ซอฟต์พาวเวอร์เพื่อส่งเสริมการจัดการท่องเที่ยวในตลาดพลู
Main Article Content
บทคัดย่อ
คำว่า “ซอฟต์พาวเวอร์” ใช้เรียกทับศัพท์หมายถึง “อำนาจทางวัฒนธรรม” ที่แฝงในกิจกรรมต่าง ๆ ตามบริบทของการดำเนินนโยบายสาธารณะ โดยสื่อสารเชิงยุทธศาสตร์ในรูปแบบการรณรงค์และประชาสัมพันธ์ให้แก่ประชาสังคมทุกระดับได้รับรู้ เพื่อทำให้ผู้ที่อยู่ใต้อำนาจนี้ได้แนวคิด ค่านิยมตามเป้าหมายของยุทธศาสตร์ที่กำหนดไว้ ด้วยวิธีการสร้างเสน่ห์ สร้างความชื่มชมภาพลักษณ์ พร้อมที่ให้ความร่วมมือเป็นส่วนหนึ่ง เพราะได้รับการยอมรับมากกว่าการใช้อำนาจบังคับจากแบบฮาร์ดพาวเวอร์
บทความวิจัยนี้เพื่อ (1) ศึกษาซอฟต์พาวเวอร์ที่ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนตลาดพลู (2) สำรวจเส้นทางการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมของชุมชนจีนในกรุงเทพมหานคร ใช้การวิจัยแบบผสม (Mixed Methods Research) โดยเก็บข้อมูลเชิงคุณภาพจากผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องทางด้านการให้บริการจัดกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม จำนวน 3 ราย ผู้ประกอบการร้านค้า 2 ราย ผู้อาศัยในชุมชนตลาดพลู 1 ราย นักประวัติศาสตร์ชุมชน 1 ราย ด้วยการทำการสัมภาษณ์เชิงลึก (Focus Group) และเก็บข้อมูลเชิงปริมาณด้วยแบบสอบถามจากนักท่องเที่ยวชาวไทยจำนวน 60 คน
ผลการวิจัยเชิงคุณภาพพบว่าปัจจัยดึงดูดทางวัฒนธรรมของ“ตลาดพลู” ซึ่งเป็นชุมชนจีนเก่าแก่แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครที่มี “ซอฟต์พาวเวอร์” ที่เป็นพลังสร้างวัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อให้กลายเป็นสิ่งที่มีมูลค่าทางตลาดการท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวสามารถสัมผัสมรดกเชิงประวัติศาสตร์และเชิงวัฒนธรรม ซึ่งเดินการท่องเที่ยวในรูปแบบนี้มาจากการท่องเที่ยวแบบเดินเท้า (Walking Street) เพื่อชมศาสนสถานในชุมชนตลาดพลู ดังนั้นนักท่องเที่ยวจึงได้รับประสบการณ์ในมิติทางศาสนาและความเชื่อ ซึ่งเป็นซอฟต์พาวเวอร์ด้านการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวชุมชน
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทุกบทความเป็นลิขสิทธิ์ของสถาบันเอเชียศึกษา ดูตัวอย่างอื่นประกอบReferences
รายการอ้างอิง
ภาษาไทย
กฤศนุ สมบุศย์รุ่งเรือง.2552. “การศึกษาอัตลักษณ์สิ่งแวดล้อมทางวัฒนธรรมของชุมชนย่านตลาดพลู เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร”.วิทยานิพนธ์บัณฑิตวิทยาลัย,มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กวี รักษ์พลอริยะคุณ.2546. “การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมของชุมชนย่านตลาดพลู”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต,สถาบันราชภัฏธนบุรี.
