Dhamma Principles for Mind’s Remedy towards Depression in the Current’s Society
Keywords:
Dhamma Principles, Mind’s Remedy, DepressionAbstract
The problem of depression in the current's society is a problem that hinders civilization and development for both individuals and nationally driven by human resources that are efficient physically and mentally. The objective of the study is to present guidance on the application of Buddhist principles for promoting and solving problems in society. Especially depression problems. So, all principles focus on relief, nourishment, and purification of the world with scope to spiritual. The greatest benefit is liberation from a state of suffering, which can be seen from all doctrinal principles, which are directed at the moment, to resolve the psychological problem.
The study found that Buddhist Principles for the healing of depression in the current’s society. There are the five hindrances, e.g., (1) Kammacchanda: sensory desire, (2) Byapada: bitterness, (3) Thina middha: sloth and torpor, (4) Uddhacca kukkucca: restlessness, and (5) Vicikiccha: doubt. This study presents the application of 4 principles that can benefit remedies or therapy and prevent depression, e.g., (1) Meditations (2) Three characteristics (3) Paratôghôsha, and (4) Mindfulness. These four Buddhist principles of practice are highly encouraged in tackling depression in the current's world. It’s attracted both directly to the patient and to Buddhists who are interested in creating a body of knowledge deep in applying and following the principles.
References
กันยาวีร์ สัทธาพงษ์. (2564). การสร้างภูมิคุ้มกันทางจิตปัญญาของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าด้วยกฎอนิจจตาและปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6 (1), 425-440.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. รายงานการศึกษาภาระโรคและการบาดเจ็บของประชากรไทย พ.ศ. 2554. จังหวัดนนทบุรี: โรงพิมพ์สงเคราะห์องค์การทหารผ่านศึก.
เกียรติภูมิ วงศ์รจิต อธิบดีกรมสุขภาพจิต. (2562). กรมสุขภาพจิต ห่วงวัยรุ่นเยาวชนไทยมีภาวะซึมเศร้า แนะคนรอบข้างรับฟังอย่างเข้าใจ. สืบค้นเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2564. จาก http://www.prdmh.com/ข่าวสาร/ข่าวแจกกรมสุขภาพจิต/1384-กรมสุขภาพจิต-ห่วงวัน รุ่นเยาวชนไทยมีภาวะซึมเศร้า-แนะคนรอบข้างรับฟังอย่างเข้าใจ.html.
ณัฐหทัย นิรัติศัย. (2019). พุทธธรรมกับการบำบัดโรคซึมเศร้า. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร, 10(2), 303-317.
นันทภัค ชนะพันธ์. (2556). การฟื้นหายจากโรคซึมเศร้าในผู้ป่วยโรคซึมเศร้า. วารสารพยาบาลสภาการชาดไทย, 6(1), 19-33.
พระพรหมคุณาภรณ์. (2559). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้ง
ที่ 34. กรุงเทพฯ: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพ พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต).
พระพรหมคุณาภรณ์. ป.อ.ปยุตฺโต. (2556). ชีวิตที่สมบูรณ์. กรุงเทพ ฯ : พิมพ์สวย.
พระมหาพรเทพ อุตฺตโม (เดชประสาท). (2554). การศึกษาวิเคราะห์วิธีบำบัดโรคซึมเศร้าตามแนวพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระมหาไพฑูรย์ ปนฺตนนฺโท. (2563). การบำบัดโรคซึมเศร้าด้วยการประยุกต์ใช้การปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐาน. วารสารสถาบันวิจัยญานสังวร, 11(2), 99 – 110.
พระวีรพงศ์ กลฺยาโณ, พระครูโกศลอรรถกิจ, พระครูโฆสิตวัฒนานุกูล. (2562). แนวทางการนำหลักสติปัฏฐาน 4 มาเยียวยาผู้ป่วยโรคซึมเศร้า. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(6), 3057-3073.
พลภัทร์ โล่เสถียรกิจ. (2551). รายงานผู้ป่วยการฝึกสติแนวพุทธร่วมกับการรักษาโรคซึมเศร้าและโรควิตกกังวล : กรณีศึกษาผู้ป่วย 2 ราย. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย, 14(1), 60-68.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราช
วิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มาโนช หล่อตระกูล และ ปราโมทย์ สุคนิชย์. (2558). จิตเวชศาสตร์รามาธิบดี. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
มาริสา อุทยาพงษ์. (2560). การประยุกต์ใช้การเจริญสติเพื่อป้องกันผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 13(2), 109 – 122.
สมภพ เรืองตระกูล. (2543). โรคซึมเศร้าและการฆ่าตัวตาย. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.
สารรัตน์ วุฒิอาภา. (2555). การบำบัดทางความคิดและพฤติกรรมในวัยรุ่นที่มีภาวะซึมเศร้าและฆ่าตัวตาย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 20(5), 457-467.
สิริวัฒน์ ศรีเครือดง. (2559). พุทธจิตวิทยาบูรณาการ: แนวคิดและการสร้างตัวแบบเพื่อลดอัตราการฆ่าตัวตายของวัยรุ่นในสังคมไทย. วารสาร มจร. สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 5(3), 15-16.
อาณัติ เพิ่มธรรมสิน. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อระดับภาวะซึมเศร้าของผู้ป่วยโรคซึมเศร้าในโรงพยาบาลร้อยเอ็ด. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 13(2), 87-96.
อรพรรณ ลือบุญะวัชชัย และพีรพนธ์ ลือบุญธวัชชัย. (2553). การบำบัดรักษาทางจิตสังคมสำหรับโรคซึมเศร้า. กรุงเทพฯ: ธนาเพรส.
Venerable Dr., Rahula. (2542). What the Buddha Taught. 5th published. Bangkok: Haw Trai Foundation.
World Health Organization. (30 January 2020). Depression. Retrieved February 11, 2021, from https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/depression
World Health Organization. (2005). Depression. Research. New York: Spring Publishing Company Inc.
Wang et al. (2007). Use of mental health services for anxiety, mood, and substance disorders in 17 countries in the WHO world mental health surveys. The Lancet}, 370(9590), 841-50.
