความพร้อมก่อนเกษียณอายุให้กับทรัพยากรมนุษย์ขององค์การ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 39(4), 30-41.

ประเสริฐ สิทธิจิรพัฒน์. (2565). การเตรียมความพร้อมเพื่อการเกษียณอายุของอาจารย์สถาบัน อุดมศึกษาเอกชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี, 11(1), 102.114.

ปริวัตร เปลี่ยนศิริ และ วาสิตา บุญสาธร. (2558). การพัฒนากระบวนการสืบทอดตำแหน่งผู้นำชาติพันธุ์ด้วยสุนทรียสาธก. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 55(3), 59-86.

พระปลัดวีระชนม์ เขมวีโร, ธนันต์ชัย พัฒนาะสิงห์, ทิพย์ ขันแก้ว, โฆษิต คุ้มทั่ว, และ สงวน หล้าโพนทัน. (2560). การเสริมสร้างความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุตามหลักพระพุทธศาสนา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(1), 78-88.

ภิญโญ รัตนาพันธ์. (2556). การประยุกต์ใช้ Appreciative Inquiry ในงานวิจัยจากงานประจำและงานวิจัยสถาบัน. วารสารวิจัยสถาบัน มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 1(2), 191-194.

ยุทธพงษ์ จักรคม, สุวรรณนภา สุ่ยวงษ์, และ จิรวุฒิ โม่งคำ. (2565). การเตรียมความพร้อมก่อนเกษียณอายุการทำงานของบุคลากรสายสนับสนุน คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. วารสารจันทรเกษมสาร, 28(1), 141-156.

วรฤทัย ทานะเวช และ ภิญโญ รัตนาพันธุ์. (2563). แนวทางการพัฒนาศักยภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานธนาคารด้วยการประยุกต์ใช้สุนทรียสาธก กรณีศึกษา ธนาคาร ABC ในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 10(3), 121-135.

วิลาวรรณ คริสต์รักษา และ ทิพย์ภา เชษฐ์เชาวลิต. (2561). บทบาทพยาบาลจิตเวชชุมชนในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะเจ็บป่วยทางจิตวิญญาณ: มิติจิตวิญญาณ. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(2), 6-14.

ศิริพร แย้มนิล. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ยั่งยืน. DPU Coolprint.

สุดาพร ปัญญาพฤกษ์ และ ปวีณา ลี้ตระกูล. (2563). แนวทางการพัฒนาการจัดการเรียนรู้สำหรับผู้สูงอายุเพื่อส่งเสริมภาวะพฤฒิพลัง: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยวัยที่สามนครเชียงราย. วารสารครุพิบูล, 7(1), 48–61

เสาวภา พรสิริพงษ์, ธีรพงษ์ บุญรักษา, และ สุภาพร ฤดีจำเริญ. (2550). ผู้สูงอายุไทย สูงวัยอย่างมีคุณค่าและศักดิ์ศรี. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 26(1-2). 132-142.

อรุณเกียรติ จันทร์ส่งแสง และ ธีระพงษ์ สมเขาใหญ่. (2564). การประยุกต์ใช้กระบวนการสุนทรียสาธกโดยใช้การวิเคราะห์ซออาร์ในการพัฒนาแผนปฏิบัติการของสถานศึกษา. วารสารมจร. มนุษย์ศาสตร์ปริทรรศน์, 7(2), 371-385.

Clutterbuck, D., & Sweeney, J. (1998). Coaching and Mentoring. In Dennis Lock (Ed.), Gower Handbook of Management (4th ed.) (pp.1106-1119). Aldershot, UK:Gower.

Cooperrider, D.L. & Whitney, D. (2005). Appreciative inquiry: A positive revolution in change. In Cooperrider D.L., Sorensen Jr, P.F., Yaeger T.F. and Whitney, D. (Eds.), Appreciative inquiry: Foundations in Positive Organization Development (pp.9-34). Illinois: Stipes Publishing.

Hsieh, J. Y., Pearson, E. T., & Kline, F. S. (2008). The Moderating Effects of Job and Personal Life Involvement on the Relationship Between Work–Personal Life Conflict and Intention to Quit. Journal of Human Resources in Hospitality & Tourism, 8(1/2008), 1-14. Retrieved October 1, 2017 from http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/15332840802274387

Marks, B. M., & Goldstein, R. (2005). The Mentoring Triad: Mentee, Mentor, and Environment. The Journal of Rheumatolog, 32(2), 216-218.

McKimm, J., Jolie, C., & Hatter, M. (2007). Mentoring: Theory and Practice. Preparedness to Practice Project, Mentoring Scheme.

Messer, L. (2016). The impact of employees’ personal lives on employee productivity. Retrieved October 1, 2017, from http://www.hrbd.com.au/blog/employees-productivity-impacted/

Sirakiatsakul, P., & Suwanpratest, O. (2017). A Comparative Study of the Concept of Mentor in Mythology and the Concept of Mentor in HRD. Proceeding in ASAIHL Conference 2017: Better Life Expectancy Through Education Research and Innovation, December 13-15, 2017 at Naresuan University. (pp.231-235)

Vogler, C. (2007). The Writer’s Journey: Mythic Structure for Writers (3rd ed.). Michael Wiese Productions.