The Cooperative Network Development in Multicultural Society of New Generation Leader to Sustainable Learning Community
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The paper aimed at 1)studying review the basic knowledge about concepts, theories, research, and proposal from the cooperative network development in multicultural society of new generation leader to sustainable learning community and 2) proposing model for the cooperative network development in multicultural society of new generation leader to sustainable learning community. The study was based on review and relevant literatures to propose the model of the cooperative network development in multicultural society of new generation leader to sustainable learning community. It was found that 1) the new generation of leaders consisted of 1.1) main characteristics and complementary attributes 1.2) leadership and local innovator 1.3) able to be both formal and informal leaders 1.4) management development Continued and 1.5) Human resources development 2) Sustainable learning communities consist of 2.1) Strengthening the community 2.2) Training of local innovators 3) Promote learning processes for multicultural society 4) Communicate effectively. Continuous and 5) development of participation at all ages
Article Details
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). การจัดการเครือข่าย: กลยุทธ์สำคัญสู่ความสำเร็จของการปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ : ซัคเซส.
จิราณีย์ พันมูล และประพันธ์ โพธิ์พูลพรหม. (2563). กิจกรรมพหุวัฒนธรรมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี,วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่ (ABC JOURNAL), 12(4), 307-318.
จันทนา แสนสุข. (2557). ปัจจัยที่เป็นเหตุและผลของความสามารถภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 19(1), 34-46.
ชานนท์ โกมลมาลย์. (2561). นวัตกรรมทางสังคมเพื่อขับเคลื่อนสุขภาวะโกยการมีส่วนร่วมของเด็กและเยาวชน,วารสารสังคมสงเคราะห์(Journal of Social Work),26(1), 120-145.
ชนธัญ แสงพุ่ม, ดุษฏี โยเหลา, สุภาวดี มิตรสมหวัง และ วรรณวดี เนียมสกุล. (2556).การพัฒนาชุมชนท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: การศึกษาเพื่อสร้างทฤษฎีจากข้อมูลกรณีชุมชนท่องเที่ยวตามแนวทางปรัฐชาเศรษฐกิจพอเพียง, วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยทักษิณ, 7(2), 175-193.
นฤนันท์ สุริยมณี และคณะ. (2548). Best Practices เครือข่ายเข้มแข็งปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการพัฒนาสังคม. นครปฐม: คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
นฤมล นิราทร. (2543). การสร้างเครือข่ายการทำงาน: ข้อควรพิจารณาบางประการ, กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิพัฒน์ไทรฟัก. (2560). ความสามารถของฝ่ายพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่จำเป็นต้องมี; Essential Ability of Human Resource Development Department. วารสารวิชาการ, [S.l.], 3(1), 214-221.
พรทิพย์ ชนะค้า. (2547). กลยุทธ์การสื่อสารเรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่นของปราชญ์ชาวบ้านจังหวัดบุรีรัมย์(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) สาขาวิชานิเทศศาสตรพัฒนาการ ภาควิชาการประชาสัมพันธ์ คณะนิเทศศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พสุธิดา ตันตราจิณ และธีระวัฒน์ จันทึก. (2559). การพัฒนาภาวะผู้นำของบุคลากรรุ่นใหม่เพื่อมุ่งสู่องค์การแห่งการเรียนรู้, Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(1), 932-948.
วรินทร ตำสำสู. (2557). บทบาทผู้บริหารสตรีในการพัฒนาท้องถิ่น กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดร้อนเอ็ด. การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการบริหารกิจการสาธารณะ ครั้งที่ 2 ประจำปี 2557 (หน้า 480-490) ขอนแก่น วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วารุณี ภูริสินสิทธิ์. (2556). ครอบครัวในความหมายใหม่: การค้นหาชีวิตแบบใหม่, กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ลักษิกา เงาะเศษ และ จักรพันธ์ ขัดชุ่มแสง. (2562). การสร้างชุมชนข้ามถิ่นและเครือข่ายทางสังคมของมุสลิมในจังหวัดหนองคาย, มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 26(3), 95-121.
ภานนท์ คุ้มสุภา. (2562). นวัตกรท้องถิ่นรุ่นใหม่กับการแพร่กระจายนวัตกรรมสู่ชุมชน. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์,13(2), 258-299.
สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2525). สังคมไทย: แนวทางวิจัยและการพัฒนา, กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์.
