Buddhist ethics for political leaders

Authors

  • Phrakhusophonsutakorn (Natnapat Khongpahu) Chaiyaphum Sangha College, Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phramaha Narin surapinyo Chaiyaphum Sangha College, Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Kanchanapong Suwan Chaiyaphum Sangha College, Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Buddhist ethics, leader, Politics

Abstract

 Nowadays Thai society becomes a socialist object causing people to see away from the dharma. Each one is focused on seeking benefits According to changes in the world by not thinking of Morality and ethics. Political leaders are therefore one of the important factors for political development. Because if political leaders lack morality and political ethics they often cause conflicts of interest in various forms.

 Buddhist ethics for political leaders is one way to solve the problems of morality for political leaders Good Since it is a principle especially for political leaders. In this article,         the author would like to present the following outstanding features: The meaning of Buddhist ethics for political leaders. The birth of Buddhist ethics for political leaders. Cultivation of Buddhist ethics for political leaders. And Buddhist ethics for political leaders.

References

ฐิติมา จำปารัตน์. (2533). ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมกับพฤติกรรมเชิง

จริยธรรมของนักศึกษาพยาบาลในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร

มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2524). พฤติกรรมศาสตรเลม 2 : จิตวิทยาจริยธรรมและจิตวิทยาภาษา.

กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิชจำกัด.

ประภาศรี สีหอำไพ. (2540). พื้นฐานการศึกษาทางศาสนาและจริยธรรม. กรุงเทพฯ :

สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2523). จริยธรรม. แนวทางการพัฒนาจริยธรรมการประชุมเชิง

วิชาการเกี่ยวกับจริยธรรม กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.

พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตโต). (2541). คุณธรรมสำหรับนักบริหาร. กรุงเทพฯ :

มูลนิธิพุทธธรรม.

พระประมวล อุตฺตราสโย. (2544). เปรียบเทียบจริยศาสตร์. กรุงเทพฯ : เฉลิมมงคล.

พระไพศาล วิสาโล. (2546). พระพุทธศาสนาไทยในอนาคตแนวโน้นและทางออกจากวิกฤติ.

กรุงเทพฯ : มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

เฟรด อี. ฟีดเลอร์, มาร์ติน เอ็ม เซเมอรส์ และ ลินดา มาฮาร์. (2531). ค้นหาความเป็นผู้นำ. เรียบ

เรียงโดย ชูชัย สมิทธิไกร. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ภาควิชาปรัชญาและศาสนา. (2551). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาจริยธรรมและทักษะชีวิต. นครปฐม : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มนตรี พีรพลพิพัฒน์. (2540). จริยธรรมกับภาวะผู้นำ : ศึกษาทัศนะนักวิชาการรัฐศาสตร์ใน

มหาวิทยาลัยแห่งประเทศที่มีต่อผู้นำทางการเมือง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต.

บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

ศิลาวัฒน์ ชัยวงศ์. (2561). จริยธรรมของนักการเมืองในระบบการเมืองไทย. วารสารสังคมศาสตร์ปริทรรศน์. ฉบับที่ 1 ปีที่ 6 : มกราคม-มิถุนายน.

สุภัททา ปิณฑะแพทย์. (2550). พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์

มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2553). การสร้างเครื่องมือประเมินเพื่อพัฒนา

คุณธรรมจริยธรรมและความโปร่งใสขององค์กร. กรุงเทพฯ :

บริษัท ดี.เค.ปริ้นติ้งเวิลด์จำกัด.

อรุณศรี อึ้งประเสริฐ. (2533). การนำเสนอรูปแบบการสอดแทรกความรู้ด้านจริยธรรมในการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

24-06-2021

How to Cite

(Natnapat Khongpahu), P. ., surapinyo, P. N. ., & Suwan, K. . (2021). Buddhist ethics for political leaders. Buddhamagga, 6(1), 215–224. retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bdm/article/view/242817