Potential Development of Buddhist Tourist Attractions of Monasteries in Suphanburi Province
Keywords:
Potentiality, Tourist Attractions in the Buddhism, Suphanburi ProvinceAbstract
The research aimed to study the potential development of Buddhist tourist attractions of monasteries in Suphanburi Province. Firstly, Problematic situation of Suphanburi province, there are Buddhist tourist sites spreading far apart in many areas. Which condition of such distribution affects other problems such as lack of public transportation Lack of safety supervision Lack of accommodation in communities far from the city Second, Lack of coordination with neighboring provinces and lack of diverse and in-depth Buddhist tourism activities that require an understanding of their history. And importance in Buddhism which should enhance potential and attractiveness by creating a master plan of the Buddhist tourism route in conjunction with other nearby provinces such as Ayutthaya, Nakhon Pathom and Kanchanaburi to enhance the route and pilot activities clearly. And attracting mutual interest among the parties in Buddhist merit-based tourism in each province Along the pilot route Both in Muang Suphanburi District - U-Thong District such as convenient access to transportation, safety or hotel accommodation etc. and; Three, Working through the Buddhist Master Plan covering both routes and activities will help create Cooperate and lead to the sustainable enhancement of Buddhist tourism in Suphanburi Province
References
คีรีบูน จงวุฒิเวศย์ และมาเรียม นิลพันธุ์. (2547). โครงการสืบค้นประวัติศาสตร์วัฒนธรรมท้องถิ่น :การเรียนรู้กระบวนการเสริมศักยภาพการวิจัยชุมชนในพื้นที่อำเภอหว้านใหญ่และอำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร. กรุงเทพฯ : สถาบันวัฒนธรรมศึกษา กระทรวงวัฒนธรรม.
ไชยยศ จันทราทิตย์. (2550). แนวคิดและรูปแบบการสร้างองค์กรเครือข่ายหรือองค์กรภาคประชาชนในบริบทศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัยในประเทศไทยกรณีศึกษาภาคเหนือภาคกลางภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้.
ชุมพล พืชพันธุ์ไพศาล. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชน กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านเลนและเทศบาลตำบลบางกระสั้น จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ประพันธ์พงษ์ ชิณพงษ์. (2554). การจัดการท่องเที่ยวเชิงชุมชนของชุมชนคลองรางจระเข้ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
พงศ์เดช ไชยคุตร. (2548). ปัญหาและแนวทางแก้ไขสภาพการดำเนินงานของสภาวัฒนธรรม ศูนย์วัฒนธรรมและสำนักงานวัฒนธรรมในเขตภาคเหนือ. กรุงเทพฯ : สถาบันวัฒนธรรมศึกษา กระทรวงวัฒนธรรม.
พันทิพา มาลา และลำยอง ปลั่งกลาง. (2558). แนวทางการฟื้นฟูวัฒนธรรมชุนชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว : กรณีศึกษา ชุมชนอำเภอบ้านแพรก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา
ภัทราพร จันตะนี. (2556). การจัดการท่องเที่ยวบนพื้นฐานของชุมชน : กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนเห็ดตับเต่า ตำบลสามเรือน อำเภอบางประอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ยิ่งยง เทาประเสริฐ และคณะ. (2547). การศึกษาพัฒนาแนวทางความพร้อมในการบริหารจัดการวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ : สถาบันวัฒนธรรมศึกษา กระทรวงวัฒนธรรม.
ลำยอง ปลั่งกลาง. (2558). การพัฒนาคุณภาพมาตรฐานการท่องเที่ยวสีเขียว กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนการท่องเที่ยวจังหวัดพระนครศรีอยุธยาและอ่างทอง. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
วิภาพรรณ ดาราฉาย. (2556) การศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวในอำเภอเมืองพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยาของนักท่องเที่ยวชาวไทยกับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศรีศักร์ วัลลิโภดม. (2550). ประวัติศาสตร์ โบราณคดี : เมืองอู่ทอง. สำนักพิมพ์เมืองโบราณ
สำนักศิลปากรที่ 2 กรมศิลปากร. (2545). ผลการดำเนินงานทางโบราณคดีกำแพงเมืองโบราณสุพรรณบุรี วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ สุพรรณบุรี.
สำนักศิลปากรที่ 2 กรมศิลปากร. (2546). พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ สุพรรณบุรี.
สำนักศิลปากรที่ 2 กรมศิลปากร. (2550). พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ อู่ทอง และเรื่องราวสุวรรณภูมิ.
สืบวงศ์ กาฬวงศ์. (2560). การพัฒนารูปแบบความร่วมมือระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อจัดการน้ำเสียคลองบางตลาด จังหวัดนนทบุรี. มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร.
อารีรัตน์ คูณดี. (2549). ความเป็นไปได้ในการเปิดแหล่งท่องเที่ยวใหม่ในเขตอำเภอ พระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.