อภิษฎาข์, ศรีเครือดง; จิดาภา, เร่งมีศรีสุข และพระครูสังฆรักษ์จักรกฤษณ์, ภูริปญฺโญ. (2558). การพัฒนาเครือข่ายการบริหารงานของเทศบาลนครนนทบุรี, รายงานการวิจัย คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, สืบค้นเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2563, จาก http://www.thai-explore.net/file_upload/submitter/file_doc/4043e37ea87feee8a33dcf6e 936e11fe.pdf
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2551). รายงานการวิจัย พหุวัฒนธรรมในบริบทของการเปลี่ยนผ่านทางสังคมและวัฒนธรรม. เชียงใหม่: ศูนย์ภูมิภาคทางสังคมศาสตร์และการพัฒนาอย่างยั่งยืน คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2560). มุมมองภาวะผู้นำ: กรณีศึกษาของชุมชนทุ่งตำเสา,วารสารการจัดการสมัยใหม่, 15(2), 37-44.
Bateh, D. (2019). Leadership from Millennials to Generation Z Transformed. Journal of Advanced Management Science, 7(1), 11-14.
Bice, S., Neely, K., & Einfeld, C. (2019). Next generation engagement: Setting a research agenda for community engagement in Australia's infrastructure sector. Australian Journal of Public Administration, 78(2), 290-310.
Boissevain, J. (1974). Friends of friends: Networks, manipulators and coalitions. St. Martin's Press.
Ceran, O., & Bahadır, H. (2019). Online Communities of Practice: Sustainable Leadership Model. Journal of Learning and Teaching in Digital Age, 4(1), 25-33.
Den Hartog, D. N., House, R. J., Hanges, P. J., Ruiz-Quintanilla, S. A., Dorfman, P. W., Abdalla, I. A., & Akande, B. E. (1999). Culture specific and cross-culturally generalizable implicit leadership theories: Are attributes of charismatic/transformational leadership universally endorsed?. The leadership quarterly, 10(2), 219-256.
Dijk, J. V. (2006). The Network Society, Great Britain.Drucker, P. F. (2007). Management: Tasks, responsibilities, practices New York. NY Harper Collins Publishers.
Gulick, L., & Urwick, L. (1969). Papers on the science of administration. New York: Augustus M. Kelley. 1937.
Hardy, K. L. (2019). The Challenges Facing Women Leaders in Mid-Level Positions at Urban Community Colleges. Old Dominion University.
House, R. J., Hanges, P. J., Javidan, M., Dorfman, P. W., & Gupta, V. (Eds.). (2004). Culture, leadership, and organizations: The GLOBE study of 62 societies. Sage publications.
Lundström, A., & Zhou, C. (2011). Promoting innovation based on social sciences and technologies: the prospect of a social innovation park. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 24(1-2), 133-149.
Maharani, R. H., Hohoubun, R. A. A., & Maharani, N. D. (2019). Finding Anti-Fraud Attitude in Modern Kartini’s Leadership in Indonesia. Asia Pacific Fraud Journal, 4(2), 161-166.
Rajput, N., Bhatia, S. P., & Malhotra, B. (2019). Generational diversity: An exploratory study on managing multigenerational workforce, a sustainable solution. Global Journal of Enterprise Information System, 11(3), 37-43.
Ridzuan, A. A., Kadir, M. J., Yaacob, S., Zainol, N. A. M., Abdullah, H., Roslan, N. H., & Ahmad, N. D. F. (2020, June). The Mediating Effect of Community Leadership on Community Resilience Elements and Community Preparedness. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science (Vol. 479, No. 1, p. 012009). IOP Publishing.
Rubin, H. J., & Rubin, I. S. (2012). Qualitative interviewing: The art of hearing data (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Sibiya, F. (2019). Impact of leadership on business growth: case of Johannesburg Municipality. Doctoral dissertation, North-West University, South Africa.
Starkey, P. (1997). Networking for development. IFRTD (The International Forum for Rural Transport and Development).
Swanson, R. A., Holton, E., & Holton, E. F. (2001). Foundations of human resource development. Berrett-Koehler Publishers.
Walt, G., & Gilson, L. (1994). Reforming the health sector in developing countries: the central role of policy analysis. Health policy and planning, 9(4), 353-370.
Wasserman, S., & Faust, K. (1994). Social network analysis: Methods and applications (Vol. 8). Cambridge university press.
Yang, Z. (2019). The Generation Gap and Its Impact on Public Sector. Doctoral dissertation, California State University, Northridge.