An Analytical Study of the Buddhist Philosophy Which Appears Atitapariya Yasutta

Authors

  • พระมหาธิตินัยต์ ฐิตธมฺโม สาขาวิชาพุทธศาสนาและปรัชญา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

Keywords:

An Analytical, Study, ᾹdittapariyāyaSutta, Buddhist philosophy

Abstract

The objectives of this thesis were;1) to study history and background of ᾹdittapariyāyaSutta, 2) to study Buddhist philosophy embedded in ᾹdittapariyāyaSutta, and 3) to analyze the Buddhist philosophy embedded in ᾹdittapariyāyaSutta. The study method was qualitative.

The results of the study were found that: 1)ᾹdittapariyāyaSutta means the discourse that Lord Buddha used in teaching the three matted-hair ascetics, Uruvelakassapa, Nadikassapa, and Gayākassapa, together with their 1,000 followers at Uruvelasenanigama district of Magadh State. The Buddha said to monks that Sabbangbhikkhaveadittam. 2) Buddhist philosophy embedded in ᾹdittapariyāyaSutta was that; (1) All things; sense-organs, sense-objects, consciousness, and contact, are aflame. They are aflame because of lust, hatred, delusion, and another suffering flame, i.e. birth, old age, sorrow, lamentation, pain, grief, and despair. 3) The analytical results of Buddhist philosophy in ᾹdittapariyāyaSutta were that; 1) Lust occurred from pleasurable sense-objects was little harmful but declined slowly. The way to relieve and eradicate the lust was to practice meditation on Mindfulness with regard to the body and loathsomeness. 2) Hatred occurred because of un-satisfaction, irritation, anger, malice, and ill-will gave enormous harm, but it declined quickly. The way to relieve and eradicate the hatred was to cultivate the four noble sentiments. 3) Delusion occurred from credulity, unreasoning, and the wrong view had enormous harm and declined slowly. How to relieve and eradicate the delusion was to cultivate mindfulness on breathing.

References

มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2556). คัมภีร์พระไตรปิฎกและอรรถกถา ฉบับภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

บรรจบ บรรณรุจิ. (2546). พิมพ์ครั้งที่ 1. พุทธเจ้า พุทธกิจ พรรษาที่ 1-13.. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ปิ่น มุทุกันต์, พ.อ. (2504). ประมวลศัพท์ศาสนา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์คลังวิทยา.

ปิ่น มุทุกันต์, พ.อ. (2504). (2535). พิมพ์ครั้งที่ 1. หนังสือพุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช (ป.ธ.9). (2553). พิมพ์ครั้งที่ 4. ราชบัณฑิตพจนานุกรมเพื่อการศึกษาพระพุทธศาสน์ “คำว่าวัด”. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2556). พิมพ์ครั้งที่ 6. พุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). พิมพ์ครั้งที่ 35. ทำอย่างไรถึงจะหายโกรธ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). พิมพ์ครั้งที่ 14. พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลศัพท์. กรุงเทพมหานคร: ธนธัชการพิมพ์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2554). พิมพ์ครั้งที่ 20. พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ สหธรรมิก.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2552). พิมพ์ครั้งที่ 11. พุทธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสมปอง มุทิโต. (2547). พิมพ์ครั้งที่ 2. อภิธานอภิธานวรรณนา. กรุงเทพมหานคร: ประยูรวงศ์ พริ้นติ้ง.

พระราชรัตนรังษี (ว.ป. วีรยุทฺโธ). (2544). สู่แดนพระพุทธองศ์ อินเดีย – เนปาล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสภา.

ฟื้น ดอกบัว. (2555). พิมพ์ครั้งที่ 4. พุทธปรัชญาแห่งชีวิต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สยาม.

มูลนิธิภูมิพโลภิกขุ. (2535). พจนานุกรมไทย-บาลี. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มูลนิธิภูมิพโลภิกุข.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่นส์.

วศิน อินทสระ. (2544). พุทธประวัติสำหรับประชาชน. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.

วศิน อินทสระ. (2550). วิธีลดละความโกรธ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมดา.

วิโรจ นาคชาตรี. (2554). พิมพ์ครั้งที่ 4. พุทธปรัชญาเถรวาท. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก (เจริญ สุวฑฺฒโน). (2546). พิมพ์ครั้งที่ 3. 45 พรรษาของพระพุทธเจ้า ฉบับรวมเล่ม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

มเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก (เจริญ สุวฑฺฒโน). (2556). ความสุขหาได้ไม่ยาก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สุรวัฒน์.

สุชีพ ปุญญานุภาพ. (2546). พระไตรปิฎกฉบับประชาชน.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.

เสถียรพงษ์ วรรณปก. (2543) .พิมพ์ครั้งที่ 3. คำบรรยายพระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา และ สถาบันบันลือธรรม.

เสถียรพงษ์ วรรณปก. (2554). พิมพ์ครั้งที่ 6. พระสูตรดับทุกข์. กรุงเทพมหานคร: ศิริศิลป์การพิมพ์.

อิศรา นุตสาระ. (2557). พิมพ์ครั้งที่ 4. สาระจากพระไตรปิฎก เล่ม 4. กรุงเทพมหานคร: วี. อินเตอร์ พริ้นท์.

กรรณิการ์ ขาวเงิน. (2554). “การศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องอายตนะตามทรรศนะของพุทธทาสภิกขุ”. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสนามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ปวริศร์ ญาณศิริ. (2552). “การพัฒนาชีวิตตามแนวพุทธสาสนาเถรวาท : ศึกษาเฉพาะจริต 6”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

พระบุญเยี่ยม ปุญญฺธโน(ผลเจริญ). (2553). “การศึกษาความโกรธในพุทธศาสนาเถรวาท”.วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาธีรพล สุขแสง. (2546). “การศึกษาคำสอนเรื่องกิเลสในพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระมหานคร จรณธมฺโม (เพชรหมื่นไวย). (2551). “การศึกษาเชิงวิเคราะห์พระบาลีอาทิตตปริยายสูตร”. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสุระ กิตติโสภโณ (กลิ่นสันเทียะ). (2550). “การศึกษาเชิงวิเคราะห์ความโลภในพุทธปรัชญาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.

แม่ชีสุนันทา เรียงแหลม. (2556). “อุบายวิธีบรรเทาอกุศลมูลในชีวิตประจำวัน”. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

30-06-2017

How to Cite

ฐิตธมฺโม พ. (2017). An Analytical Study of the Buddhist Philosophy Which Appears Atitapariya Yasutta. Buddhamagga, 2(1), 22–27. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bdm/article/view/179477