The way of life according to the Sufficiency Economy Philosophy for the community, in Thawi Watthana District, Bangkok under Covid 19 Virus

Main Article Content

Prakan Geerdmeesuk

Abstract

The purposes of this research were to study :To study the level of knowledge and understanding Behavioral and thinking level See about living a way of life according to the Sufficiency Economy Philosophy of the community in Thawi Watthana District, Bangkok. During the COVID-19 virus. A sample population of 420 people from 6 communities. The research tools include 3 tests: 1. A test to measure knowledge and understanding using a true-false questionnaire. 2. A questionnaire to measure behavior. It is a 3-level rating scale and 3. is an opinion questionnaire. Statistics used include percentages, averages, standard deviations, and t-test and One-way statistics are used. The results of the research found that 1) The community has an overall high level of knowledge and understanding of living according to the principles of the Sufficiency Economy Philosophy. When considering each community. It was found that every community had a high level of knowledge and understanding. 2) Thawi Watthana district communities had a high level of behavior in living a way of life according to the sufficiency economy philosophy. Overall at a high level (1) Moderation (2) The aspect of reasonableness and (3) The aspect of immunity. 3) The community has the opinion that living a way of life according to the principles of the sufficiency economy philosophy during covid-19 should have a clear operational plan, including saving, saving. Know how to live a self-sufficient life and promote folk wisdom. This should be supported by the government and private sectors.

Article Details

Section
บทความวิจัย (research article)

References

กรมการพัฒนาชุมชน. (2566). แผนปฏิบัติราชการรายปี พ.ศ. 2566. กรุงเทพมหานคร: กองแผนงาน กรมการพัฒนาชุมชน.

โกมินทร์ สุขอุ่น.(2565). การจัดการชุมชนพึ่งตนเองอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านบางสานตำบลพนม อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(6), 297-301.

ณิชากร ชัยศิริ.(2563). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการออมของประชาชนในจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท สาขาการจัดการธุรกิจ คณะเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยทักษิณ.

ณัฐนันท์ หอมชื่น สมศักดิ์ บุญปู่ และพีรวัฒน์ ชัยสุข. (2566). การพัฒนารูปแบบศูนย์การเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงด้านการศึกษาตามแนวพุทธของโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 5(3), 731-746.

ธีรภัทร กิจจารักษ์ จิรโรจน์ บุญราช โดมธราดล อนันตสาน สุภชัย ตรีทศ และสมพิศ สายบุญชื่น. (2562). รูปแบบชุมชนพอเพียงตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของประชาชนในอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร, 14(3), 20-30.

นงนุช ศรีสุข และเบญญาดา กระจ่างแจ้ง. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการชุมชนเข้มแข็งตามแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงชุมชนต้นแบบบ้านคลองอารางจังหวัดสระแก้ว.วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 16(1), 101-104.

นิพนธ์ ศศิธรเสาวภา. (2561). การดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารเกษมบัณฑิต, 19(2), 155-167.

พัฒน์กมล อ่อนสำลี. (2564). การปรับตัวของวิสาหกิจชุมชนในสภาวะการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 23(1), 295-306.

พระครูสุตชยาภรณ์. (2562). ศึกษาการเรียนรู้ของชุมชนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในจังหวัดลำปาง.มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์นครลําปาง. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลําปาง, 8(1), 74-76.

พิมพ์จันทร์ ชวดจะโป๊ะ.และคณะ (2563). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการออมของนักศึกษา.สาขาวิชาการบัญชี คณะวิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี.

ยง ภู่วรวรรณ (2565). ผลกระทบจากโควิด 19 ระบาด (ผลกระทบทางด้านเศรษฐกิจ การค้า การทำงาน)บทเรียนออนไลน์สำหรับนักเรียนและประชาชน. กองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เสาวนารถ เล็กเลอสินธุ์. (2560). ความรู้ความเข้าใจและการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน ตำบลบางใหญ่ อำเภอบางใหญ่จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 11(25), 88-98.

สำนักงานเขตทวีวัฒนา ฝ่ายพัฒนาชุมชนและสวัสดิการสังคม. (2566). ชุมชนเขตทวี‍วัฒนา. สืบค้นเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://webportal.bangkok.go.th/thawiwatthana/page/sub/10017/

สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.