กาแฟคำ.2558. “ไทยต้องทำให้อำนาจละมุน (Soft Power) ผยองได้”. กรุงเทพธุรกิจออนไลน์.เข้าถึงเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2564.สืบค้นจาก https:/www.bangkokbiznews.com/blog detail/634828
กุลศิร อรุณภาคย์.2553. ศาลเจ้า ศาลจีนในกรุงเทพฯ. กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับบลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
ดอน ปรมัตถ์วินัย.2561. “บทสัมภาษณ์พิเศษเรือง Soft Power Diplomacy ที่พาไทยเป็นที่ยอมรับทั่วโลก”. สยามรัฐออนไลน์. 3 พฤษภาคม 2562.เข้าถึงเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2564.สืบค้นจาก htps://siamrath.co.th
ตีรณ พงศ์มฆพัฒน์.2550. เศรษฐศาสตร์มหภาค : ทฤษฎี นโยบายและการวิเคราะห์สมัยใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 4.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถาวร สิกขโกศล.2554. แต้จิ๋ว: ชนกลุ่มน้อยที่ยิ่งใหญ่. กรุงเทพฯ: มติชน.
นพรัตน์ สมเด็จพระ.2515.พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา. พิมพ์ครั้งที่ 5. พระนคร.บรรณาคาร.
พรพรรณ จันทโรนานนท์.2546. วิถีจีน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น จำกัด.
พวงร้อย กล่อมเอี้ยงและคณะ.2550. โครงการวิจัย เรื่อง ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นวิถีวัฒนธรรมริมน้ำย่านตลาดพลูจากคลอบางหลวงถึงคลองด่าน. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
พิมพ์ประไพ พิศาลบุตร.2549. นายแม่. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์ จำกัด.
มนชนก จุลสิกขี.2562. “แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนา วัดในพื้นที่ฝั่งธนบุรี”.วารสารการจัดการปริทัศน์ 21(2) . คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วรศักดิ์ มหัทธโนบล.2546. คือ “ฮากกา” คือ “จีนแคะ”. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
วราภรณ์ จิวไชยศักดิ์.2542. “การกินอยู่ของคนไทยกับนโยบายการสร้างชาติของจอมพลป. พิบูล-สงคราม”. จุลสารไทยคดีศึกษา. 5(2): 36-41.
ส. พลายน้อย (สมบัติ พลายน้อย). 2532. สารถดีชีวิตคนไทยในสมัยโบราณ. กรุงเทพฯ.แสงศิลป์การพิมพ์.
สกินเนอร์, จี. วิลเลียม.2548.สังคมจีนในประเทศไทย ประวัติศาสตร์เชิงวิเคราะห์Chinese society in Thailand : an analytical history. แปลโดย ชาญวิทย์ เกษตรศิริและคณะ.กรุงเทพฯ : มูลนิธิโตโยต้า,มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
สุภางค์ จันทวานิช. 2547. วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรชาติ บำรุงสุข.2557. Soft Power. กรุงเทพฯ: สำนักข่าวกรองแห่งชาติ.
อิงอร เนตรรานนท์.2562. “พลังอำนาจแห่งชาติซอฟต์พาวเวอร์ของไทยในศตวรรษที่ 21”.วิทยานิพนธ์บัณฑิตวิทยาลัย,มหาวิทยาลัยรังสิต.
ภาษาต่างประเทศ
Eivind B. Furlund.2008. “Singapore, from third to first world country. The effect of development in Little India and Chinatown”. Master of Philosophy in development studies, specializing in Geography. Retrieved Nov 11,2021, from https://brage.bibsys.no/xmlui/handle/11250/265248.
Nye, Jr., Joseph S.2004. Soft Power: The Means to Success in World Politics. New York: PublicAffairs. Retrieved May 24,2021, from https://wcfia.harvard.edu/publications/soft-power-means-success-world-politics
Nye, Jr., Joseph S.2006.The Power Game Paperback. New York: Public Affairs. Retrieved May 24,2021, from https://www.goodreads.com/en/book/show/342076
Nye, Jr., Joseph S.2006.Think Again: Soft Power. Retrieved May 24,2021, from https://foreignpolicy.com/2006/02/23/think-again-soft-power/
ภาษาจีน
曹春平.2008.《闽南建筑》,福州:福建人民出版社。
陈柳玲.2012.《泰国拉玛二、三世时期佛教美术中的中国美术影响》,北京大学博士研究生为论文。
黄素芳.2006.《贸易与移民一清代中国移民运罗历史研究》厦门大学博士论文。