โมเดลเชิงสาเหตุความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ทางด้านศึกษาศาสตร์

บทคัดย่อ

         การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ 2) ศึกษาองค์ประกอบที่มีอิทธิพลต่อความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ และ 3) พัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้จากการสุ่มแบบจัดชั้นภูมิจากนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ จำนวน 242 คน ซึ่งใช้การคำนวณหาขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยให้ค่ากลุ่มตัวอย่างมากกว่า 20 เท่าของจำนวนตัวแปรเชิงประจักษ์ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือแบบสอบถามมี 2 ตอน   ตอนที่1 เป็นแบบสอบถามแบบตรวจสอบรายการ ตอนที่ 2 เป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์เส้นทางความสัมพันธ์

         ผลการวิจัยพบว่า 1) ความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ อยู่ในระดับมาก 2) องค์ประกอบสิ่งแวดล้อม และองค์ประกอบบุคคล มีอิทธิพลต่อความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ อยู่ในระดับมาก 3) โมเดลเชิงสาเหตุความมีวินัยในตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรีทางด้านศึกษาศาสตร์ มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ผลการตรวจสอบความสอดคล้องโดยมีค่าไคสแควร์=21.08, df=40, p=.9939, GFI=.99, และRMR=.057 ตัวแปรในโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนของความมีวินัยในตนเองได้ร้อยละ 70   ความมีวินัยในตนเองได้รับอิทธิพลจากปัจจัยสิ่งแวดล้อมมากกว่าปัจจัยภายในตัวบุคคล

430