The Relations Between Kong 14 and Royal Virtues towards Promotion of Government

Authors

  • PhrapaladTheerapong Sukhito (Chaiwun)
  • Phramaha Daosayam Vajirapañño

Keywords:

Kong 14, royal virtues, promotion of government

Abstract

This academic paper aimed at to study the relations between Kong 14 and royal virtues. The Kong14 is tradition of Isan people but the royal virtues are Buddhist doctrines. The approach of the ruler’s practice and a model of government, Buddhism’s influence towards civilization in each aspects, especially, Political Science , which king brought Dhamma Doctrines for being foundation in administration and control the race and cultural differences of ancient northeast people to live in union. They used the model , method and practice from Dhamma and disciplines. The rulers used  Buddhism to be linked between the rulers and people. The rulers followed the moral and applied Dhamma Doctrines for practicing and claiming righteousness in power. There were usage the tradition and various rules and regulations, assign duties and the way of life of people   in society clearly.

References

กรมวรรณคดีลาว. (2513). พื้นขุนบรมราชาธิราช (ฉบับโบราณแท้). เวียงจันทร์ : กรมวรรณคดี.

จรัส พยัคฆราชศักดิ์. (2534). อีสาน 1 ศาสนาและวรรณกรรมนิยมในท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

เติม วิพากษ์พจนกิจ. (2530). ประวัติศาสตร์ลาว. กรุงเทพฯ : มูลนิธิโครงการการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

ทรงคุณ จันทจร. (2548). รายงานการศึกษาเปรียบเทียบพัฒนาการจัดการศึกษาและศาสนาเพื่อความร่วมมือในการพัฒนารูปแบบ และกระบวนการศึกษาและศาสนาระหว่างไทย-ลาว. ทุนอุดหนุนการวิจัยจากสำนักวิชาการ และมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ปีงบประมาณ 2548.

แปลก สนธิรักษ์. (2514). ระเบียบสังคม ประเพณี วัฒนธรรม ศาสนา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว

ปิยฉัตร์ สินธุสะอาด. (2540). “สังคมล้านช้างตั้งแต่ปลายพุทธศตวรรษที่ 21 ถึงต้นพุทธศตวรรษที่ 23”. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2548). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม, พิมพ์ครั้งที่ 13. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์บริษัทอาร์ เอส พริ้นติ้งแมส โปรดักส์ จำกัด.

พระมหาดาวสยาม วชิรปญฺโญ. (2545). พระพุทธศาสนาในลาว. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.

พระดำรง พ.ธรรมิกมุนี. (2553). พระพุทธศาสนาในประเทศลาว. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.

พระสมศักดิ์ ปิยธมฺโม (อินทเสน). (2554). “อิทธิพลของพระพุทธศาสนา ที่มีต่อสังคมลาวในแขวงจำปาสักสาธารณะรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว”. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสุเทพสารคุณ และคณะ. (2544). มรดกไทอีสาน. ขอนแก่น : บริษัทขอนแก่นคลังนานาธรรม.

พุทธทาสภิกขุ. (2531). ธรรมบรรยายชุดทศพิธราชธรรม, กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์สหมิตร.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาคำจำปา แก้วมณี และคณะ. (2539). ประวัติศาสตร์ลาว. แปลโดย สุวิทย์ ธีรศาศวัต. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

มานิตย์ จุมปา. (2548). “สังคมและความประพฤติ” ใน ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับกฎหมาย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัชรา คลายนาทร และคณะ. (2533). สังคมศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วัฒนาพานิช.

โสภี อุ่นทะยา. (2551). กฎหมายโบราณลาว : สังคมลาวปี ค.ศ.1353-1695. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สิริวัฒน์ คำวันสา. (2512). อีสานคดี. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ไพศาลศิริ.

Maha Khamyad Rasdavong. (2006). The History of Buddhism in Laos. Vientiane : Xangkhoung Printing.

Evans, Grant. (1999). Laos Culture and Society, Bangkok : O.s.Printing House.

Downloads

Published

30-12-2020

How to Cite

Sukhito (Chaiwun), P. ., & Vajirapañño, P. D. . (2020). The Relations Between Kong 14 and Royal Virtues towards Promotion of Government. Buddhamagga, 5(2), 26–34. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bdm/article/view/242268