การบูรณาการพุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยการพัฒนาการปฏิบัติงานของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ในสังคมยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนาการปฏิบัติงานของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ในสังคมยุคดิจิทัล 2) ศึกษาพุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยการพัฒนาการปฏิบัติงานด้านสังคมสงเคราะห์ของพระสงฆ์ไทย 3) บูรณาการพุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยการพัฒนาการปฏิบัติงานของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ในสังคมยุคดิจิทัล 4) สร้างองค์ความรู้ใหม่และรูปแบบการพัฒนาการปฏิบัติงานของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ในสังคมยุคดิจิทัล เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัยเชิงเอกสาร           ภายใต้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ วิจักษ์ และวิธาน เพื่อนำไปสู่การสร้างองค์ความรู้ใหม่ทางปรัชญาและศาสนา

          ผลการวิจัยพบว่า การสังคมสงเคราะห์เป็นการช่วยเหลือเพื่อมนุษย์ที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้เพื่อให้เขาสามารถช่วยเหลือตนเองได้ ส่วนการปฏิบัติงานด้านสังคมสงเคราะห์ของพระสงฆ์ไทยควรสงเคราะห์ฝ่ายจิตใจให้มีสติปัญญา รู้จักแก้ปัญหาด้วยตัวเองเป็นสำคัญ หลักพุทธจริยศาสตร์มีหลายข้อหลายระดับที่สามารถนำมาเป็นแนวทาง สำหรับพระสงฆ์ไทยยึดหลักอริยมรรคมีองค์ 8 ประการ พระวินัยสงฆ์ 227 ข้อ หลักปาริสุทธิศีลอันมีปาฏิโมกขสังวร อินทรียสังวร อาชีวปาริสุทธิศีลและปัจจัยนิสิตศีล อีกทั้งให้ความสำคัญแก่หลักสังคหวัตถุ 4 มีทาน ปิยวาจา อัตถจริยาและสมานัตตา การบูรณาการพุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยการพัฒนาการปฏิบัติงานของพระสงฆ์ไทยด้านสังคมสงเคราะห์ในสังคมยุคดิจิทัลเป็นไปตามหลักไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ และปัญญา เพื่อใช้ในการพัฒนาตน การพัฒนาคน และการพัฒนางานในการรองรับการเปลี่ยนแปลงของสังคมยุคดิจิทัลการปฏิบัติงาน โดยเนื้องานด้านสังคมสงเคราะห์ของพระสงฆ์ไทยควรปลูกฝังหลักสัมมาทิฏฐิให้เกิดขึ้นให้ได้ทั้งในระดับของ โลกิยสัมมาทิฏฐิและโลกุตรสัมมาทิฏฐิ องค์ความรู้ใหม่จากการวิจัยนี้คือ 2M (W)