การศึกษาเชิงวิเคราะห์ความรุนแรงในภาพยนตร์ของเควนติน ทาแรนติโน่ ด้วยหลักปรัชญาและศาสนา

บทคัดย่อ

บทความเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาความรุนแรงในภาพยนตร์ 2. เพื่อศึกษาความรุนแรงในภาพยนตร์ของเควนติน ทาแรนติโน่ 3. เพื่อวิเคราะห์ความรุนแรงในภาพยนตร์ของเควนตินทาแรนติโน่ ด้วยหลักปรัชญาและศาสนา

จากการศึกษาพบว่า : 1. ความรุนแรงในภาพยนตร์ พบว่า ความรุนแรงเป็นประเด็นที่ได้รับการนำเสนออย่างต่อเนื่องในภาพยนตร์ เนื้อหาความรุนแรงในภาพยนตร์ถูกนำเสนอไปในประเด็นที่หลากหลาย ทั้งความรุนแรงเชิงโครงสร้าง (structural Violence) และความรุนแรงทางกายภาพ (Physical Violence) ซึ่งเป็นความรุนแรงที่คุ้นชินมากที่สุดในภาพยนตร์ มีความสอดคล้องกับแนวคิดเรื่องความรุนแรงในพุทธปรัชญาเถรวาทว่า ความรุนแรงนั้น คือ การก่อความชั่วอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นทางแห่งบาปหรืออกุศลที่เราไม่ควรก้าวล่วง เรียกว่าอกุศลกรรมบถ 10 แบ่งได้เป็น 3 ประเภท คือ กายกรรม 3 วจีกรรม 4 และมโนกรรม 3 2. ความรุนแรงในภาพยนตร์เรื่อง เควนติน ทาแรนติโน่ พบว่า ภาพยนตร์แต่ละเรื่องของเควนติน ทาแรนติโน่ มีแก่นความคิด (Theme) ในการนำเสนอเกี่ยวกับเรื่องความรุนแรงเป็นหลักสำคัญ และมีความเชื่อมโยงกับหลักปรัชญาความเสมือนจริง (simulacra) และสภาวะล้ำจริง (hyper reality) ตามแนวคิดของ ฌอง โบดริยาร์ด (Jean Beaudrillard) และเชื่อมโยงกับหลักศาสนา คือ แนวคิดจากคริสต์ศาสนา เรื่องกิเลสและตัณหาของมนุษย์ และเรื่องทาสและการปลดปล่อย ส่วนแนวคิดจากพุทธศาสนาปรัชญาเถรวาทสอดคล้องกับเรื่องจริต 6 ว่าตัวละครเอกที่รากฏอยู่ในภาพยนตร์นั้นมีลักษณะ (character) ชัดเจนว่าเป็นผู้มีจริตแบบโทสจริต และโมหจริต 3. วิเคราะห์ความรุนแรงในภาพยนตร์ของเควนติน ทาแรนติโน่ ด้วยหลักปรัชญาและศาสนา พบว่า ความรุนแรงในภาพยนตร์ของเควนติน ทาแรนติโน่ เมื่อพิจารณาตามหลักอกุศลกรรมบถ 10 นั้น ได้สะท้อนให้เห็นภาพความรุนแรงได้ตั้งแต่ต้นทางจนถึงปลายทางตั้งแต่ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร (มโนกรรม) สะท้อนให้เห็นว่าตัวละครส่วนใหญ่ตกอยู่ในอำนาจความพยาบาทและมีมิจฉาทิฏฐิ ไม่สามารถประคองชีวิตให้ดำเนินไปอย่างถูกทำนองคลองธรรมได้ จึงเลือกแสดงออกถึงความรุนแรงนั้นออกมาทางกายกรรมและวจีกรรม การใช้ความรุนแรงในเชิงกายกรรมพบว่า ตัวละครมักใช้การฆ่าและทำร้ายกัน (ปาณาติบาต) มาเป็นเครื่องมือในการระบายความโกรธเกลียดและแก้แค้น ในเชิงวจีกรรม พบว่ามีการใช้ การโกหก (มุสาวาท) การพูดส่อเสียด (ปิสุณาวาท) และการพูดคำหยาบ (ผรุสวาท) มาทำร้ายตัวละครฝ่ายตรงข้าม และความรุนแรงเชิงวจีกรรมมักเป็นชนวนก่อให้เกิดความรุนแรงในเชิงกายกรรมตามมา